«Ακούγεται κατά καιρούς, έστω και κολακευτικά, το περήφανα γερατειά. Αλήθεια, τι υποδηλώνεται στην πραγματικότητα με αυτό; Τι υποκρύπτεται πίσω απ’ αυτό; Από ποιους και γιατί λέγεται, έστω και όπως λέγεται; Όμως, πόσο συχνά επηρεάζει; Πόσο είναι δυνατόν να πεισματώνει;»
Ύστερα από μια πολύχρονη ενεργό εργασιακή δραστηριότητα σε κάποιο ή κάποιους τομέα ή και τομείς, λογικό είναι να αναμένεται το πέρασμα στη συνταξιοδότηση ως ανταπόδοση των εργασιακών προσφορών. Όμως, συνταξιοδότηση σημαίνει άραγε και αποστράτευση από κάθε μορφής δράση; Όχι βέβαια, γιατί κάθε δυνατή δράση δίνει ζωή στην ίδια τη ζωή, αρκεί το περιεχόμενο να είναι σωστά επιλεγμένο.
Οι σκέψεις αυτές, που είναι δυνατόν να μορφοποιηθούν σε ιδέα, βασίζονται σε κάποιες υπό συζήτηση προβλέψεις για μια εξελισσόμενη κοινωνία, που θα διαφοροποιεί τις σχέσεις νέων και ηλικιωμένων, τις σχέσεις γονιών και παιδιών μέσα από τη συσσώρευση των προβλημάτων που οι νέοι θα καλούνται να τα αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα της ζωής τους.
Ακόμη, οι σκέψεις αυτές βασίζονται στην ύπαρξη δυνάμεων πνευματικών, ψυχικών και σε πολλές περιπτώσεις και οργανικών στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που θα ζητούν, γιατί θα μπορούν να αξιοποιούνται προς ίδιο και κοινωνικό όφελος.
Στην ύπαρξη γνώσεων και εμπειριών γενικών και ειδικών, που γιατί όχι, θα πρέπει να μεταδίδονται μέσα από σωστά επιλεγμένες μορφές σε προσδιορισμένους βέβαια τομείς για κοινωνικό και οικονομικό όφελος.
Η ύπαρξη δυνάμεων και γνώσεων σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας εάν σωστά θα αξιοποιούνται τότε πέρα των άλλων ωφελειών οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα θα δίνεται ζωή στην ίδια τη ζωή αυτών των ανθρώπων μακριά και έξω από την απομόνωση τους, την περιθωριοποίηση και την ανία της μοναξιάς.
Δανείζομαι κάποιες θέσεις ειδικών, που δεν το κρύβω, με επηρέασαν να διαμορφώσω και να καταθέτω τις σκέψεις αυτές, όπως του φιλοσόφου του μάνατζμεντ Πίτερ Ντράκερ, που μεταξύ των άλλων, λέει σε ερώτηση που του έκαναν:
Ποιες θα είναι οι συνέπειες στον κόσμο των επιχειρήσεων; Απαντά:
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πραγματικά.
Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να μάθουν να “χρησιμοποιούν” τους ηλικιωμένους, την πείρα τους, που θα έχουν βγει σε κάποια σύνταξη. Το ότι είσαι συνταξιούχος δεν θα σημαίνει ότι σταματάς να εργάζεσαι.
Και εδώ προσθέτω εγώ, αφού βέβαια θα έχεις τις πνευματικές, ψυχικές και οργανικές δυνάμεις. Ο κ. Σπυρίδων Κοκκινάκης σε άρθρο του στα “Χανιώτικα νέα” «Τρίτη ηλικία και 21ος αιώνας», μεταξύ άλλων αναφέρει:
– Ο ηλικιωμένος έχει ανάγκη από πολιτικές για διατήρηση, προαγωγή και αποκατάσταση της ανεξαρτησίας του…
– Να συμμετέχει ενεργά στην αναπτυξιακή διαδικασία…
– Οι πολιτικές θα έχουν στόχο την «εν ενεργεία γήρανση» και τη διατήρηση της δημιουργικότητας του ηλικιωμένου.
– Ακόμα αναφέρει, τα χρόνια δεν βαραίνουν ποτέ την ψυχή, να βοηθήσουμε ώστε να μη βαραίνουν και το σώμα.
