Σκέψεις… από μιαν εθελόντρια

31η Αυγούστου. Σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας στις οποίες επιβιώνει ακόμα μια παλιά βυζαντινή παράδοση, την ημέρα αυτή την λένε κλειδοχρονιά, γιατί σύμφωνα με το έθιμο «κλειδώνει» (τελειώνει) ο παλιός χρόνος. Την 1η του Σεπτέμβρη αρχίζει ο καινούργιος και έχωμε την αρχιχρονιά.
Πραγματικά το τέλος του καλοκαιριού σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της ανεμελιάς. Φέτος ένα παραπάνω. Μετά την καραντίνα και την δύσκολή άνοιξη που βιώσαμε, το καλοκαίρι το είδαμε σαν μια ευκαιρία για να ξεφύγουμε από όλα τα ζοφερά που μας κατατρέχουν. Ωστόσο ακόμα κι σ αυτό το παράξενο καλοκαίρι ο Αύγουστος είχε επισκέπτες, γεμάτες παραλίες, παραπάνω κίνηση -καμιά σχέση βέβαια με τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά είχε επίσης μάσκες, πρόστιμα και αρκετό φόβο.
Από την 1η του Σεπτέμβρη, λοιπόν, μπαίνωμε στην καινούργια εποχή.
Αρχίζει το φθινόπωρο. Ενώ οι ημέρες έχουν μικράνει αισθητά κι η φύση παίρνει τα μουντά φθινοπωρινά της χρώματα, η μετεωρολογική υπηρεσία εξαγγέλλει καλοκαιρινούς καύσωνες για τις επόμενες μέρες.
Οι αγρότες λένε τα λαογραφικά κείμενα αρχίζουν την προετοιμασία για τις καλλιεργητικές εργασίες του φθινοπώρου. Ποιοι αγρότες; αναρωτιέμαι. Έχουν μείνει ακόμα τέτοιοι άνθρωποι σε μια χώρα που μέχρι πριν λίγα χρόνια το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της εργαζόταν στον πρωτογενή τομέα; Σήμερα οι περισσότεροι από εκείνους που ασχολούνται με αυτόν θέλουν να ξεφύγουν από την καλλιέργεια της γης. Την βρίσκουν επίπονη και κουραστική. Δεν βοηθούν βέβαια και οι κυβερνήσεις που τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, τους έχουν απαξιώσει όσο γίνεται περισσότερο. Δεν βοηθά που εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε την αξία των προϊόντων μας και δεν τους δίνωμε την υπεραξία και την προσοχή που τους πρέπει.
Συγχρόνως οι έμποροι και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό κάνουν τους υπολογισμούς της χρονιάς. Το αποτέλεσμα δείχνει λειψό. Πάνω που λέγαμε ότι πέρασε η κρίση και θα ορθοποδήσουμε, ήρθε και ο κορωνογιός κι έδεσε το νερατζάκι. Ο χειμώνας που έρχεται αναμένεται βαρύς και δύσκολος.
Την ίδια ώρα στον κλάδο των εκπαιδευτικών υπάρχει εγρήγορση. Σύντομα ετοιμάζεται να χτυπήσει το πρώτο κουδούνι στα σχολειά. Με καινούργιες συνθήκες. Με περισσότερους μαθητές σε κάθε τάξη. Με μάσκα σε κάθε παιδί.
Σκέφτομαι τα νηπιάκια . Αυτά που θα φύγουν πρώτη φορά από το σπίτι τους. Που θα κλαψουρίζουν και θα αναζητούν την μαμά τους. Αντί γι αυτήν θα βλέπουν μπροστά τους ένα πανί που θα κρύβει κάθε χαμόγελο και κάθε έκφραση καλωσύνης του δασκάλου. Ούτε να τον δουν θα μπορούν, ούτε να ακούσουν τα λόγια παρηγοριάς του. Σκέφτομαι αυτήν την μάσκα την μικροσκοπική την βρεγμένη από τα δάκρυα και τις μύξες τους. Αναρωτιέμαι. Είναι πράγματι, αυτός ο μόνος τρόπος προφύλαξης για τα μικρά παιδιά και τους οικείους τους;
Φέτος στα σχολεία θα υπάρχει άλλη μια πρωτοτυπία. Η Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητικού Ομαδικού Χορού, (αυτόν τον χορό που οι εφευρέτες του οι Αμερικάνοι τον λένε τσίρλιντινγκ και εμείς οι απλοί στην περιφέρεια του κόσμου, τις χορεύτριές του τις λέμε μαζορέτες) ζήτησε από το υπουργείο Παιδείας άδεια, για να μπορούν εκπρόσωποί της να επισκεφθούν σχολεία όλων των βαθμίδων. Το υπουργείο ενέκρινε αυτή την άδεια «στο πλαίσιο διάδοσης του αθλητικού πνεύματος και της ενασχόλησης των νέων παιδιών με τον αθλητισμό». Σκέφτομαι τις ώρες των ανθρωπιστικών σπουδών, τις ώρες των καλλιτεχνικών μαθημάτων που ολοένα μειώνονται ή καταργούνται. Αναρωτιέμαι. Την στιγμή που δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο στα σχολεία για να μιλήσουν οι δάσκαλοι και να προάγουν θέματα παράδοσης και ανθρωπισμού, μας μάρανε αυτή η αμερικανιά; Σημείο των καιρών και αυτή η νέα διδασκαλία. Άλλο ένα κάτι χωρίς ουσία, του φανταχτερού και του φαίνεσθαι.
1η του Σεπτέμβρη. Αρχή της Ινδικτιώνος λένε οι εγκυκλοπαίδειες. Του εκκλησιαστικού έτους δηλ. Αλλά η λέξη αυτή είχε να κάνει και με το ετήσιο ποσό του φόρου που έπρεπε να καταβάλλουν οι Ρωμαίοι πολίτες στο κράτος τους. Αναρωτιέμαι. Είναι τυχαίο άραγε που και μείς περιμένουμε μέσα στον Σεπτέμβριο τα μπιλιετάκια του ΕΝΦΙΑ; Του φόρου αυτού που όλοι μας υπόσχονται προεκλογικά την κατάργησή του, αλλά που μετεκλογικά πολύ βολικά όλοι τον ξεχνούν;
Ωστόσο η ζωή , με τα πάνω της, με τα κάτω της, τα καλά και τα κακά συνεχίζεται.
Καλό φθινόπωρο σας εύχομαι συμπολίτες. Να έχωμε την υγειά μας και δύναμη να αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία οτιδήποτε καινούργιο μας φέρει το μέλλον.