Αυτές τις μέρες γέμισε η τηλεόραση εικόνες δυστυχίας.
(Οχι και πολύ πρωτότυπο θα πείτε, μια και το συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης ειδικεύεται τα τελευταία χρόνια να μας μαυρίζει την ψυχή με τα πένθιμα νέα που μεταδίδει. Το έχετε προσέξει; Οσο περνά ο καιρός, όλο και πιο σκοτεινές ειδήσεις. Μόνο προβλήματα, χρεοκοπίες και δυστυχία. Ελπίδα πουθενά).
Έδειχνε το χαζοκούτι κι έλεγαν οι δημοσιογράφοι: Ναυάγιο με εννιακοσίους μετανάστες -σώθηκαν περίπου πενήντα. Σήμα ότι κινδυνεύει να ναυαγήσει πλοιάριο με άλλους τριακόσιους. Διαλύθηκε λίγο μέτρα πριν την ακτή δουλεμπορικό και πνίγηκαν άνθρωποι.
Μας πυροβολούν με τέτοιου είδους ειδήσεις, με αριθμούς, με στατιστικές, με, με… και γίνεται ο ανθρώπινος πόνος θέαμα και η ανθρώπινη ζωή παύει να λογαριάζεται. Γίνεται ένα νούμερο. Και συζητάμε για τη νέα συμφορά, μα δεν ξέρω πόσο μας αγγίζει. Δεν ξέρω αν συνειδητοποιούμε ότι μιλάμε για ανθρώπους με ψυχή κι αισθήματα και όχι για αντικείμενα.
Μου έλεγε μια φίλη προχθές ότι άκουσε στο λεωφορείο κάποιον γείτονά της να λέει απαξιωτικά «γεμίσαμε μετανάστες». Και το ωραίο είναι ότι αυτός που το έλεγε είχε κι ο ίδιος συγγενείς που είχαν ξενιτευτεί. Γέλασα με το σχόλιο. Γιατί ως συνήθως έχουμε την ιδέα ότι εμείς είμαστε οι καλοί, οι καλοδεχούμενοι, ενώ αυτοί που φτάνουν ως τα μέρη μας κυνηγημένοι από πολέμους και συμφορές που δεν τους επιδίωξαν οι ίδιοι, που τους γέννησαν τα συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ είναι οι άλλοι, οι ανεπιθύμητοι. Η αλήθεια είναι πως τόσοι άνθρωποι άλλης κουλτούρας, αλλιώτικα μαθημένοι, μας ξενίζουν και δημιουργούν προβλήματα σε όλες τις χώρες που φτάνουν. Πόσο περισσότερο στη δική μας που έχει ήδη αρκετά δικά της «θεματάκια». Στη Γαύδο προ ημερών που ναυάγησε το δουλεμπορικό οι ναυαγοί ήταν σχεδόν παραπάνω από τους μόνιμους κατοίκους. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετά τρόφιμα για να τραφούν, ρούχα για να ντυθούν, χώροι για να στεγαστούν. Μα δεν φταίνε οι άνθρωποι οι κατατρεγμένοι, οι δυστυχισμένοι, που φεύγουν από τον τόπο τους όχι για σπορ, αλλά από την ανάγκη. Και το ένστικτο του κυνηγημένου να διασώσει τη ζωή και την οικογένειά του. Δεν μου φταίνε οι αναγκεμένοι άνθρωποι, μου φταίνε οι πολιτικές που τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Μου φταίνε οι διεθνείς κροκόδειλοι που οδύρονται και χτυπιούνται για τους νεκρούς, αλλά κοιμούνται ήσυχοι τον ύπνο του δικαίου, λες και δεν ευθύνονται αυτοί για την κατάσταση. Μου φταίνε οι παγκόσμιοι κι εγχώριοι πολιτικάντηδες που όλο παίρνουν μέτρα, αλλά αποτελέσματα δεν έχουμε, όλο δίνουν λύση στα προβλήματα, αλλά αυτά παραμένουν άλυτα. Μου φταίει πως μετράνε τις ανθρώπινες ζωές σαν αριθμούς και ασκήσεις μαθηματικών που ζητούν λύσεις. Μου φταίει που ξεχνάνε ότι πίσω από τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι που πονάνε και υποφέρουν όπως ο κάθε ένας από εμάς.
