Ετος μηδέν: Τέλειωσε ο προφητικός ο λόγος της Πυθίας και από τα Μαντείο έμειναν λίγες κολόνες μοναχά, για να θυμίζουν μια εποχή παρωχημένη. Ο Άγνωστος Θεός της πόλης της Παλλάδας ενσαρκώθηκε κι επέβαλε στα ξόανα της ανθρωπίσιας αναζήτησης σιωπή αιώνια, ανυπαρξία, λήθη στους αιώνες και μουσειακή και μόνο παρουσία και θύμηση της μέχρι τότε εποχής: Της προ Χριστού Εποχής.
Έτος μηδέν: Φως εκ φωτός αστέρος νέου στο θόλο τ’ουρανού της Βηθλεέμ, αστέρος σηματοδότη νέας εποχής του γένους που επλάστηκε εικόνα και ομοίωμα του Πλάστη… Φως που ετύφλωσε τους κεραυνούς του νεφεληγερέτη Δία κι έστειλε στη λήθη των αιώνων είδωλα ανθρώπινα, θεούς ανθρώπινους, θεότητες Ολύμπιες, μούσες θαλασσινές, νεράιδες, νηρηίδες. Φως κατά τις Γραφές εκ φωτός θείου, οριοθέτης εις το αχανές του χρόνου μιας νέας εποχής: Της μετά Χριστόν εποχής.
`Ετος μηδέν: Αρχή ζωής ομώνυμης με το Χριστό, που είκοσι και πλέον ανθρώπινους αιώνες μένει νέος. Είκοσι και πλέον αιώνες γεννιέται κάθε χρόνο στο σώμα μίας θέλησης ανθρώπινης για ανάπλαση, ζωή, ετοιμασία για το αιώνιο μέλλον. `Αλλοι τόσοι αιώνες θετικής συνύπαρξης του άφθαρτου του πνεύματος με τη φθαρτή την ύλη, μα και με την όποια αμφισβήτηση «των μη ειδόντων» που όμως εξισορροπείται και νικιέται στη θέα του Σπήλαιου της Βηθλεέμ του υπαρκτού έως τα σήμερα, μα και στη θέα του λιβανιού, των σμύρνων, του χρυσού (δώρα των τριών Μάγων), που κάποιοι σεπτοί απόστολοι φυλάσσουν ως τα σήμερα σε λάρνακα υπαρκτή.
Και δεν μπορεί ο νους να ξεμακρύνει από εκείνες τις στιγμές της θείας γέννησης τις τόσο μακρινές, τις τόσο κοντινές, προϊόν στέριας γαλούχησης από τη μάνα, τον πατέρα, την παράδοση, την Ιστορία, τη Βίβλο. Γαλούχηση που φέρνει τόσο κοντά το γεγονός, στέρια και θεοδιάλεχτη όσο και ανεξίτηλη οριογραμμή στο άυλο του άπειρου του χρόνου…
Σαν γύρισε ο αεικίνητος τροχός του χρόνου κι έφερε πάλι τους καιρούς σιμά στη θεία την επέτειο και φέτος, αγαλλιάζει ο νους και πεταρίζει στο διαφορετικό των ημερών, με ανανεωμένο τ’ όνειρο για κάτι τι καινούριο. Δίνει και δέχεται ο καθείς ελπίδες που εκφράζονται στις χριστιανικές ευχοδωσίες των όπου γης πιστών. Και όμως:
Η θεία η επέτειος της γέννησης, βρίσκει τον άνθρωπο για τον οποίο Συ έγινες ο «αίρων της δικής του αμαρτίας», ν’αναβιώνει μια νέο-Βαβέλ στο όνομα μιας άναρχης φθοροποιάς ανάπτυξης που τείνει ν’αφανίσει σε μια ανθρώπινη στιγμή, όσα σ’έξι χρονοστιγμές με των Γραφών Σου τα μετράδια, έφτιαξε ο Πατέρας-Πλάστης…
– Βρίσκει το ανθρωπίσιο γένος να θυσιάζει εις τον `Αρη τον αιματοβόρο, κορμιά αλλόθρησκων κι ομόθρησκων στο όνομα του Μαμμωνά σαν κάτι αναλώσιμο, ας είναι άνθρωποι κι εκείνοι…
– Βρίσκει «κρανίων τόπους» να πληθαίνουν, βορά στην αχαλίνωτη τη στρεβλή νόηση των όπου πλάσης ισχυρών…
– Bρίσκει γενιές Λαζάρων να πληθαίνουν στους παγκοσμιοποιούμενους καιρούς της απληστίας των ολίγων, που τείνουν να ιδιοποιηθούν την πλάση ολάκερη και να την κάνουν φέουδο για τους ελάχιστους, τους δυνατούς. Κι αναφωνεί ο κάθε λογικός: «Ουαί τοις αδυνάτοις»…..
