“Συνηθισμένες” ιστορίες

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ που μπορεί να μας συμβεί είναι να αντικρίζουμε την επικαιρότητα με απάθεια!
Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ για ό,τι συμβαίνει στη γειτονιά μας (όταν δεν συμβαίνει στο σπίτι μας!) είναι κάτι που επιδιώκουν οι πολιτικοί. Επειδή, το μόνο που φοβάται η εξουσία είναι ο λαός που διαφεντεύει: μια εγρήγορση ή διαμαρτυρία, μια κάθοδος στους δρόμους από αγανακτισμένους πολίτες κάνει πάντα τους πολιτικούς να τρέμουν.
ΓΙΑ τον λόγο αυτό υπάρχει η λεγόμενη κρατική προπαγάνδα, ώστε να αποκοιμίζονται οι συνειδήσεις των απλών πολιτών και να απομονώνονται οι ενεργοί πολίτες.
…ΟΠΩΣ ανακοίνωσε στις 12 Μαρτίου 2018 το Ταμείο του ΟΗΕ για την Παιδική Ηλικία (UNICEF), όλο και περισσότερα παιδιά χάνουν τη ζωή τους στον πόλεμο στη Συρία. Ετσι, «ο αριθμός των παιδιών που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο στη Συρία διπλασιάσθηκε το 2017 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Το 2017 η τυφλή και ακραία βία σκότωσε τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών που έχει γίνει ποτέ γνωστός, 50% περισσότερα απ’ ό,τι το 2016».
ΣΗΜΕΡΑ, περίπου 3,3 εκατομμύρια παιδιά σ’ όλη τη Συρία είναι εκτεθειμένα στους εκρηκτικούς μηχανισμούς, την ώρα που δεκάδες σχολεία επλήγησαν μόνο κατά το 2017. Το δε 2018 μάλλον θα είναι πιο ζοφερό. Σχεδόν 200 παιδιά έχουν σκοτωθεί από τον Φεβρουάριο στον ανταρτοπόλεμο της Ανατολικής Γούτα στη διάρκεια των βομβαρδισμών. Τα παιδιά αντιπροσωπεύουν το 20% των θυμάτων αυτής της επίθεσης μεταξύ των αμάχων, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ σε κάθε πόλεμο όπου γης, τα πρώτα θύματα
-πλην της αλήθειας- είναι τα παιδιά και οι γυναίκες. «Συνηθισμένες ιστορίες» θα πείτε. Κι όμως! Εχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, η ανθρωπότητα προοδεύει, πατήσαμε σε άλλους πλανήτες, εξερευνήσαμε τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, αλλά και τα έγκατα της γης. Ομως, ανοήτως εξακολουθούμε να αλληλοσκοτωνόμαστε για μια φέτα γης που δεν μας ανήκει, για μια πηγή ενέργειας που δεν μας ανήκει, για μια πρέζα εφήμερης ματαιοδοξίας.