Συναισθήματα μέσα στα αποκαΐδια

Απογοήτευση και θλίψη επικρατούν στη σκέψη, με τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Αποκόρωνα και στον Κακόπετρο να μαίνονται ακόμα την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο.
Απογοήτευση για την απείρου κάλλους φυσική ομορφιά του τόπου μας που χάνεται για ακόμα μία φορά από την πύρινη λαίλαπα.
Δεν ξέρω πόσο τυχαίο ή όχι είναι το γεγονός ότι για ακόμα μια φορά με υψηλές θερμοκρασίες και ανέμους και ενώ η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας έχει εκδώσει τον σχετικό χάρτη πρόβλεψης κινδύνου πυρκαγιάς και ο νομός μας (όπως άλλωστε και ολόκληρη η Κρήτη χθες) βρίσκεται στην κλίμακα 3 (υψηλού κινδύνου), ξεσπούν πυρκαγιές που γρήγορα ξεφεύγουν από τον έλεγχο και προκαλούν καταστροφές σε δασικές, χορτολιβαδικές και αγροτικές εκτάσεις, σε ζωικό κεφάλαιο και απειλούν άμεσα ή έμμεσα ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Αυτό που ξέρω είναι ότι για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται πόσο “μικρός” είναι ο άνθρωπος μπροστά στη φύση.
Νομίζουμε ότι είμαστε παντοδύναμοι αλλά για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται ότι είμαστε μόνο περαστικοί που οφείλουμε να σεβαστούμε και κυρίως να προστατεύσουμε αυτόν τον τόπο που ζούμε.