Λέξεις πολλές…χωρίς ήχο όµως.
Σκέψεις, χωρίς υπόσταση.
Η σιωπή είναι ίσως από τις
πιο ισχυρές µορφές βίας, που µπορεί
να ασκήσει κάποιος εις βάρος µας.
Η σιωπή µας αποπροσανατολίζει,
µας κάνει να πλάθουµε σενάρια µόνοι µας.
Όταν εισπράττουµε σιωπή, εκεί που
θα έπρεπε να µας δώσουν εξηγήσεις
ή απαντήσεις, αυτόµατα γινόµαστε
πιο αδύναµοι.
Αρχίζουµε να έχουµε αµφιβολίες
για τον εαυτό µας, για την κατάσταση
που δηµιουργήθηκε, για το
πόσο ορθή ήταν η κρίση µας.
Μας δηµιουργούνται ερωτηµατικά
και συνήθως αρχίζουµε να επιρρίπτουµε
ευθύνες στο πρόσωπό µας.
Αναρωτιόµαστε αν υπήρξαµε άδικοι,
απόλυτοι, εγωιστές ή αν ίσως
µεγαλοποιήσαµε τα πράγµατα.
Μην ανεχτείτε την εξουσία της σιωπής.
Όποιος σας σέβεται και σας υπολογίζει,
δεν θα σας αφήσει ποτέ, µε
ερωτηµατικά και στο σκοτάδι.
Όποιος νοιάζεται πραγµατικά για σας,
θα προσπαθήσει να σας δώσει
απαντήσεις, να καταπραΰνει
τον πόνο σας, να σας εξηγήσει.
Όποιος είναι ουσιαστικά στην ζωή σας
και έχει έρθει για να µείνει,
δεν θα προσπαθήσει να σας χειριστεί
µε την σιωπή του.
Οι λέξεις, είναι για να ξεκαθαρίζουν
οτιδήποτε µας απασχολεί και
οι άνθρωποι, οφείλουν να µιλούν.
Μην γίνετε κοινωνός καµίας
χειριστικής συµπεριφοράς και
προπαντός, µην ανέχεστε καµία µορφή
βίας, τόσο λεκτικής όσο και σιωπής.
* Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωµατικής γραφής
