» Συμβολική κατάληψη του πρώτου σκάφους της ΑΝΕΚ “Κύδων” καταμεσής
του Κρητικού πελάγους με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη, ασυμβίβαστη και
μαχόμενη, μεγάλη ηθοποιό της αμφισβήτησης Μαριέτα Ριάλδη
Σ’ ένα μαχητικό γεγονός τη Μεγάλη Δευτέρα 1972 που οργανώθηκε από τη Μαριέτα Ριάλδη, μαζί με τον Δημήτρη Κ., που έκαμε μια πολύ τολμηρή ομιλία -για την οποία δεν φοβήθηκαν, τότε οι γενναιότατοι αξιωματικοί του σκάφους, ο καπετάνιος Μιχάλης Τσουδερός και ο ύπαρχος Γ. Σαριδάκης…
Μια τολμηρή δράση, τότε, που σηματοδότησε την ανάγκη για απαλλαγή από τη χουντική τυραννία, με αναζήτηση του δρόμου της αλήθειας, της ελευθερίας και της υπεύθυνης (και όχι καταδυναστευτικής Δημοκρατίας).
Ανοιξη 1972 και ο ελληνικός λαός γυψωμένος και καταναγκασμένος από τη δικτατορία που μας επιβάλλανε οι “υπέροχοι” υπερ-ατλαντικοί “συμμαχοασύμμαχοί” μας, μέσω Ελλήνων συνταγματαρχών, “σωτήρων” της, σε πολιτική κλήση διάγουσας πατρίδας.
Τότε, το Σφαγείο του στρατοκρατικού καταναγκασμού ορθώθηκε μπροστά μας απειλητικά, εφιαλτικά, εξουθενωτικά για όσους – όσες αντιτασσότανε στο δικτατορικό καθεστώς, αναζητώντας την Αλήθεια για την επιβολή του.
Ο ελληνικός λαός σήκωσε τότε, όπως ο Σίσυφος, τον πελώριο βράχο της προσμονής για απελευθέρωση ανεβάζοντάς τον ως την κορυφή για να κατρακυλά…
ΤΟΤΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΤΩΡΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ…
…Πάλι κάτω, στην αφετηρία της ανάβασης, εφτά ολόκληρα χρόνια… ώσπου ήρθε η ώρα της χουντικής κατάρρευσης, αφού είχε συντελεστεί η μεγάλη κυπριακή τραγωδία και οι μεγάλες ζημιές της εφταετούς τυραννίας…
Τότε υπήρχε ζωντανή η ελπίδα, τώρα όμως υπάρχει απειλητική η απελπισία, η απόγνωση, η αδράνεια της βούλησης, η δραματική συσκότιση της αλήθειας.
Ομως η πραγματική (και όχι η “κατασκευασμένη”) αλήθεια είναι φωτιά, “πυρ κατακαίον” τους θυσάνους των συμβατισμών του ψεύδους που μας περιβάλλει, μας περικλείνει, μας καταπνίγει, με περιελισσόμενους στις κοιλάδες του σκότους, τους πολλούς και εξουθενωτικούς κινδύνους που μας απειλούν.
Τότε, τη Μεγάλη Δευτέρα του 1972, άρχιζε η μεγάλη Εβδομάδα των Παθών. Οι ευαισθητοποιημένες ψυχές των πραγματικών Ελλήνων χριστιανών βίωναν την ανελευθερία της τυραννίας, με προσδοκία της ανάστασης, απελευθέρωσης από αυτή.
Η ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΡΙΑΛΔΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ, ΕΔΩΣΕ ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ
Μέσα από το πνεύμα της αγωνιστικής ευθύνης πνευματικών και λαϊκών Ελλήνων και Ελληνίδων για απελευθέρωση η αποβιώσασα μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός και αγωνίστρια Μαριέτα Ριάλδη έδωσε μια μεγάλη μάχη με συμβολική (εν είδει χάπενιγκ) κατάληψη του “Κύδωνα”, του πρώτου αξέχαστου σκάφους της ΑΝΕΚ.
Το ταξίδι ήταν ημερήσιο. Με ηλιόλουστη μέρα, σε θάλασσα ακύμαντη να υψώνει αφρούς η πλώρη του καραβιού που ήταν γεμάτο από φοιτητές κι από Χανιώτες και Χανιώτισσες κατοίκους της Αθήνας και της Αττικής που νοσταλγούσαν να μυρίσουν τη μυρωδιά της κρητικής άνοιξης και να νοιώσουν τον αέρα της Κρητικής ελευθερίας, έστω μέσα στην απεχθή πραγματικότητα της χουντικής τυραννίας…
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού φοιτητές και φοιτήτριες απ’ όλα τα καταστρώματα, μαζί και άλλοι επιβάτες τραγουδούσαν απανωτά “πότε θα κάμει ξαστεριά” και άλλα ριζίτικα τραγούδια, αρκετή ώρα μετά το μεσημέρι.
