Σκάνδαλο ή σκευωρία;

Στον απόηχο της συνεδρίασης της Βουλής για το θέμα του πρώην αναπλ. υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλου, ανακύπτουν βασικά ερωτήματα, που δεν είναι πρωτόγνωρα.
Η βουλή είναι θεσμικό όργανο με έργο νομοθετική εξουσία. Κατά τον επικεφαλής του “Μέρα 25” «η μετατροπή του Κοινοβουλίου σε άθλιο υποκατάστατο εισαγγελικής αρχής αποτελεί θεσμική εκτροπή». Δίκιο έχει ο κ Βαρουφάκης, να μην ασκούν οι βουλευτές «ανακριτικά και εισαγγελικά καθήκοντα, ή να αξιολογούν ποινικές ευθύνες αντίπαλης παράταξης».
Ομως εφ’ όσον υπάρχει το άρθρο 86 Σ/τος, που αναθεωρήθηκε το 2001, χωρίς να διαχωρίζεται η διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά προς το παρόν. Η αναθεώρηση και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, είναι έργο του ΠΑΣΟΚ και του κ. Ευ. Βενιζέλου. Αν ο εισαγγελέας, λέει το άρθρο 86, σκοντάψει σε όνομα πολιτικού, πρέπει η δικογραφία να σταλεί «αμελητί στη Βουλή» φυσικά μέσω του υπ. Δικαιοσύνης και αυτός να την προωθήσει στη Βουλή. Εδώ είναι το πρόβλημα. Ας καταργήσουν το επίμαχο άρθρο του Σ/τος, οπότε θα αναλάβει η δικαιοσύνη τη διερεύνηση και την τιμωρία παραβάσεων του νόμου των πολιτικών, όπως γίνεται για τους κοινούς πολίτες.
Ποιος, λοιπόν, πιστεύει, ότι η Βουλή με τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής θα ανορθώσει το πολιτικό της πρόσωπο ή διολισθαίνουσα  σε προσωπικές αντιπαραθέσεις δεν θα υποστεί απώλεια του κύρους της; Κατά τη διάρκεια της εξέτασης θα έχει τη βούληση να διερευνήσει παρεμπίπτοντα αδικήματα για το ίδιο ή και για άλλα πρόσωπα εμπλεκόμενα στο εν λόγω “σκάνδαλο”; Η εν αμύνει ευρισκόμενη αντιπολίτευση, της οποίας σημαίνον στέλεχος τίθεται σε δοκιμασία προανακριτικής εξέτασης, δεν θα πυροδοτήσει ένταση προς υπεράσπισή του ή και του εαυτού της; Θα είναι αντικειμενική η αξιολόγηση των στοιχείων, που εστάλησαν απ’ τη Δικαιοσύνη σε συνδυασμό με τις ανακρίσεις πριν την απόφαση περί συστάσεως του Ειδικού Δικαστηρίου;
Δύο χρόνια περίπου ταλαιπωρείται ο δημόσιος βίος με την υπόθεση Novartis δυσφημίζοντας το θεσμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου πολιτικοί αντίπαλοι επιχειρούν την αλληλοεξόντωσή τους.
Το μόνο που καταφέρνουν είναι οι πολιτικές δυνάμεις να συντελούν σε μια ακόμα υποβάθμιση του κοινοβουλευτισμού!