ΕΝΑΣ άγραφος, αλλά και, περίπου, απαράβατος διεθνής κανόνας “σχέσεων” λέει πως, αν θέλεις να είσαι πάντα νικητής, να χτυπάς τον αντίπαλό σου την κατάλληλη στιγμή και στο πιο αδύνατο σημείο του.
Ο ΙΔΙΟΣ κανόνας ισχύει μεν κρυφά στις business, όμως είναι εμφανής κυρίως στη διπλωματία! Κι εδώ που τα λέμε, η διπλωματία δεν είναι άραγε πρωτίστως… μπίζνες;
ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ανθρώπινη Ιστορία, με τους άγριους πολέμους και τις ψευδοπροφάσεις τους, αυτό αποκαλύπτει.
ΣΤΟΥΣ παραπάνω δυο τομείς (επιχειρήσεις – εξωτερική πολιτική) δεν χωρούν συναισθηματισμοί, αλλά ούτε και μεταμέλειες. Χρειάζεται διορατικότητα (πού είσαι Βενιζέλε!), πρόβλεψη των κινήσεων του άλλου και εκμετάλλευση (κυρίως στην εξωτερική πολιτική) των διεθνών συγκυριών.
ΤΟ αν είμαστε εμείς σήμερα σε πιο αδύναμη θέση από τα Σκόπια, ώστε, με το να μας εκβιάζουν ασύστολα (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κ.ά.), να αναγκαστούμε να συναινέσουμε σε μια ανιστόρητη “λύση” του Σκοπιανού ζητήματος, αυτό θα φανεί με την πάροδο του χρόνου. Με τις συνέπειες που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αν… ΤΑ εθνικά θέματα εξωτερικής πολιτικής, σίγουρα δεν λύνονται με διαδηλώσεις και τον λαό στους δρόμους. Ομως, κανείς δεν επιτρέπεται να εμποδίζει το λαό στο να εκφραστεί.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η παρουσία του λαού «στους δρόμους» είναι μια έμμεση πίεση στην κυβέρνηση, όμως οι τελικές αποφάσεις εναπόκεινται στη διπλωματία της χώρας. Που, ουκ ολίγες φορές, έσφαλε. Ή, μάλλον υπήρξε πειθήνιο όργανο στις αποφάσεις των άλλων -και έτσι, δυστυχώς, γίνεται πάντα- λόγω των συμφερόντων των «μεγάλων» στην περιοχή. Οχι των δικών μας!
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ τη Μικρασιατική Καταστροφή (πόσα μέρη ακόμη θα χάναμε, αν δεν ήταν στο προσκήνιο ο Ελ. Βενιζέλος), τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (που αν και ήμασταν με τους νικητές, βρεθήκαμε με έναν αιματηρό αδελφοκτόνο εμφύλιο στις πλάτες μας), το Κυπριακό (που με τη Χούντα και την τουρκική εισβολή έγινε πρόβλημα άλυτο), τα Ιμια (που, με την ολιγωρία μας, επιτρέψαμε στους Τουρκους να “απαιτούν” σήμερα νησιά του Αιγαίου!), το Σκοπιανό-που κλείνει φέτος 25 χρόνια, χωρίς να γνωρίζουμε την κατάληξή του!
ΓΙΑ ΜΑΣ, σε δυο θέματα χρειάζεται πάντα επαγρύπνηση. Αλλά και εθνική συνεννόηση: στην Παιδεία και την εξωτερική πολιτική. Δυστυχώς, ούτε στο ένα ούτε στο άλλο συναίνεσαν μεταπολιτευτικά ποτέ τα κόμματα. Παραμένουν όπως πάντα κολλημμένα σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ψηφοθηρικές κορώνες.
Όλα αυτα που αναφέρονται στο αρθρο είναι σωστα….απλά ερωτω πως είναι δυνατον να υπαρξει παιδεια και εξωτερικη πολιτικη όταν αυτό που επικρατει είναι η ελλειψη ιστορικής γνώσης και ο συμβιβασμός σε μια υποτακτικη σταση απεναντι στις μεγαλες δυναμεις διαχρονικα?Με γνωμονα αυτα τα δυο δεν παμε πουθενα!!!!!
Παντα οι μεγαλες δυναμεις βρισκαν κυβερνήσεις και προσωπικότητες που ήταν προθυμες να λειτουργησουν ως εντολοδοχοι των συμφερόντων τους!!!!Ο θουκυδιδης τα εχει γραψει αιωνες τωρα!!!!!!