Είναι η μόνη σωτηρία της Ελλάδας μέσα στο πέλαγος της κρίσης, η οποία καλά κρατεί. Ολοι ασχολούνται με την Ελλάδα μόνο, ανά τον κόσμο και στις αγορές κάθε στιγμή περιμένουν τις εξελίξεις για να ανεβάσουν τα speds, για να κάνουν αναλύσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους και άλλες πολλές ενέργειες κατακρεούργησης της Ελλάδας και της οικονομίας της.
Μας έχουν φέρει στο χείλος του γκρεμού ειδικά αυτή την εποχή που έχουμε εκλογές.
Τα μέσα ανακοινώνουν, σαν πολεμικό ανακοινωθέν, ότι τα χρήματα φτάνουν για λίγο καιρό ακόμα και μετά έρχεται η κόλαση της πτώχευσης!
Εδώ υπάρχει ένα λάθος. Τα χρήματα έχουν τελειώσει και ψάχνουμε από τους μηχανισμούς στήριξης.
Ακούμε και είναι αλήθεια ότι, από αυτό το παιχνίδι κατά της Ελλάδας, η Γερμανία εδώ και χρόνια κερδίζει πολλά δισ. ευρώ από τις αγοραπωλησίες των ομολόγων μέσω της Ε.Κ.Τ. και το χειρότερο, αν ο μη γένοιτο πτωχεύσουμε, οι πρώτοι που θα ικανοποιηθούν θα είναι οι Γερμανοί. Δηλαδή και θα μας χρωστούν το κατοχικό δάνειο και θα μας πάρουν και τα ασημικά…
Αντίθετα, βλέπουμε την Πορτογαλία, την Ισπανία και τις άλλες χώρες του νότου, να δανείζονται και από τον μηχανισμό, αλλά και από τις αγορές με πακτωλό δισ., με φυσιολογικά επιτόκια και χρόνους αποπληρωμής, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Αυτή, λοιπόν, η σκανδαλώδης αντιμετώπιση κατά της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζεται σωστά, δεν τη διαχειριζόμαστε σωστά εμείς οι απελπισμένοι Έλληνες. Καθόμαστε και δεχόμαστε αυτόν τον ανίερο πόλεμο με θύματα την αγορά, τους πολίτες, το σύνολο του ελληνικού παραγωγικού και κοινωνικού ιστού που καταρρέουν ώρα με την ώρα.
Είναι αδιανόητο να επιτρέπουμε να συνεχίζεται αυτό, ακούγοντας από τους Ευρωπαίους ηγέτες κάθε μέρα άλλες θέσεις για το ελληνικό ζήτημα, κάνοντας διαπραγματεύσεις και παρεμβαίνοντας αυτοί ωμά στα εσωτερικά μας και μάλιστα προεκλογικά.
Είναι και ήταν πολύ εύκολο να αντιμετωπιστεί το ελληνικό θέμα μαζί με το συνολικό πρόβλημα της Ευρώπης, μια που ο αποπληθωρισμός της κτύπησε την πόρτα της Ευρώπης που μας οδήγησε σ’ αυτήν την κατάσταση μέσα σε 12 χρόνια από την ένταξή μας, δίδοντας αυστηρό μήνυμα στους ηγέτες της ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον Τιτανικό… Είναι και αυτοί μαζί μας και δε πρέπει να θεωρούν βέβαιο ότι θα μας πετάξουν στη θάλασσα για να σωθούν αυτοί ή τέλος πάντων να κερδοσκοπούν σε βάρος μας.
Εχουμε τρόπους να τους πείσουμε, με το καλό ή το κακό, ότι το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα της Ευρώπης, είναι πρόβλημα όλων και πρέπει να λυθεί συνολικά και όχι σε βάρος της Ελλάδος μόνο και εντέλει ας τους πάρουμε μαζί στον βυθό αν χρειαστεί, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα επαναληφθεί ιστορικά το φαινόμενο, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, να μας δανείζουν οι «σωτήρες μας» και να μη μας δίνουν ποτέ τα συμφωνηθέντα, αυτό συμβαίνει και τώρα. Έγινε το 1827 που μας είχαν δώσει 2,8 εκατομμύρια λίρες και μας έδωσαν μόνο το 20% και μετά μας πτώχευσαν.
Το 1843 μας ξανά πτώχευσαν, με τον ίδιο τρόπο.
Το ίδιο έγινε και με τον Όθωνα, που, αφού του δάνεισαν 600 εκατομμύρια φράγκα, αμέσως τα 33 πήγαν για παλαιότερες αποπληρωμές. Τι θυμίζει αυτό;
Και το 1879, την εποχή του Τρικούπη, χρωστούσαμε 585 εκατομμύρια φράγκα. Αφού μας τα έδιναν αφειδώς, πτωχεύσαμε για τρίτη φορά με πανομοιότυπο τρόπο με το σήμερα. Δηλαδή με την επιβολή δυσβάστακτων μέτρων κατά του λαού. Και μετά πόλεμοι με τη Τουρκία…
Ερχόμαστε στη χρεωκοπία του 1932. Την τέταρτη από σύσταση του ελληνικού κράτους που άρχισε από το 1910 μαζί με όλα τα προβλήματα της μικράς Ασίας, με συνολικό ποσό χρέους 2.870 εκατομμύρια χρυσά φράγκα.
Ο τελικός διακανονισμός των χρεών μας έγινε το 1952 και κράτησε μέχρι το 1967.
Βλέπει λοιπόν κανείς ότι πάντα μόνο οι Ευρωπαίοι φίλοι μας μάς κρεμούν στα δύσκολα. Όμως αυτή τη φορά μπορούμε να τους επιβάλλουμε τη συνολική λύση του προβλήματος στην Ευρώπη. Τώρα που ο αποπληθωρισμός και η ανεργία είναι εφιάλτης της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας.
*οικονομικός – επιχειρηματικός
σύμβουλος – αναλυτής
