“Σεισάχθεια”

«Ο φόρος στα ακίνητα είναι δίκαιος, γιατί σε αυτά επενδυόταν διαχρονικά η φοροδιαφυγή»! Τέτοια λόγια δεν λέγονται από τον υπουργό Οικονομικών της Ελλάδος κατά το δυστυχές έτος 2013. Και να φορολογεί ιδιοκτήτες για περιουσίες, που δεν τους ανήκουν να μην λαμβάνει υπ’ όψιν του την αρχή της αναλογικότητος. Πρόκειται για ακίνητα, που υπάρχουν, αλλά και εκείνα που αγοράσθηκαν με δάνεια, τότε, όταν οι απολαβές ήσαν ικανοποιητικές και δίνονταν “αβέρτα” και μετά από πιέσεις των τραπεζών. Να μπαίνουν στην ίδια μοίρα αυτά με εκείνα, που αποκτήθηκαν από φοροδιαφυγή.
Δηλαδή ο κ. υπουργός θεωρεί όλους τους ιδιοκτήτες φοροφυγάδες; Οτι όλη η ακίνητη περιουσία είναι προϊόν φοροκλοπής; Και θέλει το κράτος να την… κλέψει με την άγρια φορολογία και με πλειστηριασμό; Γιατί κλεψιά είναι, όταν φορολογείς κάτι, που δεν απηχεί την πραγματικότητα, όπως κλεψιά είναι να απελευθερώνονται οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας κόντρα στο άρθρο 21 παρ. 4 του Συντάγματος, εξ ου απορρέει, ότι η στέγη «αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας για αυτούς, που την στερούνται, ή στεγάζονται ανεπαρκώς».
Ερχεται με πλειστηριασμούς εν μέσω κρίσης και δημιουργεί χιλιάδες οφειλέτες αστέγους, που δεν έγιναν εξ υπαιτιότητός των. Εξισώνει τους φοροφυγάδες με τους νομοταγείς φορολογουμένους, να πληρώνει ένας άνεργος, όσο και ένας πλούσιος. Πρόκειται για άδικη υπερφορολόγηση σε ένα λαό πολυτραυματισμένο.
Ο κ. Στουρνάρας είπε και το άλλο, ότι «δεν είναι υπερφολογογημένοι οι Ελληνες»! Οταν βάζουν φόρο σε κάτι, που δεν παράγει τίποτα και υποχρεώνεται ο πολίτης να φορτώνεται βάρη δυσανάλογα της φοροδοτικής του ικανότητας, αυτό πώς λέγεται; Το μεγαλύτερο πλήθος του Ελληνικού λαού έχει αδυναμία να ανταποκριθεί στα χρέη, που του έχουν φορτώσει, όπως και το ίδιο το κράτος βρίσκεται στην ίδια θέση έναντι των δανειστών του. Και οι πολίτες και το κράτος έλαβαν δάνεια με δυσβάστακτους όρους, χωρίς να ’χουν την ικανότητα αποπληρωμής των, οι πρώτοι από τις τράπεζες και το κράτος από την τρόικα, κάτι που γνώριζαν εκ των προτέρων και για τούτο οφείλουν να αναλάβουν μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί, να δεχθούν διαπραγματεύσεις για τη μείωση του χρέους ιδιωτών και δημοσίου.
Τελευταία γίνεται λόγος, ότι μια εκσυγχρονισμένη “σεισάχθεια”, θα μπορούσε να λύσει το ελληνικό πρόβλημα.
Τον 6ο αιώνα π.Χ. επί Σόλωνος οι Αθηναίοι, όταν δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους, υποδουλώνονταν στους δανειστές πλουσίους και έχαναν την ελευθερία τους. Ο ονομαστός Σαλαμίνιος νομοθέτης (640-559 π.Χ.) που ονομάστηκε και “διαλλακτικός” εισήγαγε στη νομοθεσία του τον όρο “σεισάχθεια” εκ του “σείω” ταρακουνάω και το “άχθος” βάρος. Ηταν το πρώτο στον κόσμο μέτρο του σημερινού κουρέματος.
Ο Σόλων περιελήφθη με έκτακτες εξουσίες το 594 π.Χ. βασιζόμενος στην αρχή της “δίκαιης ανισότητος” -ισχύει ανέκαθεν- κατάργησε κατά 50% τα χρέη των πτωχών προς τους πλουσίους και το Δημόσιο, διηύρυνε τη λαϊκή κυριαρχία χωρίς όμως να αντιμετωπισθούν πλήρως τα προβλήματα, που υποτίθεται, ότι θα έλυνε, κυρίως της δουλείας.
Ηταν πάντως η βάση πάνω στην οποία εδραιώθηκε η Αθηναϊκή Δημοκρατία του Χρυσού Αιώνα του Περικλή.
Μια τέτοιου είδους “σεισάχθεια” πρέπει να απαιτήσει η Ελληνική κυβέρνηση ως κοινωνικό κεκτημένο από τους δανειστές, ως τη μοναδική διέξοδο μέχρι να δούμε επί τέλους την ανάπτυξη, που με τόση κομπορρημοσύνη υπόσχεται ο αιθεροβάμων κ. Στουρνάρας, ο οποίος ας προσγειωθεί στην πραγματικότητα, αντί να φορολογεί καταστρατηγώντας το Σύνταγμα και να διατείνεται ότι πρόκειται περί “δικαίου φόρου” και ας αφήσει τα περί μνημονιακών υποχρεώσεων.
Σήμερα 2.500 χρόνια από τη “σεισάχθεια”, τα χρέη δεν έχουν καταργηθεί, η δε δουλεία συνεχίζει να υφίσταται υπό μορφήν 2.500 άλλων εξευγενισμένων μορφών καταναγκασμού.