Τση Σπλάντζιας τα συσσίτια, μαζί και όλα τ’ άλλα, που λειτουργούν στην πόλη μας, μοιάζουν φαγιού κουτάλα. Κουτάλα για διανομή, τροφής σε πεινασμένους, απανταχού εκπρόσωπους, του ανθρωπίνου γένους.
Που δυσκολία συναντούν, για φαγητού μερίδα και την απελπισία τους, στα μάθια τους την είδα. Γι’ αυτό τα στέκια τούτανα, όπου κι αν λειτουργούνε, θα πρέπει υποστήριξης, να τύχουν, να κρατούνε. Να μη χαθεί η ανθρωπιά, από την κοινωνία κανένας μη βρεθεί ποτέ, μονάχος στη γωνία.
Χρόνια στη Σπλάντζια λειτουργούν, τα πιο παλιά στην πόλη, που Καλλιγέρη έχουνε, υπεύθυνο Μανώλη. Στον Άγιο Νεκτάριο, στον Άγιο Κωνσταντίνο, αλλά και στην Τριμάρτυρη, τον οβολό μ’ αφήνω. Στον Άγιο Νικόλαο, Άγιο Ιωάννη και Άγιο Χαράλαμπο, Λενταριανό λιμάνι. Άγιο Παντελεήμονα, Πηγή τη Ζωοδόχο Αγίους Λουκά και Στέφανο, ταΐζουν ένα… λόχο. Μα και στα Κουνουπιδιανά, Αρώνι και Πυθάρι, Στέρνες και Κατσιφαριανά, φωτίζουνε σαν φάροι. Στέκι μεταναστών, θα βρεις, στων Τσουδερών τη στράτα, που καθημερινά περνούν και γέροντες και νιάτα.
Όσοι εργάζονται σ’ αυτά, τα μέρ’ εθελουσίως, έπαινο από όλους μας, αξίζουν δημοσίως. Όπως κι αυτοί που δίνουνε, απ’ το υστέρημά τους για να τα συντηρήσουνε, να το ‘βρουν τα παιδιά τους.
