Κάθε χειμώνα εκεί προς το τέλος του Δεκέμβρη αρχίζωμε να συζητάμε για τον καινούργιο χρόνο. Και όπως συνηθίζεται με όλα τα νέα και φρέσκα πράγματα, τον γεμίζουμε με ένα σωρό ελπίδες και αναμονές. Αποχαιρετούμε τον παλιό που του φορτώνουμε όλες τις κακοτυχίες και τις συμφορές και προσδοκούμε με αγωνία τον επόμενο να μας φέρει μόνο καλά. Επιτυχίες, χαρές, χρήματα. Έτσι και φέτος. Ξορκίσαμε το 2019 και υποδεχτήκαμε με παράτες, πυροτεχνήματα και γιορτές το 2020. Ένα παραπάνω που αρχίζει και νέα 10ετία με τον χρόνο αυτό. Διπλασιάζονται οι μουσικές κι ο ενθουσιασμός. Κάποιες φωνές που ακούγονται να λένε χαμηλόφωνα πως η χρονιά φέτος είναι δίσεκτη-γρουσούζικη κατά τεκμήριον- πολύ βολικά τις αγνοούμε.
Νάτος λοιπόν ο νέος χρόνος. Με το που μπήκε, την 1η του μήνα –σκεφτείτε βιασύνη- μια τράπεζα έστειλε μηνύματα σε πελάτες της που χρησιμοποιούν την ηλεκτρονική της εφαρμογή ότι θα τους χρεώσει προμήθεια για την υπηρεσία αυτή κάποια ευρώ, πέντε για την ακρίβεια. Και ήδη έχει μπει σε λογαριασμούς τους και τους έχει εισπράξει με το έτσι θέλω, το ποσό αυτό. Την επόμενη 2η μέρα του μήνα, καινούργιο μήνυμα. Η τράπεζα, λέει σε νεώτερη ανακοίνωσή της, πως έκανε λάθος. Εκ παραδρομής, λέει, εχρέωσε «μόνο ένα μικρό αριθμό πελατών της. Θα προχωρήσει άμεσα στη διόρθωση των λογαριασμών, ζητά συγγνώμη και παραμένει στην διάθεση τους» (χα χα). Δεν ξέρω τι έγινε και αναίρεσε η τράπεζα αυτήν την επαίσχυντη πράξη (δεν είναι το ποσό είναι το πώς έγινε στα σιωπηλά και μουλωχτά. Και το γιατί έγινε. Δεν θυμάμαι να μας είπαν όταν διαφήμιζαν την υπηρεσία αυτή, την τόσο εξυπηρετική για μας τους πελάτες υποτίθεται, και μας προέτρεπαν να την αποχτήσουμε, ότι θα την πληρώσουμε κι όλας).
Εμένα πάντως τον Νοέμβριο η ίδια τράπεζα με χρέωσε ποσό 6 ευρώ για την προμήθεια της νέας χρεωστικής κάρτας που μου έστειλε. Το ανέντιμο, για μένα, στην πράξη αυτή είναι ότι πουθενά δε αναφέρθηκε το ποσό αυτό, μέχρι που έκανα την πρώτη συναλλαγή. Αυτομάτως χρεώθηκε ο λογαριασμός μου. Στις διαμαρτυρίες μου οι υπάλληλοι απάντησαν ότι πρέπει να επιβαρυνθώ την τιμή της κάρτας, στην ουσία την τιμή του πλαστικού. Το γιατί μέχρι σήμερα το πλαστικό αυτό ήταν δωρεάν κανείς δεν το θίγει.
Εκ των υστέρων αντιλήφθηκα ότι μάλλον πρέπει να είμαι και ευχαριστημένη γιατί άλλες τράπεζες παίρνουν διπλάσια προμήθεια.
Καλά ότι ανέκαθεν τα ευαγή αυτά ιδρύματα (οι τράπεζες ) δούλευαν για το καλό των τραπεζιτών και όχι το δικό μας, είναι γνωστό. Αλλά το γεγονός ότι σε αυτά τα χρόνια ακριβώς, δηλ. στα χρόνια της κρίσης έχουν αποθρασυνθεί και μάς τσαλαπατάνε είναι άνω ποταμών. Αντί για να μας στηρίξουν αυτές, τις στηρίζουμε εμείς.
Ένα ακόμα χτύπημα ήρθε από μια άλλη τράπεζα όπου πληρώνω μια υποχρέωσή μου. Η οθόνη του μηχανήματος όπου εκτελώ την συναλλαγή αυτή με μετρητά, με ενημέρωσε ότι η πράξη αυτή από τους επόμενους μήνες θα γίνεται μόνο με κάρτα. Ρώτησα πως θα βγάλω κάρτα αφού δεν έχω λογαριασμό στην συγκεκριμένη τράπεζα και μου απάντησαν ότι δεν μπορώ. Θα πρέπει να πληρώνω στο ταμείο με τις γνωστές συνέπειες της ουράς και της αναμονής. Καλά σκέπτομαι. Εγώ θα περιμένω, άλλωστε διαθέτω και χρόνο και υπομονή. Αλλά φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα μας πούνε πάλι ότι ούτε έτσι θα μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας. Εν ολίγοις θα είμαστε από παντού εγκλωβισμένοι να εξυπηρετούμε τις τράπεζες. Με την ανοχή και τις ευλογίες της πολιτείας μας-βέβαια πώς να τους χαλάσουν το χατήρι που είναι από τους βασικούς συνομιλητές και χρηματοδότες της.
Στις 3 του μήνα ήρθε το τελευταίο-προς το παρόν-χαστούκι. Αυτήν τη φορά από την αγαπημένη μου υπηρεσία. Την Εφορία βεβαίως, βεβαίως. Είχα, λέει, εισπράξει αναδρομικά προ πολλών ετών και δεν έχω πληρώσει τον αναλογούντα φόρο. Και βέβαια ακριβώς εκεί στο τσακ της παραγραφής με θυμηθήκανε, εμένα και πολλούς άλλους και με εγκαλούν στην τάξη. Χριστουγεννιάτικος μπουναμάς στην κυριολεξία. Και ποια είμαι εγώ που μια ζωή υπηρέτησα τον Νόμο, να διαμαρτυρηθώ και να έχω αντιρρήσεις; Εξάλλου αυτά τα δύσκολα χρόνια πολλά χειρότερα είδαμε και πάθαμε. Δεν είναι δα και προς θάνατον . Υγεία να έχωμε να πλερώνωμε τα όσα χαράτσια και πανωπρούκια σκαρφίζωνται οι αγαπημένοι μας κυβερνήτες. Που κόπτονται να εφαρμόσουν τις εντολές και επιταγές των μεγάλων της γης, αλλά δεν φαίνονται να συμπάσχουν, να συμπονούν και να σέβονται, ούτε μια τόση δα στάλα, τους πολίτες της χώρας που κυβερνούν.
Άντε συμπολίτες. Με το καλό(!!!) μας μπήκε ο νέος χρόνος. Να έχωμε την υγειά μας να τον ξετελέψωμε.