Στο χαζοκούτι, λοιπόν, που αφιέρωσε πολύ χρόνο τις προηγούμενες μέρες για τους μετανάστες πρόσφυγες -ήταν βλέπετε το θέμα που πουλούσε- άκουσα και μια κουβέντα που με σόκαρε. Ανάμεσα λέει σ’ όλο αυτό το πλήθος που μετακινείται είναι και πολλά ασυνόδευτα παιδιά. Τι είπαν; Υπάρχουν δηλ. γονείς σε τόσο μεγάλη απόγνωση που προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τη ζωή του παιδιού τους, το στέλνουν μόνο του (έστω κι αν το έχουν εμπιστευθεί σε κάποιον συγγενή) στο άγνωστο με την ελπίδα ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει έτσι, από το να παραμείνει πίσω μαζί τους; Κι αυτό με έκανε να καταλάβω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την απελπισία και το αδιέξοδο που έχουν οδηγηθεί όλοι αυτοί οι λαοί.
Και το άλλο χειρότερο που με κατατρύχει και με βασανίζει. Οι άνθρωποι αυτοί πριν μερικά χρόνια ήταν καλά. Εχω ιδίαν αντίληψη. Οι κάτοικοι στη Συρία ήταν οι πιο χαμογελαστοί και φιλόξενοι σ’ όλη την περιοχή. Άρχοντες σωστοί. Σήμερα όλοι αυτοί οι νοικοκύρηδες, οι ευκατάστατοι άνθρωποι, έχουν καταντήσει έρμαιο των δουλεμπόρων και της τύχης. Ποιος ξέρει άραγε ποιος θα είναι ο επόμενος λαός που η διεθνής έννομος τάξη θα θελήσει να σώσει. Και άραγε είμαστε εμείς, είναι η χώρα μας στο απυρόβλητο;
Μπεμπ. Α.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
H μετανάστευση είναι ένα σοβαρό γεγονός που απαιτεί σοβαρές λύσεις…
Οι Γιατροί του Κόσμου απευθύνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Μετανάστευση αποτελεί Δικαίωμα, αλλά και Ευκαιρία.
20 Απριλίου 2015 – Τα δύο πρόσφατα τραγικά ναυάγια στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου πάνω από 1.000 μετανάστες έχασαν τη ζωή, αναδεικνύουν με επιτακτικό τρόπο την ανάγκη ανάληψης δράσης. Πόσοι άνθρωποι θα πεθάνουν προτού οι Ευρωπαϊκές Αρχές λάβουν τα απαραίτητα μέτρα; Η Mare Nostrum, η «Θάλασσά μας», λίκνο των πολιτισμών, δεν πρέπει να μετατραπεί σε θαλάσσιο νεκροταφείο.
Οι Γιατροί του Κόσμου (ΓτΚ) ζητούν από τα 28 κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν άμεσα δράση, προκειμένου να βρεθεί λύση για τους εκατοντάδες αυτούς ανθρώπους που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, οι οποίες δοκιμάζονται από πολυετείς συγκρούσεις, κυρίως χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής και να δώσουν τέρμα σε αυτές τις επαναλαμβανόμενες τραγωδίες.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, την κοινότητά τους και την έως τώρα ζωή τους: η φτώχεια, η πείνα, οι διακρίσεις, η βία, ο πόλεμος, αλλά και η ελπίδα για την ελευθερία και ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Πίσω από κάθε ένα από αυτά τα θύματα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα, οι τραγωδίες και η θέληση να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι πρόσφυγες ουσιαστικά εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Το κάνουν για να σώσουν τη ζωή τους, να ξεφύγουν από τη φτώχεια, να βρουν ευκαιρίες που δεν υπάρχουν στην πατρίδα τους, να εκπαιδευτούν, να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους. Το κάνουν ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή, και με την προοπτική, πως ίσως κάποια μέρα να μπορέσουν να επιστρέψουν υπερήφανοι για την επιτυχία τους.
