Η σκέψη είναι χάσιμο καιρού

Μην χάνετε τον χρόνο σας σε σκέψεις, σκεφτόμαστε εμείς για σας.
Πάντα περιμένουμε από τους άλλους να κάνουν κάτι ή πάντα κάποιος άλλος φταίει κι όχι εμείς. Αυτό είναι πια γνωστό σε ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, επικοινωνιολόγους και σε πολλούς από εμάς. Πάντα περιμένουμε οι περισσότεροι κάποιον άλλον να κάνει κάτι, λες και εμείς είμαστε παντελώς ανήμποροι ή ανίκανοι να καταφέρουμε οτιδήποτε ή έστω να προσπαθήσουμε βρε αδελφέ.
Αυτό λοιπόν εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί μας τώρα και άμεσα ή έμμεσα μας δηλώνουν: μην σκέπτεσθε εσείς, φροντίζουμε εμείς για σας. Μην κουράζεστε Θα το κάνουμε εμείς. Ακόμη και αυτό που δεν κάναμε έως τώρα, μόλις μας ψηφίσετε Θα το κάνουμε.
Κι έρχεται η λογική κι αντιστέκεται λέγοντας ότι αφού βρε φίλε μέχρι χθες έκανες τα ακριβώς αντίθετα, πώς έρχεσαι τώρα και μου λες αυτά που θα ήθελα να είχες κάνει. Τώρα το θυμήθηκες;
Έρχεται ο άλλος και δηλώνει σωτήρας, ίσως επειδή ψάχνουμε σωτήρα πάντα έξω από εμάς, χαρίζοντας την δύναμή μας όπου νάναι κι όπως νάναι.
Αυτό όμως ζητάμε από τη ζωή μας;
Άραγε ξέρουμε τι ζητάμε, τι θέλουμε από τη ζωή μας για να είμαστε χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, ικανοποιημένοι;
Πάρτε τώρα ένα χαρτί και μολύβι και γράψτε τι επιθυμείτε γι’ αυτήν την αλλαγή. Κόλλησε το μυαλό σας; Μήπως τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε και απλά ζητάμε μόνο χρήμα, θεωρώντας ότι το χρήμα είναι η σανίδα σωτηρίας για όλα;
Μα το κυνήγι του χρήματος δεν μας έφερε στη σημερινή κατάσταση; Μήπως αυτή η ανισορροπία της κατανομής του δεν είναι η αιτία όλων των κακών;
Μας έμαθαν να μην σκεπτόμαστε. Μας μαθαίνουν να μην σκεπτόμαστε. Τελικά, ότι ζητά ο κυρίαρχος εμείς πρέπει να του δίνουμε το αντίθετο. Θέλει να μην σκεπτόμαστε; Ας αφιερώνουμε έστω και ελάχιστο χρόνο καθημερινά σε σκέψεις, στο τι έχω, τι μπορώ να κάνω με ότι έχω, πώς μπορώ να το πετύχω.
Ας ξεφύγουμε από την πίεση της δουλειάς, όσοι έχουν, ή από την αγωνία της ανεργίας και ας σκεφθούμε ήρεμα, απλά, δυναμικά. Η λύση της τηλεόρασης για να μην σκέπτομαι ή του πλέκω ή του παίζω χαρτιά για να μην σκέπτομαι είναι παράδοση άνευ όρων.
Για παράδειγμα, έρχονται εκλογές. Ο λαός, ο κάθε ψηφοφόρος θα «δώσει τη δύναμή του» σε κάποιον εκπρόσωπο στη Βουλή για να διεκδικήσει τα δίκια του, τα θέλω του. Κλείστε λοιπόν τις τηλεοράσεις στις πολιτικές συζητήσεις και στις πολιτικές διαφημίσεις. Όλες οι διαφημίσεις, κάθε προϊόντος, είναι επειδή αναζητά πελάτες.
Ας σκεφθούμε: τι είχαμε, τι χάσαμε, τι πετύχαμε ενδιάμεσα, τι αναζητούσαμε εμείς ο λαός, οι ψηφοφόροι, τι αναζητάμε τώρα, ποιος θα μας εκπροσωπήσει αποτελεσματικότερα.
Η αποφυγή ψήφου, τη στιγμή που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα είναι τουλάχιστον δειλία. Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, ενώ μπορούσε να φύγει, επειδή δίδασκε υπακοή στους νόμους.
Έχουμε υποχρέωση να δώσουμε την δύναμή μας μέσω της ψήφου μας εκεί που θεωρούμε ότι θα έχουμε την καλύτερη εκπροσώπηση.
Αν τους θεωρούμε όλους τους υποψήφιους κακούς, άχρηστους, ανίκανους και δεν κατεβήκαμε εμείς υποψήφιοι, τότε ας ψηφίσουμε τον λιγότερο κακό, τον λιγότερο ανίκανο, αλλά να ψηφίσουμε.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε και την δύναμη της ψήφου μας αλλά και την ευθύνη της επιλογής μας.
Έχουμε ευθύνη και δεν είναι χάσιμο χρόνου το να σκεπτόμαστε.
Είναι υποχρέωσή μας.