Συζητώντας για το άσυλο στη χώρα των άκρων

Προτεραιότητα για τη νέα κυβέρνηση φαίνεται να αποτελούν τα νομοθετήματα που αφορούν την Παιδεία, με την αρχή να γίνεται από το πανεπιστημιακό άσυλο.
Κάθε φορά που ανοίγει αυτή η συζήτηση, μονοπωλεί την πολιτική αντιπαράθεση, καθώς στη χώρα των άκρων, οι εκατέρωθεν “ταλιμπάν” σπεύδουν να τοποθετηθούν με φανατισμό, επί ζητημάτων που εδώ και δεκαετίες έχουν ρυθμιστεί σε άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται -εκατέρωθεν- ιδεοληπτικά.
Στο ζήτημα του ασύλου, τα πράγματα μάλλον είναι πολύ πιο απλά απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Κανείς -νοήμων- δεν θέλει ένα αστυνομικό τμήμα δίπλα από τα αμφιθέατρα, όμως και κανείς -επίσης νοήμων- δεν θέλει πανεπιστήμια άβατα, στα οποία φοβάσαι να περάσεις τα βράδια.
Μην στέκεστε στον μικρόκοσμο των Χανίων όπου στο προαύλιο του Πολυτεχνείο βλέπουμε, για παράδειγμα, καθημερινά δεκάδες Χανιώτες να τρέχουν. Το πρόβλημα είναι στις μεγαλουπόλεις. Αν δείτε για παράδειγμα κάποιον να τρέχει το βράδυ μέσα στο Αριστοτέλειο, δεν θα προσπαθεί να… χάσει κιλά, αλλά μάλλον να γλυτώσει από κάποιον που τον κυνηγάει.
Ετσι κι αλλιώς, το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα αυτεπάγγελτης παρέμβασης των αρχών σε περίπτωση κακουργήματος, ενώ το Πρυτανικό Συμβούλιο μπορεί να ζητήσει παρέμβαση ανά πάσα στιγμή για άλλους λόγους.
Ενδεχόμενη τροποποίηση λοιπόν του θεσμικού πλαισίου για το άσυλο, είναι λογικό να αφορά στον περιορισμό της παραβατικής συμπεριφοράς εντός των ακαδημαϊκών χώρων, με κυρίαρχη αυτή της εμπορίας ναρκωτικών ουσιών.
Ούτε η… διδασκαλία της Κοινωνιολογίας θα απαγορευτεί -προς απογοήτευση του κ. Αδωνι Γεωργιάδη- ούτε θα… ποινικοποιηθεί το φλερτ ανάμεσα σε μέλη της ΚΝΕ και της ΔΑΠ.
Το άσυλο ξεκάθαρα αφορά στην ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία. Αφορά στην ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Συνεπώς, η όποια τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου, οφείλει να γίνει με διακομματική συνεννόηση και με αυτό το σκεπτικό.
Συνεπώς και αυτοί που ονειρεύονται ένα ραβδούχο ανά δέκα φοιτητές θα πρέπει να απομονωθούν αλλά και να αντιληφθεί η αξιωματική αντιπολίτευση ότι το να σηκώσει “παντιέρα” για το θεαθήναι είναι τουλάχιστον αστείο. Νωπές οι μνήμες από την τελευταία τετραετία. Εκατοντάδες αιτούντες πολιτικό άσυλο στιβάζονταν σε καταυλισμούς προσφύγων. Και δεν ακούγαμε “αχνιά” τότε για θεσμικά πλαίσια.