Στις 3 μ.μ. το τραγούδι σταμάτησε, “τα ντουφέκια” τ’ άφησαν οι τραγουδιστές για να ακολουθήσει μια μεσημεριανή ησυχία, που την τάραζε ο ήχος των μηχανών και θόρυβος του κύματος από τη θάλασσα που έσκιζε η πλώρη.
ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ωρα 5 μ.μ. ακριβώς ακούστηκε μια βροντώδης γυναικεία φωνή να λέει: “Ολοι και όλες στις θέσεις, χωρίς να ανησυχείτε, το καράβι είναι υπό κατάληψη. Πάνω σας πέφτουν κόκκινες, άσπρες, πράσινες, κίτρινες, μπλε, μαύρες προκηρύξεις υπέρ Ελευθερίας, κατά τυραννίας… Εμπρος, εμπρός όλοι και όλες μαζί τραγουδάτε «πότε θα κάνει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει»…
Μείνετε όλοι στις θέσεις σας και μην ανησυχείτε. Το πλοίο, ώσπου να φθάσει στο λιμάνι τελεί υπό συμβολική κατάληψη. Ετσι για την αξία της ελευθερίας και της Δημοκρατίας…”.
Ηταν η φωνή της αξέχαστης Μαριέτας Ριάλδη. Μια φωνή που ξάφνιασε, που αναστάτωσε όλους επιβάτες του Κύδωνα, που ψάχνανε να βρούνε τις “προκηρύξεις” σε όλα τα χρώματα που η Ριάλδη τόσο πειστικά και τόσο μαγικά (θεατρικά) έλεγε πως πέφτουν.
ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ή Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΤΟΛΜΗΡΗ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ Δ.Κ.
Για ν’ αναγγείλει, η ίδια φωνή σε λίγο: “Προσοχή, Προσοχή, Προσοχή. Η κατάληψη συνεχίζεται. Σε λίγο καλείστε όσοι – όσες θέλετε να παρακολουθήσετε μέσα στη μεγάλη αίθουσα των «αεροπορικών» καθισμάτων τη διάλεξη τον κύκλο πνευματικών – πολιτιστικών εκδηλώσεων του πειραματικού θεάτρου Μαριέτας Ριάλδη, ένας κύκλος ομιλιών που οργανώσαμε μαζί με τον Δημήτρη Κακαβελάκη, ο οποίος και κάνει την έναρξη αυτού του κύκλου με το σημαντικό γεγονός ετούτης της συμβολικής κατάληψης του σκάφους, εν πλω, από Πειραιά στο μεγάλο λιμάνι της Σούδας Χανίων.
Τίτλος της ομιλίας του Δ.Κ. είναι «Το Σφαγείο ή η αλήθεια». Την ομιλία θα παρακολουθήσει ο πλοίαρχος του σκάφους κ. Μιχάλης Τσουδερός και ο ύπαρχος κ. Γ. Σαριδάκης. Δυο γενναίοι αξιωματικοί του Εμπορικού Ναυτικού.
Κυρίες και κύριοι θα είναι μια ξεχωριστή σε τόλμη ομιλία”…
Σε λίγα λεπτά η αίθουσα είχε γεμίσει ασφυκτικά, ενώ την παρακολούθησαν από τα μεγάφωνα όλο το πλήρωμα, αλλά και όλοι οι επιβάτες…
Ομως, ο ασύρματος, ήταν ανοιχτός για να μεταδοθούν πολλά, μέσω αυτού, τόσο για τη συμβολική κατάληψη του σκάφους, όσο και για τα λεχθέντα από τον ομιλητή…
Ο ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
Ετσι κατά τη διάρκεια της τολμηρής πνευματική αυτής ομιλίας… ο ασυρματιστής ειδοποίησε τον πλοίαρχο ότι αυτό το “χάπενιγκ” αναστάτωσε από τον ανοικτό ασύρματο τις Αρχές του στρατιωτικού καθεστώτος με εντολή να συλληφθούν οι πρωταγωνιστές μόλις φτάσει το πλοίο στη Σούδα…
Ο πλοίαρχος έμεινε ατάραχος έως το τέλος της ομιλίας, όπως και ο ύπαρχος, συγχαίροντες τη Μαριέτα Ριάλδη και τον ομιλητή…
Ομως, μας είπαν για τον κίνδυνο που διατρέχαμε να συλληφθούμε.
Φρόντισαν όμως να μας προφυλάξουν μπάζοντάς μας σ’ ένα μικρό λεωφορείο για να μη γίνουμε αντιληπτοί στην έξοδό μας, σχέδιο που επέτυχε απόλυτα για να τρέξουμε με ταχύτητα, στα Σφακιά, που παραμείναμε μια εβδομάδα για να φύγουμε μετά χωριστά να μη δώσουμε μαζί εύκολο (λόγω εμού) στόχο.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΤΕ, ΙΣΩΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΩΡΑ
Ωστόσο παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό τολμηρό απόσπασμα (επικίνδυνο για εκείνη την εποχή, αλλά ίσως πιο επικίνδυνο και για την τωρινή ανάλγητη εποχή μας) από εκείνη την ιστορική ομιλία της “συμβολικής κατάληψης” του Κύδωνα.
