ΣΥΡΙΖΑ και Ευρώπη

Πολιτικοί αναλυτές, ο διεθνής Τύπος, επιφανείς ηγέτες, φιλόσοφοι και οικονομικοί παράγοντες, που επηρεάζουν άμεσα το ελληνικό πρόβλημα του χρέους, ασχολούνται με τον νέο σε ηλικία και πρώτο αριστερό πρωθυπουργό της Ελλάδος, ο οποίος εξελέγη σε ευρωπαϊκή χώρα, ενταγμένης στη ζώνη του ευρώ.
Πολλοί συγχαίρουν τον κ. Τσίπρα και τον εκθειάζουν για το κατόρθωμά του. Μερικοί αξιωματούχοι εταίροι μάς δείχνουν, εμμέσως πλην σαφώς, ν’ αλλάζουν προσανατολισμό ως προς την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο ομιλούσαν μέχρι πρότινος απαξιωτικά και τον παρουσίαζαν ως παραφωνία στο ευρωπαϊκό κατεστημένο. Τώρα, που ο κ. Τσίπρας έφερε τα πάνω κάτω, έγινε πρώτο θέμα σ’ όλα τα δίκτυα πληροφόρησης και προκάλεσε παγκόσμια αρθρογραφία με αναλύσεις για το χρέος. Η σύγχυση για το τι θα κάνει η Ε.Ε. για μας διαλύεται. Το βέβαιον είναι ότι η Ευρώπη θα αναγκασθεί να τον ακούσει και ν’ αποφύγει τα κηρύγματα, ότι πρέπει να φανεί υπεύθυνος ηγέτης και να τηρήσει ό,τι αντεθνικό, ανυπόστατο και παρανοϊκό είχαν συμφωνήσει οι προγενέστεροί του.
Οι εταίροι μας υπεστήριζαν μονομερώς το δικό τους συμφέρον και δεν διενοούντο να βελτιώσουν τους όρους της δανειοδότησής μας, γιατί αν το ’καναν, θα παραδέχοντο ότι το πρόγραμμά τους ήταν λάθος. Το ότι απέτυχαν με τους σχεδιασμούς της λιτότητας που μας επέβαλαν, επιβεβαιώνεται από το ότι έψαξαν σ’ όλο τον κόσμο να βρουν μια χώρα, στην οποία εφάρμοσαν όμοιους περιοριστικούς τρόπους για την ελάφρυνση του χρέους της και το μόνο που ανακάλυψαν ήταν να βρουν την ύφεση να βαθαίνει.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί, που προειδοποιούν τον κ. Τσίπρα ότι μπορεί να απέκτησε ισχυρή κυβέρνηση, λόγω προεκλογικών υποσχέσεων, ότι έχει πολλούς τρόπους να αποσπάσει ευνοϊκές λύσεις για το ελληνικό πρόβλημα, αλλά παράλληλα του προαναγγέλλουν ότι το συμφέρον της χώρας του και το δικό του είναι να εγκαταλείψει τέτοιου είδους όνειρα και να «συμπεριφερθεί υπεύθυνα».
Ωστόσο η σύνθεση της νέας κυβέρνησης και ο ρεαλισμός με τον οποίο δείχνει ότι θ’ αντιμετωπίσει τα πράγματα, μπορεί να αποτρέψουν την επιμονή των δανειστών, που θέλουν να συνεχίσουμε τα μέτρα λιτότητας με αυξανόμενη ένταση. Απ’ τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του εξαρτάται να πεισθούν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να έχει εκδικητικό χαρακτήρα και ότι ο ίδιος δεν προσέρχεται ως επαίτης αλλά ως ισότιμο μέλος να συζητήσει επί λογικών βάσεων το θέμα του χρέους, που είναι πρόβλημα για όλες τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και την Ε.Ε. γενικότερα.
Σε έναν πόλεμο που συγκρούονται δύο εχθροί στο τέλος ο ένας θα νικήσει και ο άλλος θα πληρώσει. Και εδώ περί πολέμου πρόκειται, αλλά μεταξύ εταίρων που πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ώστε ούτε ο ένας να κερδίσει θριαμβολογώντας, ούτε ο άλλος να χάσει καταστρεφόμενος.
Είναι ευκαιρία να παραλληλισθεί το ελληνικό πρόβλημα του χρέους με το προηγούμενο του Γερμανικού, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το έτος 1953 και να τεθεί το θέμα της αποπληρωμής του κατοχικού δανείου απ’ τους Γερμανούς, πράγμα που δεν το τόλμησε καμιά μεταπολεμική κυβέρνηση ως τώρα.
Η επίσκεψη του νέου πρωθυπουργού, μετά την ορκωμοσία του στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκτός από τον φόρο τιμής στους εκεί εκτελεσθέντες απ’ τον γερμανικό στρατό κατοχής, είχε και δεύτερη ανάγνωση, να δείξει στην κα Μέρκελ ότι εμείς είμαστε παρόντες, δεν ξεχνάμε, τιμούμε, αλλά και διεκδικούμε! Αλλαξε το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα;
Ε! ας αλλάξει και η Ευρώπη!