Kύριε διευθυντά,
με αφορμή τις πρόσφατες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των συνταξιούχων, για τη συνεχιζόμενη αφαίμαξη των συντάξεων μας και όχι μόνο, βρίσκω την ευκαιρία να εκφράσω τις σκέψεις μου για την ανάγκη της αλληλεγγύης και της συνεργατικότητας μακριά από κάθε άλλη σκοπιμότητα που ορισμένοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, κάποιοι που θεωρούν ότι έχουν βρει χώρο για να κάνουν φτηνή πολιτική. Η οργάνωση συγκεντρώσεων σε πλατείες και δρόμους με τη ντουντούκα στο χέρι φωνάζοντας συνθήματα, επαναλαμβάνοντάς τα ρυθμικά το πλήθος, πανό με συνθήματα που τα μεταφέρουν με οργανωμένη διάταξη, άτομα άσχετα με την πορεία διαμαρτυρίας των συνταξιούχων, με δικά τους πανό και συνθήματα, θεωρώ ότι έχουν απομακρύνει αυτούς που θέλουν και πρέπει να εκφράσουν την αγανάκτηση τους για τη σφαγή που εφαρμόζουν στους συνταξιούχους.
Είναι βλέπετε το εύκολο θύμα μιας και δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν διαφορετικά. Είναι κρίμα να παρακολουθούμε τις εξελίξεις ως απλοί θεατές, χωρίς να συμμετέχουμε στις όποιες δράσεις προγραμματίζονται για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας. Είναι ανάγκη να αποβάλλουμε την εγωιστική φιλοσοφία που μας διακατέχει και που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν γίνεται. Να μην αφήσουμε άλλους να διαχειρίζονται τις δικές μας τύχες. Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε συμπεριφορές και να σταματήσουμε να χρεώνουμε την απογοητευτική κατάσταση των συνταξιούχων μόνο στους εκάστοτε κυβερνόντες. Είναι ανάγκη να δείξουμε και το δάκτυλο προς τους εαυτούς μας. Είναι απολύτως κατανοητό πως η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας, μας έχει καταρρακώσει. Η ψυχολογία του καθενός βρίσκεται σε αρνητικά επίπεδα. Η πρόοδος, η ευημερία και η ανάπτυξη είναι έννοιες ξεχασμένες. Υπάρχει μια διάχυτη απογοήτευση, μια μόνιμη στεναχώρια και μελαγχολία. Νοσταλγούμε παλαιότερες εποχές που πιστεύουμε πως ήταν πιο αποδοτικές, πιο καρποφόρες. Ελπίζουμε όμως. «Ακόμα κι όταν κάποιος είναι πεπεισμένος για την απελπισία του, πρέπει να δρα σαν να ελπίζει» μας λέει ο Καμύ. Προτείνω να ανασκουμπωθούμε, να ανοίξουμε τα αυτιά μας, να βγάλουμε τις παρωπίδες μας και για τον κοινό νου, να επικρατήσει η λογική του συμφέροντος.
Αν δράσουμε συλλογικά και όχι ατομικά τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν. Με αγώνες πραγματικούς και όχι προσχηματικούς, ενωμένοι, χωρίς διαπλοκές πολιτικές ή κομματικές κρυφές σκέψεις, χωρίς διακρίσεις του τύπου αυτός είναι δικός μας, ή άλλος δεν είναι δικός μας, με δυνατές πλειοψηφίες πραγματικές και όχι πραξικοπηματικές. Τότε μόνο θα δώσουμε να καταλάβει ο κάθε αρμόδιος ότι εδώ γίνεται κάτι σοβαρό και σωστό που θα είναι αναγκασμένοι να το σεβαστούνε. Συνδικαλιστικές ηγεσίες με συνδικαλιστική συνείδηση, εμπειρία, σοβαρότητα και γνώση, που έχουν αναδειχτεί με δημοκρατικές διαδικασίες, να ζητούν από τα μέλη του συλλόγου τους συμμετοχή σε πραγματικούς αγώνες, αγώνες παντού και όχι στους δρόμους μόνο. Τα μέλη να συμμετέχουν και όχι να ευρίσκονται πλησίον της πορείας, πίνοντας τον καφέ τους στην πλησιέστερη καφετέρια. Πράξεις που να αποδεικνύουν πρακτικούς και πραγματικούς αγώνες των συνταξιούχων έχοντας στόχο την οικονομική στήριξη και κοινωνική συνοχή της Ελληνικής οικογενειακής παράδοσης και κουλτούρας.
Εύχομαι χρόνια πολλά για τις γιορτές που έρχονται και με την ευκαιρία αυτή ας πάρουμε το μήνυμα αγάπης της Ορθόδοξης Πίστης της Εκκλησία μας, να το κάνουμε πράξη βοηθώντας τον πλησίον μας με όποιο τρόπο μπορούμε και θεωρούμε καλύτερο.
Γιάννης Ντίλης,
συνταξιούχος Ο.Α.Ε.Ε.
