Σκαρμούτσος ή Λαζάρου;

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες για τρία πράγματα:

Πρώτον, πρέπει να είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για όλους ή, τουλάχιστον, για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων;

Δεύτερον: Είναι «εξαγορά ψήφων» τα 150 ευρώ στους νέους που εμβολιάζονται ή υποχρέωση της πολιτείας να καθιερώσει κίνητρα για εμβολιασμό των νέων, αλλά, και των ηλικιωμένων;

Και τρίτον: Είναι σωστή η διαπίστωση από τον επιχειρηματία, αν ένας πελάτης του, είναι πλήρως εμβολιασμένος ή αν έχει κάνει, προηγουμένως, τεστ ή οι εξακριβώσεις αυτές τον «μεταβάλλουν» σε αστυνομικό;

Θα επιχειρήσω να δώσω απαντήσεις, σύντομες, και στα τρία (3) αυτά ερωτήματα. Πάντα με τα όσα, νομικά, γνωρίζω και με όσα πιστεύω ως ενεργός πολίτης.

Στο πρώτο ερώτημα, απάντηση δίνει το άρθρο 2&1 του Συντάγματος το οποίο, στο άρθρο 110 απαγορεύει την αναθεώρηση του, όπως άλλωστε και την αλλαγή του πολιτεύματος.

Και σαφή απάντηση έχει δώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, όχι μόνο με τις δυο πρόσφατες αποφάσεις του, αλλά, και με σειρά, όμοιων, παλαιοτέρων (εντός της πανδημίας): «Το δικαίωμα της ζωής δεν μπορεί να σταθμιστεί σε καμιά περίπτωση με τα άλλα θεμελιώδη δικαιώματα, έχοντας πάντοτε το προβάδισμα, απέναντι αυτών». Ιδιαίτερα, σε σύγκρουση «συνταγματικών δικαιωμάτων», όπως στην περίπτωση της πανδημίας.

Είναι, σύμφωνα με τα παραπάνω, συνταγματικός και νόμιμος ο υποχρεωτικός εμβολιασμός αν και όχι ο καθολικός, που ίσως έχει Συνταγματικά προβλήματα, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, όπως π.χ. στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, στους εργαζόμενους στην εστίαση και, γενικά, σε όσους έρχονται σε επαφή με αρκετό κόσμο.

Και είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση του Παρασκευά Περάκη, στο χθεσινό του σημείωμα στην εφημερίδα με την κατάληξη «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, με τους αρνητές και ψεκασμένους». Μη ξεχνάμε πως όλοι αυτοί, όπως επικαλείται και ο Παρασκευάς, διαπράττουν και ποινικά αδικήματα, όπως εκείνου του άρθρου 285 Ποιν. Κώδικα για την «παραβίαση μέτρων για την πρόληψη ασθενειών», όπως και του άρθρου 307 Ποιν. Κώδικα, για «παράλειψη λύτρωσης από κινδύνου ζωής», τα οποία δικαιολογούν την παρέμβαση του νόμου, του ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ.

Τώρα, όσον αφορά, το δεύτερο ερώτημα: Νομίζω ότι αρκεί, αντί απάντησης, μια παρότρυνση προς όλους εκείνους που μιλάνε για «εξαγορά ψήφων» ως απάντησή τους στα κίνητρα εμβολιασμού των νέων: Βγείτε, επιτέλους, από τον μικροκομματικό μικρόκοσμο σας. Και διαβάστε τι γίνεται σε όλο το κόσμο, προκειμένου οι κυβερνήσεις να πείσουν τους πολίτες να εμβολιαστούν. Δεν υιοθετώ, φυσικά, το «κίνητρο» των τσιγάρων χασίς ή και μαριχουάνας, που παρέχουν ορισμένες αμερικανικές πολιτείες, όπως της Νέας Υόρκης.

Αλλού, όμως, δίνουν μετρητά, διαμερίσματα, αυτοκίνητα, μπύρες, αγελάδες, ντόνατς, συμμετοχή σε κληρώσεις εκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ, χωρίς καμιά αντιπολίτευση, εκεί, να μιλά «για εξαγορά ψήφων». Μόνο εδώ. Έ αφού δεν θέλουν να διαβάσουν, να πληροφορηθούν και να μάθουν, αφήστε τους εκεί, στην «αντιπολίτευσή τους». Και, στο τρίτο ερώτημα: Από τις 15 Ιουλίου οι επιχειρήσεις εστίασης και καφέ μπαρ θα λειτουργούν είτε ως αμιγείς για εμβολιασμένους, είτε ως μικτές. ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ, όμως.

Και εκείνοι οι τύποι “Λαζάρου” που θέλουν και να λειτουργούν και να μεταδίδουν τον ιό από τα καταστήματα τους, και, συνεπώς, να κερδίζουν αυτοί και οι άλλοι «άς πεθάνουν», άς σκεφτούν πώς θέλουν να πορευτούν: Με ανοιχτά μαγαζιά, αλλά με ελέγχους και όρους προστασίας της υγείας, ή με κλειστά, εξαιτίας της διασποράς που θα κάνουν στο όνομα του κέρδους τους;

Βέβαια, υπάρχουν και οι σώφρονες και σωστοί:
Οι Σκαρμούτσοι και οι Κιάμοι.
Εγώ, ψηφίζω και στηρίζω αυτούς.