Τρεις συμβουλές μου έδωσες μεγάλε Καζαντζάκη
μια νύχτα που σε ’ντάμωσα εις του Σγουρού το τζάκι.
1) Ποτέ σου μη σε δείρουνε γιατ’ είν’ ντροπή μεγάλη.
2) Φτάξε εκειά που δε μπορείς κι όχι όπου θεν’ οι άλλοι.
3) Ότι έχω υποχρέωση τον κόσμο εγώ να σώσω
και θα ’μαι ο φταίχτης αν αυτό δεν θα το κατορθώσω.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Συγγνώμη που με δείρανε, με δέρνουν, θα με δέρνουν
μου πίνουνε το αίμα μου με γδέρνουν θα με γδέρνουν.
Συγγνώμη που δεν μπόρεσα το αδύνατον να κάμω…
ψηλά τον πήχη μου ’βαζαν κι εγώ έσκαγα χάμω
γιατί το σκάμα ήτανε πετρώδες, δίχως άμμο.
Συγγνώμη που απότυχα για το σωσμό του κόσμου
γιατί ήταν δεκαννιά αυτοί κι εγώ ’μουν μοναχός μου