Στην εποχή μας ανάμεσα σε πολλούς κυρίαρχους και καταναγκαστικούς μύθους δόθηκε έμφαση στο κράτος – παρακράτος και στο ολοκληρωτικό κράτος. Με το τελευταίο να διαμορφώνει μια φοβερή πραγματικότητα για τον άνθρωπο και για τον λαό που καταπιέζεται. Με το ολοκληρωτικό αυτό κράτος να μπορούμε να το συμβολίσουμε με έναν βάτραχο, που ξαφνικά ξεπετάχτηκε από τον βάλτο του κι ανακηρύχτηκε άρχοντας της χώρας…
Ελαβε, αμέσως πολλά καταπιεστικά μέτρα και παράλληλα ανακηρύχτηκε αρχιβάτραχος, όπου ανεβασμένος σε μια ειδική εξέδρα για ν’ απευθύνει το διάγγελμά του περί εκστρατείας κατά του ψεύδους, λέγοντας και τα εξής:
ΕΔΩ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ ΒΑΤΡΑΧΙΣΜΟΣ
“Αγαπητοί άνθρωποι εγκαθίδρυσα τη βατραχοκρατία. Ο κόσμος είναι ένας απέραντος βάλτος. Γι’ αυτό αποφάσισα να τον ξεκαθαρίσω. Ο κόσμος κυβερνιέται μ’ ένα απέραντο ψέμα.
Γι’ αυτό κηρύσσω σταυροφορία ενάντιον στο ψέμα, ενώ αντιπροσωπεύω τη μοναδική αλήθεια. Οποιος την αποδεχτεί θα αμειφθεί. Οποιος, την αμφισβητήσει θα παταχθεί αμείλικτα. Εδώ, δεν υπάρχει ανθρωπισμός, αλλά βατραχισμός. Οσοι δεν προσκυνούν την αλήθεια μου τους περιμένει το Σφαγείο.
Το Σφαγείο του κράτους, των πόλεων, των δήμων, των κοινοτήτων. Παντού υπάρχει ένα σφαγείο για τους αμφισβητούντες.
Και προσοχή όσοι – όσες δεν συνεργαστούν μαζί μας εναντίον του ψεύδους, θα κατηγορηθούν για κοινωνική απάθεια.
Ενα κορυφαίο αμάρτημα στον κόσμο της βατραχοκρατίας”.
ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΓΕΛΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΦΟΒΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΕΙΣ
Υστερα ο αρχιβάτραχος σήκωσε ψηλά το χέρι σε στάση θριαμβικού αρχιβατραχοχαιρετισμού, γύρισε την πλάτη και αποχώρησε ανακράζοντας “Κοάξ, κοάξ, κοάξ”.
Οι πολίτες παγωμένοι, αποσβολωμένοι από το αναπάντεχο θέαμα και μήνυμα του κράτους της βατραχοκρατίας ύστερα από μια αγωνιώδη αμφιβολία νοιώσανε πως υποχρεώνονταν να τη δεχτούν ως τη μοναδική αλήθεια. Για ν’ αρχίσουν να χειροκροτούν μέσα κι έξω από το σπίτι τους για να μην τους δουν τα μυστικά και φανερά, γουρλωμένα μάτια της βατραχοσύνης ότι δεν χειροκροτούσαν…
Τη συνείδηση πολλών είχε καταλύσει το πανίσχυρο ολοκληρωτικό υπερμυθικό κράτος.
Ενα κράτος που στην κορυφή του μπορούν να σκαρφαλώσουν ακόμα και συμβολικοί βάτραχοι. Ενα κράτος που το ύμνησε, το εξήρε, το μυθοποίησε και το ανέβασε σε σύμβολο ταυτόσημο με την αλήθεια ο μεγάλος φιλόσοφος Εγελος. Για να πει ένας νεότερος σημαντικός φιλόσοφος ο Cassirel ότι οι θεωρίες του Εγέλου περί αυστηρά λογικοκρατικού συστήματος για αναζητήσεις της αλήθειας, μέσω ενός θεοποιημένου κράτους, άνοιξαν τον δρόμο για τις φοβερότερες πολιτικές εκμεταλλεύσεις κατά τον 19ο και 20ο αιώνα…
Για να ζήσουμε αμέτρητα σφαγεία για την “Αλήθεια” του μέγιστου ψεύδους. Αξέχαστη Μαριέττα σου αφιερώνω στη μνήμη σου με το σημερινό κείμενό μου με θαυμασμό για τη δυνατή και τολμηρή ηθοποιία σου που έδινε την αέναη μάχη για την αλήθεια και την Ελευθερία, μια αξέχαστη μάχη που δώσαμε και μαζί: Την κατάληψη του Κύδωνα κατά της τότε Χούντας.
