Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατω,
να σκύβω την ανάσα σου ν ακω πουλάκι μου ζεστό,
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι
και ύστερα από το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σχολείο με πλάκα και κοντύλι
Κώστας Βάρναλης -οι πόνοι της Παναγιας
Sisa Abu Daooh τη λένε και είναι Αιγύπτια.
Ξεκίνησε να ντύνεται σαν άντρας για να μπορέσει να βρει δουλειά και να μεγαλώσει το παιδί της και έζησε έτσι για περισσότερο από 40 χρόνια.
Εχω αποφασίσει να πεθάνω με αυτά τα ρούχα, είπε.
Όταν έμεινε χήρα ήταν έγκυος στην κόρη της. Ντυνόταν άντρας και έπαιρνε αντρικές δουλειές γιατί δεν έβρισκε δουλειά σαν γυναίκα. Δουλεύει ακόμα, γυαλίζει παπούτσια στα 65 της χρόνια.
Που να ακουστεί αυτό μεσα στις φωνασκίες, στο θόρυβο, στην αλαλία μέσα από την ακατάσχετη πολυλογία.
Που να ακουστεί αυτό μέσα στην κοινωνία του θεάματος, του φαίνεσθαι.
Πού να ακουστεί η σιγανή, ταπεινή, ψιθυριστή φωνή της sisas
Πού να διαλέξεις το χρυσοφόρο κοκκο μέσα στο τηλεοπτικό σκουπιδαριό, τις καραμούζες, τα κλάξον, το πλαστικό και τον οργανωμένο ενθουσιασμό.
Λεει το δημώδες
Τηρα μη μοιάσεις του λαγού όπου γεννάει και αρνιέται
Μοιασε της πετροπέρδικας
Της αηδονολαλουσας
που κάνει 18 πουλιά
κανένα δεν αρνιέται
και αν πέσει και πάρει ο αετός ένα από τα πουλιά της κάνει καιρό να πιει νερό θολώνει το και πίνει
και όπου εύρει μαύρη καψαλια
θα κάτσει να βοσκήσει
και όπου εύρει μαύρο κούτσουρο
θα κάτσει να λαλήσει
Το θεωρούσα υπερβατικό το τραγούδι.Εξω από τα ανθρώπινα όρια.Να όμως που περιγράφει αυτή τη φοβερή γυναίκα την Αιγύπτια Sisa.
Να γιατί λέγαν οι παλιοί που ξέραν περισσότερα από μας ίσως -από μάνα ορφανευει το παιδί- όντως έτσι είναι.
Γιατί η μάνα μπορεί να σκιτσάρει το πορτραίτο του απόντα πατέρα ενώ δεν συμβαίνει το αντίθετο.
Η μάνα γίνεται και πατέρας, το αντίθετο όχι .
Ευτυχώς μέσα στην ιδιοτέλεια ,τον φιλοτομαρισμό, τον ατομισμό, τον εγωκεντρισμό του σημερινού ανθρώπου, των επιδόσεων, της καριέρας, της συσσώρευσης, υπάρχει και η Sisa, έτσι για να έχει νόημα ο Kόσμος .
Για να υπάρχει έστω μία μικρή όαση που και που μέσα στην υπαρξιακή κατερημωση του καιρού μας.
