Βάλσαμο στην ψυχή μου, ένα χάδι από το χεράκι ενός μικρού παιδιού στο μάγουλο μου, μια αγκαλίτσα ενός μικρού παιδιού έτσι στα ξαφνικά και να σε κοιτάει με τα μεγάλα αμυγδαλωτά του ματάκια μέσα στα δικά σου μάτια, και να σου λέει κυρία μου σε αγαπώ πολύ.
Βάλσαμο το να αγγίζουν την καρδιά σου αυτές οι παιδικές ψυχούλες, ότι πληγή και να υπάρχει μέσα σου στην επουλώνουν έτσι απλά με την αθώα και απεριόριστη αγάπη που σου δίνουν απλόχερα γιατί τα παιδιά βλέπουν καθαρά, βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους, αντιδρούν στις καταστάσεις μόνο με το συναίσθημα τους που νιώθουν εκείνη την ώρα, χωρίς να κρύβονται πίσω από κανένα προσωπείο, χωρίς να υπάρχει καμία κακιά πρόθεση στο μυαλό τους, παρά μόνο με καλοσύνη και αγνότητα που εκπέμπουν οι όμορφες υπάρξεις τους, και έτσι με ένα μαγικό τρόπο… ένα μαραμένο κοτσάνι, να το μετατρέπουν σε ένα μυρωδάτο, ανθισμένο λουλούδι.
Με ένα απλό χαμόγελο τους, με μια τους αγκαλιά, με ένα σε αγαπώ απόλυτο και αληθινό, που πραγματικά εννοούν μέσα από την καρδούλα τους…
Για μένα αυτό είναι πραγματική αγάπη, ο τρόπος που ξέρουν να αγαπούν μόνο τα μικρά παιδιά….!
*Η Ραφαηλία Αλεξανδρή είναι εκπαιδευόμενη κοινωνική λειτουργός στο Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Περιφερειακής Ενότητας Χανίων σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ.