– Bρίσκει τους λίγους τους «ανάδελφους» βορά στην απληστία των πολλών. Κι αναφωνεί ο κάθε λογικός: «Ουαί τοις μειονότητες».
– Bρίσκει εις το χρηματιστήριο της ηθικής πληθωρισμένες τις ανθρώπινες αξίες, με δείχτες υψηλούς στην αδικία, τον ψόγο, την ιδιοτέλεια και την κακία, και μένει στα αζήτητα σχεδόν, η μετοχή της αρετής, της πίστης, της αγάπης… Οι πλείστοι ακολουθούν το δρόμο της Κακίας σ’εκείνο το αθάνατο το δίστρατο… Κι αυτή η Αξιοκρατία, έχει αποδημήσει σαν έγινε persona non grata στις πλείστες ανθρωπίσιες κοινωνίες…
– Bρίσκει τον Οίκο του Πατρός Σου χρυσοποίκιλτο και μέσα του να πρωταγωνιστούν αυτόκλητοι οι «αντιπρόσωποί» Σου, πλέρια ντυμένοι τη χλιδή και το χρυσό, ν’αναγινώσκουν τον καταγεγραμμένο λόγο Σου και να προτρέπουν τους πιστούς. Αδέξια προτροπή για δρόμους, όπου τραβούν αντίθετα πολλοί από δαύτους και που στα σίγουρα για χάρη τους, η δεξιά ευλογοδότρα χείρα Σου θα ξαναπιάσει το φραγγέλιο, σαν τύχει και διαβείς για δεύτερη φορά τη θύρα του εμπορευομένού Σου Οίκου!… Μα πάλι σίγουρα θα αφαιρέσεις την «αντιπροσώπευση» από πολλούς, σαν έχουν εμπορευματοποιήσει τα ιερά μυστήρια, σαν έχουν κάνει το λειτούργημα, επάγγελμα, και που κοιτούν την τσέπη του πιστού σαν πρέπει να διαβάσουν μία παράγραφο-ευχή από των Ευαγγελιστών Σου τα γραφτά.
Εσύ (παράδειγμα), εβάπτιζες λιτά στον Ιορδάνη όλους εκείνους που αυτόκλητα προσέρχονταν. Τώρα και τούτο το μυστήριο γίνεται ταξικά, ανάλογος της τάξης ο ναός, ανάλογος της τάξης και ο στολισμός, ανάλογη με το κουδούνισμα του χρήματος η τελετή η θεία!…
Εσύ λιτός στο ντύσιμο, πλούσιος στο λόγο, οξύμωροι αληθινά πολλοί απ’τους «αντιπροσώπους» Σου σε τούτα…
Η θεία η επέτειος της γέννησης: Δέος όπου γεννάει συνειρμούς ελπίδας στους όπου γης πιστούς, που κλείνουν μάτια και αυτιά σε τούτα τα τεκταινόμενα των καιρών, για να στείλουν τη σκέψη ενορατικά στο θείο φως του αστεριού της Βηθλεέμ και ανθρώπινα να ψελλίσουν το ελπιδοφόρο άσμα των Αγγέλων εκείνης της μακρινής χρονοστιγμής: «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί Γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία!…»…
* Γεωπόνος – Συγγραφέας
Μέλος της «Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων»
