Τι τίτλος κι αυτός θα μου πείτε! Απόλυτα ταιριαστός ωστόσο με το θέμα μας, διότι αφορά κάποιο… σκαντζόχοιρο, οι περιπέτειες του οποίου μας έφτιαξαν χθες το βράδυ το κέφι…
Είχαμε μόλις δει τα νέα, είχε πέσει πάλι το ηθικό και σκεφτήκαμε να βρούμε κανένα δημιουργικό φιλμάκι για να ψυχαγωγηθούμε. Καταλήξαμε σ’ εκείνη την κοπελιά, που όλο πελεκάει ξύλα και τα μετατρέπει σε κουτιά καλλωπισμού, σε πίνακες με εικόνες από χαρτοπολτό, σε κρεμαστές, παιδικές χαρές για τη γάτα της, αλλά και σε… εξοχική κατοικία για τον αγαπημένο της… σκαντζόχοιρο!
Βγήκε λοιπόν, μια μέρα στο δάσος -ο σκαντζόχοιρος τη περίμενε υπομονετικά στο σπίτι- και γύρισε με πέντε κλαδιά με πολλά μικρά και μεγάλα κλωνάρια. Κόψε-ράψε, κόψε-κόλλησε, κόψε-γυάλισε, κόψε-συγκόλλησε, μας παρουσίασε σύντομα μια έπαυλη αξιοζήλευτη! Μια διώροφη, οικολογική κατοικία με σκαλιά από λεπτές φέτες κορμού, φίνα κάγκελα στο μπαλκόνι, στα ιδιαίτερα διαμερίσματα ένα πουπουλένιο, μικροσκοπικό στρώμα φτιαγμένο από ξασμένο μαλλί, σπαρμένες πετρούλες στην αυλή για να παίρνει ο σκαντζόχοιρος τον αέρα του σε φυσικό περιβάλλον, σε μια γωνιά πριονίδι για τις ανάγκες του, ολόγυρα ένα γερό φράκτη από πασαλάκια για να μην τον ενοχλεί κανένας, και βεβαίως την απαραίτητη μπανιέρα…
Δεν είναι δυνατόν να σας περιγράψω την ευχαρίστηση που μας έδωσε η διαδικασία της κατασκευής, αλλά και τα γέλια που κάναμε παρακολουθώντας το μπάνιο του κυρίου -διότι περί ανύπανδρου κυρίου 5 ετών πρόκειται!- καθώς τον βλέπαμε να δέχεται τα χάδια της αφεντικίνας του, να ευχαριστιέται και να τεντώνεται μέσα στο χλιαρό νεράκι! Να μην μιλήσουμε βέβαια, για το στέγνωμα των αγκαθιών με μαλακή πετσέτα και το καθάρισμα των αυτιών του, που κι αυτό το απόλαυσε. Εξίσου διασκεδαστικό να τον βλέπεις πλυμένο και καλοταϊσμένο, ν’ ανεβαίνει στο πάνω πάτωμα αργά-αργά -σαν τον κουρασμένο από ευτυχία άνθρωπο!- να ξαπλώνει στο κρεββάτι και να κοιμάται μακάρια πάνω στο ολοκαίνουργιο πάπλωμά του…
Πανέξυπνο και καλογυρισμένο το φιλμάκι! Μας έκανε να γελάσουμε και να γίνουμε ξανά, ξέγνοιαστα παιδιά! Αλλά με το που κλείσαμε τον υπολογιστή και ξαπλώσαμε στο κρεββάτι -έχοντας μπρος μας μπόλικες άυπνες ώρες μέχρι να ξημερώσει άλλη μια μέρα ανασφάλειας, εγκλεισμού κι απομάκρυνσης απ’ τους αγαπημένους μας- το ξανασκεφτήκαμε κι αλλάξαμε γνώμη. ’Όχι! Χίλιες φορές όχι στη καλοζωία του εργένη σκαντζόχοιρου!
Η ζωή του είν’ αλλού, εξάλλου! Στον κόσμο τον αληθινό και στον καθαρό αέρα της φύσης! Εκεί όπου θα χρειαστεί να παλέψει για το καθετί!
Δύσκολος θα ‘ναι ο αγώνας του για επιβίωση, αλλά θα έχει την ικανοποίηση να φτιάξει μόνος τη φωλιά του, να ζευγαρώσει, να τεκνοποιήσει, να ζήσει χαρές και λύπες, να ολοκληρώσει το κύκλο του φυσιολογικά! Κι ας μην διαθέτει βίλα πολυτελείας, μαλακό στρώμα, μπανιέρα με τρεχούμενο νερό και το φαΐ έτοιμο στο πιάτο…
