Συνέντευξη εν μέσω εξελίξεων

Τα γεγονότα τρέχουν, δεν περιμένουν. Οι πολιτικοί συσκέπτονται και ο πρωθυπουργός είναι αεικίνητος δίδοντας κατευθύνσεις στους συμβούλους του. Όλοι βιάζονται να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους στο τέλος του χρόνου. Συμβαίνουν τo ένα πίσω από τ’ άλλο. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Τα οικ/κα της χώρας εκτροχιάζονται, ο πόλεμος στη Συρία αποκορυφώνεται, η τρομοκρατία χτύπησε την καρδιά της Ευρώπης, το προσφυγομεταναστευτικό βουλιάζει τα νησιά του Αιγαίου και πλημμυρίζει την Ειδομένη, αποκλείοντας τα δρομολόγια του ΟΣΕ, ο Τζων Κέρυ κάνει τις βόλτες του σε Λευκωσία και Αθήνα και η “Die Welt” μας παρομοιάζει με “ακυβέρνητο καράβι”.
Εν μέσω αυτής της πολιτικής λαίλαπας και ενώ η Ν.Δ. αγωνίζεται να αποκτήσει αρχηγό ο κ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στους δημοσιογράφους της ΕΤ1, ζητώνττας συνάντηση με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, χωρίς να “σνομπάρει κανέναν”. Μίλησε για το τραπεζικό, το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, το “τρίγωνο της αμαρτίας” και ζήτησε όλοι “να βάλουν πλάτη”. Για τα εθνικά θέματα είπε: «δεν μπαίνουμε σε συνδιαλλαγή με κανέναν» και «δεν ζητώ τη στήριξη κανενός για να περάσω τον δύσκολο κάβο. ενώ υπογράμμισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει σε άλλη πολιτική οικογένεια, αλλά πρέπει να ζητά συμμαχίες».
Ζούμε στον αστερισμό της απαξίωσης. Το πιο δύσκολο πράγμα για έναν πρ/ργο είναι, να αντιμετωπίσει την απόρριψη ή την περιφρόνηση. Οι Αμερικανοί βοηθούν τον κ. Τσίπρα. Εχουν το κεφάλι τους ήσυχο, που στο ΥΕΘΑ είναι ο Π. Καμμένος, συμβιβάστηκαν με τον νέο Υπ. Δημοσίας Τάξεως, αφού εξέλειπε ο “ενοχλητικός” Γ. Πανούσης και το κόμμα αποδεσμεύτηκε από την “Αριστερή Πλατφόρμα”.
Ο κ. Τσίπρας έδειξε, πως δεν φοβάται, μήπως επιχειρηθεί η ανατροπή του, παρά τα όσα ακούγονται απ’ τον κ. Λεβέντη, ή υπό άλλων κρυπτομένων πίσω του περί οικουμενικής. Περίπτωση παραίτησης σαν του Γεωργίου Παπανδρέου, λόγω Γαρουφαλιά ή του εγγονού του Γιωργάκη, για να ’ρθει ο Παπαδήμος, ούτε του Σαμαρά που αδυνατούσε να εφαρμόσει όσα υπέγραψε, δεν υπάρχει. Ξεκαθάρισε στη συνέντευξη, ότι ήρθε για να μείνει μια τετραετία. Και αν χάσει τη δεδηλωμένη σε κάποιο από τα σκληρά Ν/Σ που έρχονται, δεν θα καμφθεί, διότι έχει πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης με την έγκριση του Π/Υ, εκτός και υποβληθεί πρόταση μομφής και τη χάσει.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα μοιάζει με τα γεγονότα του 1920, τότε που ο Ελευθ. Βενιζέλος είχε φορτωθεί όλα τα βαρίδια των προηγουμένων. Ο λαός φώναζε “ζήτω”, αλλά τον καταψήφισε. Με το αποτέλεσμα ο Τσιριμώκος έμεινε κεραυνοβολημένος, τον Ρέπουλη τον έπιασαν τα κλάματα και οι αντίπαλοι του Βενιζέλου είπαν, ότι ο ίδιος επεδίωξε την ήττα του, παρά του ότι έκανε την αυτοκριτική του. «Επλανήθηκα», είπε, «ενόμισα ότι είχα το λαό μαζί μου, πως θα με ακολουθούσε. Διαπιστώνω, πως κουράστηκε. Του ζήτησα θυσίες περισσότερες απ’ τις δυνάμεις του. Εγώ δεν υπελόγισα καλά τις δυνάμεις του». Η Πηνελόπη Δέλτα περιγράφει το λόγο του Βενιζέλου, όταν πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει κάνοντας έκκληση: «Στους φίλους μου λέγω, φεύγοντας, μην αντισταθείτε στο έργο της νέας κυβέρνησης. Βοηθήστε την με όλες σας τις δυνάμεις για να περισωθεί όσο το δυνατόν το μεγάλο έργο, που έγινε».
Γιατί αναφέρομαι στα γεγονότα του 1920. Διότι προβλήματα σαν και κείνα υπάρχουν και σήμερα και δεν μπορεί, να λυθούν με τους ελαττωματικούς μηχανισμούς του κράτους. Παντού υπάρχουν θύλακοι, που επεξεργάζονται την απαξίωση των από πάνω, βοηθούμενοι ακόμα και απ’ τον περίγυρο του Μαξίμου. Ο πρ/ργος ζήτησε συναίνεση, να συμπτυχθεί ένα μέτωπο, για να εμποδισθεί η πολιτική ασυνεννοησία και να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, που υποφέρει από αδικίες. Να μην εκφυλισθεί η πολιτική ζωή. Αν όλοι τους δεν δουν με προσοχή τα οικονομικα και εθνικά θέματα που μαστίζουν τη χώρα, θα πέσουν κάποια στιγμή στην παγίδα, που έχει στήσει ο ένας για τον άλλον. Η πορεία των μεγάλων ανδρών δεν διαφέρει και πολύ. Παρόμοιες περιπτώσεις στην ιστορία, που επαναλαμβάνεται, είναι πάμπολλες.