Συναίνεση και σύνεση

Μειώσεις στις συντάξεις; Όχι, βέβαια, υποστηρίζει η πολιτική ηγεσία του υπ. Εργασίας, η οποία και χλευάζει και προκαλεί τους συνταξιούχους. “Απορούν” στο υπουργείο, γιατί αναστατώνονται, όσοι παίρνουν ΕΚΑΣ, επικουρικές, αναπηρικές, χηρείας και εφάπαξ, που τους μειώθηκαν, αφού γνώριζαν ότι θα γινόντουσαν περικοπές. Ο κ. Κατρούγκαλος έβαλε τον υφυπουργό κ. Πετρόπουλο, να δηλώσει ότι το ΕΚΑΣ ήταν επινόηση της Δεξιάς, για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες. «Αυτό το επίδομα», είπε, «τους κρατούσε (τους συνταξιούχους) σε ομηρεία, αντί να δοθεί πραγματική λύση, που δίνουμε εμείς. Βάζουμε κανόνες και ενισχύουμε τα χαμηλά εισοδήματα»!!
Εδώ γελάει και ο κάθε πικραμένος.
Η εξουσία συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι του “διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος”, ανακυκλώνοντας την κοινή διαπίστωση, ότι όλοι φταίμε με τους πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες, τους επιδοματούχους κουτσούς, που περπατούσαν και τυφλούς που οδηγούσαν, τους συνδικαλιστές που δεν δούλευαν, τους τραγουδιστές με τα “μαύρα”, τους εστιάτορες και ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν έκοβαν και συνεχίζουν να μην κόβουν αποδείξεις. Αν έλειπαν οι διεφθαρμένοι πολίτες δεν θα υπήρχε και “διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα”.
Ενώ λοιπόν η εξουσία έχει μπροστά της ουσιαστικά στοιχεία να πατάξει τη διαφθορά, παραπληροφορεί τα γηρατειά, όπως τα κατάντησε. «Κριθήκαμε γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να μας πει τίποτα», υπεραμύνθηκε ο υφυπουργός, εννοώντας την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, για να συμπληρώσει ότι τώρα, «τεχνικοί λόγοι καταβολής (του ΕΚΑΣ) δεν υφίστανται». Οσον αφορά το ψαλίδισμα του μερίσματος του ΜΤΠΥ στο 60%, τούτο χαρακτηρίστηκε «αναγκαία αναπροσαρμογή». Ηταν κατηγορηματικός ο κ. Πετρόπουλος, ότι «δεν θα συμβιβαστούν με την κατάσταση, που βρίσκονται οι φτωχοί στη χώρα. Το αποδεικνύουν οι φροντίδες, που παίρνουμε»!! Δεν φτάνει ο κυνισμός, εξανίστανται κιόλας, που τα βάζει ο κόσμος εναντίον τους.
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι οι πολιτικοί άνδρες αποφασίζουν και ψηφίζουν νόμους με ανέφικτους στόχους για τη σωτηρία της χώρας, καλώντας τη χειμαζόμενη μεσαία και χαμηλότερη τάξη των πολιτών, να συστρατευθεί και εξοπλισθεί με υπομονή, να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν αντιλαμβάνονται, ότι με αυτό, που κάνουν, όπως το κάνουν, καταφέρνουν να εκτραπεί η πολιτική εκπροσώπευση των ψηφοφόρων και να αναδειχθούν υποβόσκουσες δυνάμεις των άκρων, που στέλνουν τα κοινωνικά στρώματα σε εθνικιστικές κρίσεις, όπου απρόβλεπτες λαϊκιστικές καταστάσεις υπονομεύουν τη σταθερότητα και τις κοινωνικές ισορροπίες.
Θα διαμαρτυρηθείτε, γιατί σας λέω τα ίδια και τα ίδια, που τα ζούμε τόσα χρόνια κι έχουν γίνει βραχνάς στη ζωή μας. Το ’χουμε εμπεδώσει, ότι όλοι ενεργούν διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, ενώ εμείς βυθισμένοι στην ανέχεια, απαντάμε απογοητευμένοι, με οργή, πίκρα και χωρίς νηφαλιότητα. Στέκομαι σ’ όλα αυτά με το φόβο, να θεωρηθώ ως απελπισμένος κινδυνολόγος, επειδή δεν μπορώ, να εκφράσω απόψεις και θεωρίες, που είναι αρμοδιότητα άλλων.
Μπορώ, όμως, να σας πω μόνο τούτο. Οτι οι κυβερνήσεις πάντα είχαν στο πρόγραμμά τους την απόδοση δικαιοσύνης. «Θα φθάσουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο» έλεγαν. Αν τούτη η κυβέρνηση το θέλει και μπορεί, ας το κάνει. Αλλά για να γίνει, χρειάζεται συναίνεση, που ψάχνει να τη βρει. Ομως και να τη βρει απαιτείται σύνεση, ορθή κρίση, χωρίς προκλήσεις και σπασμωδικές κινήσεις, το ταχύτερο. Αναζητώντας αυτά τα δύο δεν χάνει μόνο το δικό της, αλλά και τον δικό μας χρόνο.