Σκάνδαλα και δημόσιο ήθος

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν σκάνδαλα που ούτε αποκαλύφθηκαν, ούτε οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη.

Το σκάνδαλο της SIEMENS οδηγήθηκε στην δικαιοσύνη και εκδόθηκε η απόφαση από το δικαστήριο. Αυτός είναι και ο λόγος που αναφέρομαι σ’ αυτό, γιατί δεν μπορεί πια να χαρακτηρισθεί σαν σκευωρία, όπως δίκαια ή άδικα χαρακτηρίζονται σχεδόν όλα τα σκάνδαλα. Ύστερα λοιπόν από δικαστικές και εισαγγελικές έρευνες που κράτησαν 14 χρόνια, έγινε τελικά η καθαρογραφή 4.000 σελίδων, όσον αφορά το πολιτικό σκάνδαλο της SIEMENS.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου η εταιρεία χρηματοδοτούσε τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, «σταθερά, συστηματικά και διαχρονικά»!

Αυτά μας αναφέρει η απόφαση του δικαστηρίου. Τα ποσά των παράνομων χρηματοδοτήσεων φαίνεται ότι ήσαν μεγάλα, γιατί όπως κατέθεσε ο ισχυρός άνδρας της SIEMENS Χριστοφοράκος στις δικαστικές αρχές της Γερμανίας, έφθαναν στο 2% επί του ετήσιου τζίρου της εταιρείας στην Ελλάδα. Ενώ λοιπόν τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν τόσες πολλές χρηματοδοτήσεις, ήσαν πάντοτε χρεωμένα.

Έπαιρναν εκατομμύρια από τις ετήσιες επιχορηγήσεις του κράτους.

Έπαιρναν χρηματοδοτήσεις από το “αλισβερίσι” με την SIEMENS, όπως αναφέρει η δικαστική απόφαση, έπαιρναν δάνεια από τις Τράπεζες.

Και παρόλα αυτά χρωστούν περίπου 600.000.000 ευρώ στις Τράπεζες.

Μπροστά λοιπόν στα τεράστια ποσά των παραπάνω χρηματοδοτήσεων, ο οβολός των μελών τους ήταν αμελητέα ποσότητα. Μ’ αυτή την συνδρομή, φαίνεται ότι ήθελαν να κάνουν τα μέλη τους να ‘χουν ψευδαισθήσεις, ότι συμμετέχουν ενεργά στην λειτουργία τους!

Στην δικαστική απόφαση λοιπόν αναφέρεται ξεκάθαρα ότι το 1.000.000 γερμανικά μάρκα της SIEMENS πήγαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.

Να τι αναφέρει η απόφαση της δικαιοσύνης: «Το ΠΑΣΟΚ αποτελούσε τον τελικό αποδέκτη του χρηματικού ποσού, στο πλαίσιο της παράνομης χρηματοδότησης, που υλοποιούσε η SIEMENS, σταθερά, συστηματικά και διαχρονικά και αφορούσε τα πολιτικά κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα».

Μια απόφαση κόλαφος για το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τι συνέβη στις χώρες της Γαλλίας και Ισπανίας.

Στην Γαλλία συγκεκριμένα “εξαφανίσθηκε” πολιτικά ο Σαρκοζί, πρόεδρος της Γαλλίας, γιατί το κόμμα του χρηματοδοτήθηκε από τον Καντάφι της Λιβύης. Το κόμμα του Σαρκοζί διαλύθηκε, ενώ ο ίδιος κινδυνεύει να μπει στην φυλακή. Στην Ισπανία “εξαφανίσθηκε” πολιτικά ο πρωθυπουργός της Ραχόι, γιατί καταδικάστηκαν σε πολυετείς φυλακίσεις στελέχη του κόμματός του, για χρηματισμό τους. Επίσης στη Γαλλία καταδικάσθηκε ο πρόεδρος της Σιράκ, γιατί πήρε κάποια “δωράκια” από Αφρικανό ηγέτη.

Στην Ελλάδα lες και τα σκάνδαλα στη χώρα μας, είναι κάτι σαν “φυσικό φαινόμενο”. Σαν σεισμικές δονήσεις που έρχονται και φεύγουν!

Αυτή δυστυχώς η συμπεριφορά επικράτησε στο πολιτικό μας σύστημα. Μια συμπεριφορά που εξέθρεψε ένα απαράδεκτο ήθος στην άσκηση της εξουσίας, αλλά και δημιούργησε ένα σημαντικό τμήμα του Λαού “εθισμένο” στα σκάνδαλα και στην σκανδαλολογία. Να πιστεύει ότι αυτό είναι φυσιολογικό επακόλουθο στην άσκηση της εξουσίας.

Να μη πιστεύει ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν προσιδιάζουν σ’ ένα ευνομούμενο κράτος και ότι τον λογαριασμό των σκανδάλων τον πληρώνει ο λαός.

