Συνταξιοδοτικό

Είναι μνημονιακό προαπαιτούμενο να επεξεργασθεί το Υπ. Εργασίας ένα φαρμακερό έργο, πολύπλοκο και πολυσύνθετο, το συνταξιοδοτικό, που δεν θ’ αφορά μόνο τις προηγούμενες γενιές, τις ευρισκόμενες ακόμα στον εργασιακό χώρο, αλλά και τις επόμενες, που πρόκειται να μπουν, αν μπουν, στον προσδοκώμενο κύκλο εργασίας. Είναι μία δύσκολη δουλειά και μάλιστα, όταν γίνεται σε μία χώρα με χρεωκοπημένη οικονομία, που εξελίσσεται προς το χειρότερο και οι αντοχές της έχουν χάσει κάθε αυθεντικότητα.
Μέλημα της κυβέρνησης είναι να συντάξει ένα σχέδιο, που θα είναι της έγκρισης των δανειστών, θα έχει τη συγκατάθεση κατά το δυνατόν της μεγαλύτερης μερίδας του Κοινοβουλίου και δεν θα έρχεται σε σύγκρουση με τα κοινωνικά στρώματα. Με τους Ευρωπαίους δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία, η αντιπολίτευση αλληθωρίζει στο μέτρο που προσανατολίζεται η κυβέρνηση, η δε κοινή γνώμη και οι φορείς αντιδρούν με κινητοποιήσεις. Το χειρότερο είναι ότι στο κόμμα και στο κυβερνητικό επιτελείο υπάρχουν ρήγματα.
Οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου διέφεραν απ’ τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Ιανουαρίου, τώρα δε άλλα λένε και αυτοαναιρούνται. Δεν συμφωνούν μεταξύ τους και τα πράγματα, αν δεν τελματώνουν, μετακυλίονται γι’ αργότερα. Προσφιλής τακτική και των προηγούμενων. Ο υφυπουργός Εργασίας ομιλεί περί έκτακτης εισφοράς και την επομένη το διαψεύδει, όταν ο προϊστάμενός του λέει ότι πρόκειται περί μυθευμάτων. Η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται από το πόρισμα της “επιτροπής σοφών”, αλλά ο κ. Κατρούγκαλος προεξόφλησε το τέλος των επικουρικών. Πρότεινε οι δύο πυλώνες της σύνταξης, κυρίας και επικουρικής, να γίνουν ένας. Ομως μετά την “οργή” (!) του Μαξίμου ανασκεύασε, λέγοντας ότι δεν καταργούνται οι επικουρικές.
Για επικοινωνιακούς λόγους στρογγυλοποίησε τις γωνίες μιλώντας για υλοποίηση ενός μοντέλου, που εφαρμόζεται σε ευρωπαϊκές χώρες. «Θέλουμε να σώσουμε τις επικουρικές… σαν άθροισμα της κύριας και της επικουρικής. Αντιμετωπίζουμε το εισόδημα του συνταξιούχου… σε ένα ενιαίο σύνολο». Λέγεται ότι το Υπουργείο δεν καταργεί, κάνει ενσωμάτωση. Δηλαδή στα 900 ευρώ της κύριας θα προστεθούν τα 200 της επικουρικής και το σύνολο των 1.100 ευρώ θα υποστεί περικοπή για να μη κατέβει η σύνταξη κάτω απ’ το όριο των 1.000 ευρώ. Αν γίνει αυτό, πολλοί θα χάσουν από ένα έως δύο μισθούς τον χρόνο και οι πιο χαμένοι θα είναι όσοι παίρνουν περισσότερες της μίας συντάξεως. Ετσι προετοιμάζεται η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και η Βαλκανοποίησή του.
Ο πρωθυπουργός ας αποφασίσει σ’ αυτό το θέμα με σύνεση, αντικειμενικότητα και με πνεύμα ευθύνης χωρίς να παρασύρεται από υποκειμενισμούς συμβούλων του. Με όσα γίνονται σήμερα γυρίζουμε πολύ πίσω. Οι Ευρωπαίοι δοκιμάζουν την εφαρμογή σχεδίου ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών διεργασιών με θύμα και πειραματόζωο την Ελλάδα, για να το προχωρήσουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι ασφαλιστικές εισφορές λιγοστεύουν, οι συντάξεις μικραίνουν, η ιδιωτική ασφάλιση ανθίζει. Ο κόσμος μπαίνει σιγά – σιγά σ’ έναν δρόμο να συνηθίσει τις αλλαγές. Αμα η προηγούμενη γενιά ασφαλισμένων, που έχει πληρώσει εισφορές σε υψηλά κλιμάκια χάνει, θεωρεί ότι το σύστημα την τιμωρεί. Ετσι η επόμενη γενιά θα αποτελείται από λιγότερους ασφαλισμένους εν σχέσει δε με τους προηγούμενους θα είναι ελάχιστοι.
Η κυβέρνηση πήρε τις εξουσίες στα χέρια της να λύσει τα προβλήματα της χώρας. Τα ισοδύναμα που ψάχνει έχουν εξαντληθεί. Αμα προσπαθεί να τα βρει στη γνώση θεωρώντας την ως εμπόρευμα και παίρνοντας το 23% από το κρέας να το βάλει στη νόηση ή στους γέρους και τις γριές στα γηροκομεία, για να τους τιμωρήσει στα τελευταία τους, χωρίς αιδώ, ζήτω της αριστεράς!