Οι σκέψεις αυτές για δράση ζωής στην τρίτη ηλικία πόσο αλήθεια αξίζει να γίνουν αντικείμενα συζήτησης στους υπάρχοντες συλλόγους των συνταξιούχων κάθε προέλευσης. Από τις συζητήσεις αυτές ίσως βγουν στην επιφάνεια οι ανάγκες αλλά και οι προθέσεις για τη σύσταση φορέων που θα παίρνουν γνώσεις και εμπειρίες από κάθε πηγή και θα τις μεταδίδουν αγαθά αξιοποίησης και χρήσης προς κάθε κατεύθυνση αυτών που θα συστήσουν τους φορείς.
Ο προσανατολισμός για σύσταση φορέων που θα δίνουν συνέχεια ενεργή δράση στην τρίτη ηλικία μέσα από καλά διαμορφωμένες βέβαια αρχές λειτουργίας ας περάσει στις προτεραιότητες των ενδιαφερόντων των συλλόγων των συνταξιούχων.
Με το πέρασμα στη διαδικασία σύστασης των φορέων ή του φορέα θα καταγράφονται τα ενδιαφέροντα των ατόμων της τρίτης ηλικίας, όπως εργασία, χόμπι, κοινωνικά- πολιτιστικά ενδιαφέροντα εξειδικευμένες γνώσεις που θα επιθυμούσαν να τις μεταδώσουν και μια σειρά ακόμη στοιχεία όλων αυτών που θα επιθυμούσαν άμεσα ή έμμεσα να ενταχθούν σαν τακτικοί ή επιμέρους συνεργάτες με τον φορέα επιλογής τους. Εάν σωστά αφομοίωσα το άρθρο του κ. Κοκκινάκη μπορώ να συμπεράνω ότι η βοήθεια του προς τους συλλόγους των συνταξιούχων για ένα τέτοιο προσανατολισμό μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.
Μέσα από το σημείωμα αυτό αποτολμώ μια υπόδειξη στις Διοικήσεις των συλλόγων των συνταξιούχων, κάνετε την αρχή και περάσετε το θέμα για μια κατ’ αρχή συζήτηση. Μετά την κατ’ αρχή συζήτηση περάσετε σε μια δημόσια γνωστοποίηση σαν οργανώσεις για τα κυρίαρχα συγκεφαλαιώδη ζητήματα, σύνταξη, αποστράτευση, διαχωρίζοντας τα σαν δικαιώματα.
Σύνταξη ΝΑΙ, γιατί είναι δικαίωμα ανταποδοτικό πολύχρονων εργασιών. Αποστράτευση όμως ΟΧΙ, γιατί η ζωή είναι ωραία μόνο μέσα από ένα πλούσιο περιεχόμενο δραστηριοτήτων. Κάνετε τα ζητήματα αυτά σκοπούς και στόχους των συλλόγων σας, ώστε μέσα από συλλογικές προσπάθειες τα μέλη σας να μη νιώθουν απόστρατοι της ζωής αλλά ενεργά σε δραστηριότητες, που θα δίνουν και θα παίρνουν κοινωνικά και οικονομικά οφέλη ατενίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον τους.
Δώστε στους συνταξιούχους «μέλη και μη μέλη των συλλόγων σας» να καταλάβουν πως η πολύχρονη εμπειρία τους είναι ένας θησαυρός γνώσεων, φροντίσετε μέσα από τη λειτουργία σας να αξιοποιηθεί ο γνωστικός αυτός πλούτος αναλαμβάνοντας τον συντονισμό για σωστές κατευθύνσεις προσδιορίζοντας από κοινού τα ενδιαφέροντα μέσα από την καταγραφή τους.
Ο καθένας μόνος του, δύσκολα, πολύ δύσκολα, να καταφέρει κάτι προς το καλύτερο αύριο. Κάποιες όμως ομάδες ανθρώπων στους οποίους υπάρχει δύναμη και θέληση να συνυπάρξουν για προώθηση κάποιων αξιών, μπορούν να καταφέρουν πάρα πολλά εάν συναντηθούν και σωστά συντονιστούν.
Υ.Γ. Τα ερεθίσματα αυτών των σκέψεων είναι πολλών χρόνων δράσεων και εμπειριών.
