Αμέσως μετά τη δύση του Ηλίου και πριν έρθει το σούρουπο, αν κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό προς τη Γραμπούσα, δυτικά από τα Χανιά, θα δούμε ένα ουράνιο σώμα, που καθώς πέφτει το σκοτάδι, γίνεται αρκετά φωτεινότερο.
Δεν είναι αστέρι, είναι ο πλανήτης Αφροδίτη, ο κοντινότερος στη Γη του ηλιακού συστήματος.
Στα επόμενα λεπτά, ένα νέο ουράνιο σώμα με αμυφδρότερο φως αρχίζει να φαίνεται λίγο δεξιότερα από την Αφροδίτη. Ούτε αυτό είναι αστέρι, αλλά ο πλανήτης Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Πριν λίγες εβδομάδες, η Αφροδίτη και ο Δίας βρίσκονταν πολύ κοντά σε ένα σφιχτό αγκάλιασμα που προκαλούσε πολύ μεγάλη εντύπωση κοιτάζοντάς τους. Κι όμως, η απόσταση μεταξύ τους είναι τεράστια. Αυτό που την κάνει να φαίνεται μικρή είναι η ίδια οπτική γωνία, όπως παρατηρούμε από τη Γη.
Οσο περνούν οι μέρες, η Αφροδίτη, που τώρα λέγεται Αποσπερίτης, θα απομακρύνεται από τον Δία, με κατεύθυνση συνεχώς προν τον ορίζοντα της δύσης. Σε λίγους μήνες από τώρα η Αφροδίτη, όταν θα δύει ο Ηλιος, θα βρίσκεται κάτω από τον δυτικό ορίζοντα. Ετσι θα αρχίσει να φαίνεται από την ανατολή με το πρωινό χάραμα και να “βαπτίζεται” Αυγερινός (άστρος της αυγής), για να ξαναγίνει μετά από λίγους μήνες και πάλι Αποσπερίτης. Δηλαδή, η όμορφη Αφροδίτη, μετονομάζεται ανάλογα με τη θέση της στον ουρανό, από Αποσπερίτης σε Αυγερινό και εναλλάξ.
Αφροδίτη: ο κοντινότερος σε μας πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Εχει πολύ μεγάλες ομοιότητες με τη Γη, γι’ αυτό και ονομάζεται αδελφή της Γης. Το έτος της, δηλαδή μία περιστροφή της γύρω από τον Ηλιο, διαρκεί 224 γήινες μέρες. Η μεγαλύτερή της απόσταση από τη Γη είναι 257 εκ. χιλιόμετρα και η μικρότερη 40 εκ. χιλιόμετρα. Αυτές τις μέρες βρίσκεται περίπου στα 52 εκ. χιλιόμετρα περίπου. Η φωτεινότητά της από τη Γη εξαρτάται από δύο κυρίως παράγοντες, πρώτον από την απόστασή της από τη Γη και δεύτερον και κυριότερο, από την επιφάνεια που “δείχνει” στη Γη, ανάλογα δηλαδή με τη φάση που βρίσκεται, αντίστοιχα με τη φάση της Σελήνης. Υπάρχει ακόμα και ένας άλλος σταθερός παράγοντας που κάνει την Αφροδίτη να φαίνεται πολύ φωτεινή. Είναι η ατμόσφαιρά της που δημιουργεί ένα ανεπανάληπτο φαινόμενο θερμοκηπίου, με θερμοκρασία 460 βαθμοί C, όπου ακόμα και ο μόλυβδος λιώνει. Η ατμόσφαιρά της αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα και άζωτο, δηλαδή επικρατεί μία πραγματική κόλαση. Γύρω της δεν περιστρέφεται κανένας δορυφόρος, όπως η Σελήνη γύρω από τη Γη. Αξιοσημείωτο είναι ότι περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της αντίστροφα από την κίνηση της Γης, δηλαδή ο Ηλιος ανατέλλει από τη δύση! Η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς του Ολύμπου, γεννήθηκε με βάση την ελληνική μυθολογία στον αφρό της θάλασσας, από γονίδια του Ουρανού που έριξε ο Κρόνος. Λούστηκε στο ακρογιάλι της Πάφου στην Κύπρο. Η θεά Αφροδίτη λατρεύτηκε πρώτα στην Κρήτη, μετά στην Κύπρο και στη συνέχεια στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Δίας: ο πλανήτης Δίας, που φαίνεται τώρα δεξιότερα από τη λαμπερή Αφροδίτη, είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Δεν είναι πέτρινος όπως η Αφροδίτη, αλλά σε υγρή και αέρια μορφή με 90% υδρογόνο και 10% ήλιο και μεθάνιο. Στην ατμόσφαιρά του παρατηρούνται κεραυνοί δεκαπλάσιοι σε ένταση από της Γης. Εχει τεράστιο όγκο και χωράει τη Γη 1.300 φορές. Το έτος για τον Δία, δηλαδή μία περιστροφή γύρω από τον Ηλιο, αντιστοιχεί σε 11,8 γήινα χρόνια. Δηλαδή, σε κάθε αστερισμό παραμένει περίπου έναν χρόνο. Χαρακτηρίζεται από την τεράστια ελκτική του δύναμη των 2,54 g. Δηλαδή ένας μέσος άνθρωπος 80 Kg, όταν βρεθεί στον Δία, θα ζυγίζει περίπου 200 Kg. Χάρη σε αυτή την τεράστια μαγνητική του έλξη, “κλέβει” αστεροειδείς από τη ζώνη των αστεροειδών, που βρίσκεται μεταξύ του ιδίου και του Άρη και τους συντρίβει στην επιφάνειά του, προστατεύοντας έτσι τη Γη. Στην επιφάνεια του Δία υπάρχει μία τεράστια κηλίδα, που δημιουργείται λόγω μετεωρολογικών συνθηκών με έκταση όση και η Γη. Εχει 16 δορυφόρους, μεταξύ αυτών η Ευρώπη, η Καλλιστώ, Γανυμήδης κ.ά.
Ο Δίας είναι ο θεός των θεών του Ολύμπου. Με τους κεραυνούς του λατρευόταν στην αρχαιότητα με μεγάλη ευλάβεια. Παιδιά του θεωρούνται ο Ηρακλής, ο Ερμής η Αθηνά κ.ά. Αξιοσημείωτο είναι το πώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι, χωρίς κανένα απολύτως αστρονομικό όργανο, αναγνώρισαν το τεράστιο μέγεθός του και τους κεραυνούς του, παρόλο που δεν ήταν ο φωτεινότερος πλανήτης. Παγκοσμίως, όλα τα ονόματα των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος και όχι μόνο φέρουν τα ονόματα των αρχαίων Θεών του Ολύμπου. Μήπως οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι πρέπει να υποκλίνονται στο όνομα Ελλάς (Hellas) που προέρχεται από το Σελλούς, φυλή της Ηπείρου που σημαίνει φωτίζω;
ιπτάμενος (ε.α.)
Πολεμικής Αεροπορίας
Βιβλιογραφία:
• Πλανήτες και Δορυφόροι, Δ. Σιμόπουλος