Έτσι λοιπόν εξηγείται και η “υποδοχή” που επιφύλαξαν τα ένοχα κόμματα, οι πολιτικοί τους και τα Μέσα Ενημέρωσης, στην ιστορική απόφαση της δικαιοσύνης. Μια απόφαση που αφορά το ύφος της διακυβέρνησης και στις συμπεριφορές της εξουσίας.

Για μια απόφαση που έχει άμεση σχέση με την ορθή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, αλλά και την ανεξαρτησία των πολιτικών κομμάτων. Για τα πολιτικά κόμματα που αποτελούν βασικό πυλώνα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Και που στόχος της μεταπολίτευσης ήταν να δημιουργηθούν κόμματα αρχών, για να θεμελιωθεί τελικά στη χώρα μας ένα αυθεντικό κοινοβουλευτικό σύστημα, που θα συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό του κράτους.

Δυστυχώς όμως εξελίχθηκαν σε εξουσιαστικά συμπλέγματα, μέσα στα οποία εκινούντο η κυβέρνηση, οι βουλευτές με τους προσωπικούς μηχανισμούς, τα διευθυντικά στελέχη του δημόσιου τομέα, οι τοπικές κομματικές ελίτ, οι ηγεσίες των κοινωνικών οργανώσεων.

Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης των κομμάτων, ήταν να διαπλέκονται τα ιδιωτικά συμφέροντα γύρω από κάθε πόλο κομματικής εξουσίας, τα λόμπι και οι ομάδες πίεσης. Να επικρατεί τελικά η φθορά και διαφθορά του συστήματος εξουσίας, εξαιτίας των προσωπικών πολιτικών της κυβερνητικής και κομματικής νομενκλατούρας. Να επικρατεί μια έφοδος κομμάτων για την κατάληψη της εξουσίας, αλλά και για την διατήρησή της. Και τελικά να έχουμε την “φεουδοποίηση” του δημόσιου τομέα και την επικράτηση της κουλτούρας της ατομικής ιδιοκτησίας του κράτους.

Αυτές λοιπόν οι συμπεριφορές μετέτρεψαν τους θεσμούς σε “εργαλείο” για να υπηρετήσουν εξωθεσμικούς σκοπούς. Αυτή η ακράτητη ροπή προς την εξουσία, αλλά και το πάθος της διατήρησής της, εξέθρεψαν τα σκάνδαλα, όπως αυτό της SIEMENS, αλλά και επέφεραν την υποταγή των θεσμών στο κομματικό κράτος.

Η λαϊκίστικη διάσταση της πολιτικής “εργαλειοποιήθηκε” για να μετατραπούν οι θεσμοί σε μηχανισμούς συναλλαγής και το δημόσιο ήθος να σκιασθεί από την οσμή των σκανδάλων.

Αλλά και να φέρει τελικά την διακήρυξη ότι «μαζί τα φάγαμε» και επομένως δεν πρέπει να μιλά κανένας. Για να μετατραπεί η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ»!

Αυτή η μακροχρόνια έκπτωση της δημόσιας ηθικής και η μειωμένη ευθύνη έναντι των θεσμών, οδήγησαν τη χώρα και στην οικονομική χρεοκοπία.

Γιατί είχαμε φθορά του κύρους των θεσμών και επικράτηση της οικονομικής συναλλαγής και διαφθοράς.

Ένα σύστημα που δεν είχαμε μόνο χρηματισμούς, αλλά και την δημιουργία κυκλωμάτων εξουσίας, προκειμένου να αναπαραχθεί η κεκτημένη εξουσία. Όσο εντεινόταν το πάθος για την διατήρηση της εξουσίας, τόσο εντεινόταν η συναλλαγή των κρατικών μηχανισμών με εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα. Στα κόμματα λοιπόν, επικράτησε η λογική της κυριαρχίας και όχι η ιδεολογική ηγεμονία.

Επιδίωξή τους ήταν η νομή και διατήρηση της εξουσίας, αδιαφορώντας για το ήθος που εξέπεμπαν. Αντί τα κόμματα να κάνουν μια γενναία αναθεώρηση της φυσιογνωμίας και της στρατηγικής τους, καθηλώθηκαν στο επίπεδο της διαχείρισης της εξουσίας. Έμειναν αγκυλωμένα στα προνόμια που τους έδινε η κατοχή του κράτους και των μηχανισμών του.

Ανέδειξαν την κομματική σκοπιμότητα σαν βασικό κριτήριο της πολιτικής τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην οικονομία, στην Δημοκρατία, στο μέλλον αυτής της χώρας.

Η κομματική χρησιμοποίηση της οικονομίας, έφερε και την χρεοκοπία της χώρας.
Η μετάβαση της οικονομικής πολιτικής των κομμάτων στην νεοφιλελεύθερη κουλτούρα δεν απελευθέρωσε την αγορά από το κράτος, αλλά το κράτος από την ηθική. Έτσι λοιπόν γεννήθηκαν τα σκάνδαλα του Κοσκωτά, της SIEMENS, της NOVARTIS…