Το γυναικείο χάντμπολ κατέχει ξεχωριστή θέση στον χώρο του Χανιώτικου αθλητισμού, έχοντας να επιδείξει αξιόλογη πορεία σε Α1 και Α2 εθνική, με δυο κορίτσια να παραμένουν στον χώρο και μετά την ολοκλήρωση της παρουσίας τους ως παίκτριες.
Ο λόγος για την Ελένη Μπαγάκη και την Άννα Σαματά, οι οποίες αφού έπαιξαν σε Περιστέρι, Α.Ο. Κύδων, Ε.Α.Χ. Χανιά, από πέρυσι συνεχίζουν πλέον από άλλο πόστο, μιας και έχουν πάρει το “σήμα” του διαιτητή και “σφυρίζουν” αναμετρήσεις της Α2 γυναικών και του ομίλου Κρήτης της Β’ Εθνική ανδρών.
Με τις δυο Χανιωτοπούλες (που έχουν παίξει και μπιτς χάντμπολ, ενώ η Μπαγάκη είναι και διαιτητής στην άμμο) μιλήσαμε για την παρουσία τους στη σάλα ως αθλήτριες, στη συνέχεια με τη φανέλα του διαιτητή, αλλά και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα θέματα σχετικά με το χάντμπολ. Κοινή θέση τους η επιθυμία να παραμείνουν στον χώρο και να συμβάλλουν όσο μπορούν στην ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη του αθλήματος στην πόλη μας.
• Πως αποφασίσατε ν’ ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Άννα: Από την επιθυμία να συνεχίσουμε την επαφή με το άθλημα και μάλιστα από έναν τομέα που δεν είχαμε εκπροσώπηση μέχρι τότε. Παρακολουθήσαμε λοιπόν τη σχολή διαιτησίας που λειτούργησε στα Χανιά τον Νοέμβριο του 2017, περάσαμε τις εξετάσεις και πήραμε το σήμα
Ελένη: Μέχρι πρόσφατα, οι διαιτητές των Χανιώτικων ομάδων στα εντός έδρας παιχνίδια των εθνικών κατηγοριών ήταν από την Αθήνα, με τα έξοδα των μετακινήσεων που πλήρωναν, να είναι αρκετά. Ένας από τους λόγους, λοιπόν, ήταν να συμβάλουμε στον περιορισμό τους.
• Τα συναισθήματα στην πρεμιέρα του νέου ρόλου σας;
Ελένη: Όπως και στο ξεκίνημα ως παίκτρια, έτσι και τώρα υπήρχε άγχος, αλλά θα έλεγα ότι ήταν διαφορετικό. Είχε να κάνει με τον να μην αδικήσω με απόφασή μου κάποια ομάδα, από τη στιγμή μάλιστα που το έχω βιώσει ως παίκτρια το πόσο άσχημο είναι ένα άδικο σφύριγμα.
Άννα: Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι προσπαθούσα να μην ακούω τίποτα, ούτε μέσα, ούτε έξω από τον αγωνιστικό χώρο και να είμαι κοντά σε κάθε φάση. Πιστεύω ότι όταν είσαι στον αγωνιστικό χώρο, είτε ως παίκτρια, είτε ως διαιτητής πρέπει να “κλείνεις τ’ αυτιά σου” και να μένεις ανεπηρέαστη.
• Υπάρχει κάτι αρνητικό σε σχέση με τη συμπεριφορά παικτών, αλλά και θεατών στις δυο αυτές σεζόν που “σφυρίζετε” στα Χανιά;
Ελένη: Μέχρι τώρα δεν έχω εντοπίσει κάτι ιδιαίτερο και εύχομαι αυτό να συνεχιστεί. Ακόμη και στην Α2 γυναικών, που “σφυρίζουμε” στα Χανιά αθηναϊκές ομάδες, δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα.
Άννα: Η αλήθεια είναι ότι από την κερκίδα έχω ακούσει κάποια σχόλια, όμως έκανα… πως δεν τ’ άκουσα. Με τους παίκτες και τις παίκτριες ούτε εγώ συνάντησα κάποια αρνητική συμπεριφορά.
• Σε αγωνιστικό επίπεδο, αν θέλαμε να συγκρίνουμε το “τότε” με το “τώρα”;
Άννα: Σίγουρα τα χρόνια που παίζαμε ήταν καλύτερο. Όχι γιατί τώρα δεν κάνουν καλή δουλειά οι προπονητές ή δεν υπάρχουν ταλέντα, αλλά γιατί η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τη γενικότερη λειτουργία και στο χάντμπολ.
Ελένη: Θα συμφωνήσω ότι το θέαμα ήταν καλύτερο τότε, όμως θέλω να προσθέσω ότι σημαντικό ρόλο έπαιζε η ύπαρξη ακαδημιών, αφού εκτός από τη γυναικεία ομάδα υπήρχαν και όλες οι άλλες των μικρότερων ηλικιακών κατηγοριών, γεγονός που έφερνε πολλά περισσότερα κορίτσια στο άθλημα. Μάλιστα το γεγονός αυτό έπαιζε ρόλο και στην προσέλευση φιλάθλων, αφού το κλειστό του Εθνικού Σταδίου γέμιζε από γονείς και συγγενείς των αθλητών-αθλητριών.
• Τι θα σημαίνει για το Χανιώτικο χάντμπολ αν τελικά δεν γίνει όμιλος Κρήτης στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής ανδρών;
Άννα: Από εσένα ακούω αυτό το ενδεχόμενο και εύχομαι να μην ισχύει. Θα είναι κρίμα να μείνουν χωρίς αγώνες τα πολλά μικρά παιδιά που είδα ν’ αγωνίζονται με τις τρεις ομάδες τόσο φέτος, όσο και πέρυσι.
Ελένη: Αν τελικά συμβεί θα είναι κάτι πολύ στενάχωρο. Είπαμε ότι μπήκαμε στο χώρο της διαιτησίας στην προσπάθεια να συμβάλουμε όσο μπορούμε στην εξέλιξη και ανάπτυξη του αθλήματος στα Χανιά, που είναι μια πόλη η οποία αποδεδειγμένα το αγαπάει, έχει βγάλει σπουδαίους παίκτες και παίκτριες και συνεχίζει να το κάνει.
• Άννα εσύ πήρε πρόσφατα ακόμη ένα “βάπτισμα πυρός”, αφού μετείχες στις δημοτικές εκλογές.
Ήταν και αυτή μια εξαιρετική εμπειρία, ένας πολύ καλός ομαδικός αγώνας. Μάλιστα, όπως συμβαίνει και στα ομαδικά αθλήματα, δεν μετράει η ατομική επίδοση των παικτών, αφού όσα γκολ ή πόντους και αν πετύχει κάποιος ή κάποια, δεν έχουν και πολύ σημασία αν η ομάδα χάσει.
•Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Ελένη: Να μου επιτρέψεις μια μικρή αναδρομή στο ξεκίνημά μου, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν. Είχα την τύχη να είμαι μαθήτρια στο 12ο Δημοτικό, στον Κουμπέ όπου είχε ως βασικό άθλημα το χάντμπολ. Υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο Μάκης Κοκορέτσης, ο οποίος και θεωρώ ότι από την θέση του σχολικού γυμναστή έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη του αθλήματος στην πόλη μας 12 ετών. Άρχισα προπονήσεις σε ηλικία 13 ετών όταν ο Κινάν Μπιλάλ “αναζητούσε” στο Γυμνάσιο μου (4ο, στον Κουμπέ) παιδιά που θα ενδιαφέρονταν για το άθλημα. Ένα χρόνο αργότερα έκανα δελτίο στην ομάδα του Περιστερίου, με προπονήτρια τη Νατάσα Ότοβιτς, μετά από τρία χρόνια πήρα μεταγραφή στην ΕΑΧ Χανιά, όπου και παρέμεινα όλα τα αθλητικά μου χρόνια. Η κ. Ότοβιτς, που είναι ένα πρόσωπο το οποίο θεωρώ ότι έχει συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη του Χανιώτικου χάντμπολ, ο σύζυγός της και πρόεδρος της ομάδας, Μανώλης Φάσουρας και τα κορίτσια που αποτελούσαν την ομάδα, ήταν για μένα οικογένεια μου.
Άννα: Προτρέπω τους γονείς να οδηγήσουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό, σε όποιο σπορ επιλέξουν αυτά, γιατί θα έχουν πολλαπλά οφέλη. Ειδικά ένα ομαδικό άθλημα διδάσκει πειθαρχία και σεβασμό όχι μόνο στον εαυτό σου, αλλά σε συμπαίκτες και αντιπάλους, ενώ δίνει και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αθλητισμός λοιπόν από μικρή ηλικία και αν επιμένετε να υποδείξω άθλημα, λέω “χάντμπολ”.
Η Aννα Σαματά γεννήθηκε στις 9/4/1983 και άρχισε τον αθλητισμό με ενόργανη γυμναστική, ενώ σε ηλικία 11 ετών, με την προτροπή συμμαθήτριάς της, πήγε σε δοκιμαστική προπόνηση χάντμπολ που έκανε η Νατάσα Ότοβιτς και “κόλλησε” στο άθλημα. Το πρώτο της δελτίο ήταν στο Περιστέρι, στη συνέχεια στην ΕΑΧ Χανιά, ακολούθησαν δυόμιση χρόνια στο εξωτερικό, αφού έπαιξε σε ομάδα της Ολλανδίας, με την επιστροφή στην πόλη μας αγωνίστηκε στην ΕΑΧ Χανιά, για ένα χρόνο πήρε μεταγραφή στον Α.Ο. Κύδων και επέστρεψε στην ΕΑΧ Χανιά, όπου παρέμεινε μέχρι και τη χρονιά της ανόδου στην Α1, δηλαδή το 2013. Άρχισε ως αριστερό ίντερ, όμως τα περισσότερα χρόνια αγωνίστηκε ως τερματοφύλακας, έχοντας παίξει και κάποια ματς ως πίβοτ. Αυτό που θυμάται από την καριέρα της ως παίκτρια είναι η φοβερή αίσθηση ικανοποίησης που είχε μετά από απόκρουση πέναλτι ή τετ α τετ σουτ, καθώς και η πρόσκληση στην εθνική ομάδα γυναικών το 2001.
Η Ελένη Μπαγάκη γεννήθηκε στις 6/1/1983 και όπως προαναφέρει, άρχισε το χάντμπολ στη Στ’ τάξη Δημοτικού, ενώ το σταμάτησε “απότομα” το 2008, λόγω σοβαρού τραυματισμού που είχε. Αγωνίστηκε βασικά ως πλέι μέϊκερ, όμως έπαιξε και ως αριστερό εξτρέμ, ενώ θυμάται πόσο “δεμένη” ήταν η ΕΑΧ Χανιά όλα τα χρόνια που αγωνιζόταν, τονίζοντας ότι μέσα από το άθλημα έκανε πολλές φιλίες.