«Σήμερα, λόγω της κλιμάκωσης των συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων εγκαταλείπει την πατρίδα του, χωρίς προοπτική επιστροφής. Οι πρόσφυγες αυτοί προσπαθούν να ξεφύγουν από τη βία και άλλες ακραίες συνθήκες. Γιατί να μην τους υποδεχθούμε, αντί να απαιτούμε από αυτούς να ρισκάρουν τις ζωές τους; Πώς μπορούμε να μην εξοργιζόμαστε όταν η Ευρώπη δεν μπορεί να οργανώσει έστω και μια επιχείρηση διάσωσης στη Μεσόγειο που να αξίζει να λέγεται έτσι; Οι ευρωπαίοι ηγέτες δίνουν την εντύπωση πως είναι ανίσχυροι μπροστά στα γεγονότα που εξελίσσονται (στη Μεσόγειο) – γεγονός εξαιρετικά σοβαρό. Η λύση δεν είναι στο χέρι των ανθρωπιστικών ΜΚΟ. Όμως, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίσουν να χρονοτριβούν η Ύπατη Αρμοστία για τους Πρόσφυγες (UNHCR) θα πρέπει να παρέμβει και να ηγηθεί των επιχειρήσεων διάσωσης. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν την ευθύνη να προστατεύουν τους άμαχους σε αυτές τις εμπόλεμες ζώνες. Είναι επιτακτική ανάγκη να τους παρέχουμε μεγαλύτερη προστασία, περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη αδελφοσύνη» δήλωσε ο Thierry Brigaud, πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου – Γαλλίας.
Η μετανάστευση αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. Ας αλλάξουμε το μοντέλο. Ας σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα ως επίθεση. Ας το δούμε όπως αυτό που πραγματικά είναι, μια ευκαιρία.
Οι Γιατροί του Κόσμου εδώ και πολλά χρόνια δραστηριοποιούνται με στόχο την προάσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστευτικών πληθυσμών. Οι Γιατροί του Κόσμου συνοδεύουν τους μετανάστες από τις χώρες προέλευσής τους, κυρίως το Αφγανιστάν, τη Συρία, χώρες της υπο-σαχάριας Αφρικής, αλλά και αλλού, καθώς και κατά μήκος των μεταναστευτικών οδών μέσω της Τουρκίας, της Αλγερίας και του Σαχέλ. Στην πορεία αυτή, οι Γιατροί του Κόσμου παρέχουν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη και καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις επιπτώσεις στην υγεία που έχουν οι μεταναστευτικές πολιτικές των 28 Κρατών – Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα 7,9 Ρίχτερ ισοπεδώνουν το ορεινό Νεπάλ, καταστρέφουν μνημεία της χώρας και χάνονται χιλιάδες ψυχές. Εκεί μακριά λοιπόν κάθε 70-80 χρόνια ξυπνά η τεκτονική πλάκα που εδώ και 25 εκ. χρόνια σπρώχνει την Ινδία πιο βαθιά στην Ασία και τα ψηλά βουνά ολοένα και γίνονται ψηλότερα… Ο θάνατος, τα συντρίμμια, η σκόνη θα δώσουν τη σκυτάλη σε αρρώστιες για όσους στάθηκαν τυχεροί και δεν θάφτηκαν στα ερείπια. Ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται, οι διασώστες δίνουν μάχη ενάντια στον χρόνο και χωρίς εφόδια, οι δομές της πρωτεύουσας δεν επαρκούν, το νερό λιγοστεύει και αυξάνονται οι φωνές και διαμαρτυρίες πως ο σεισμός ήταν αναμενόμενος σε Αμερικανούς επιστήμονες, αλλά δεν ενημερώθηκε ο κόσμος…
Αυτή την ώρα το Νεπάλ μας έχει ανάγκη και οι Γιατροί του Κόσμου αυξάνουν το ήδη υπάρχον προσωπικό που υπήρχε εκεί με άλλους 12 ιατρούς, νοσοκόμους εθελοντές.
Μια από τις πρώτες εικόνες που μας έστειλαν…
H πρώτη – πρώτη εικόνα που μας στέλνει το διεθνές δίκτυο των Γιατρών του Κόσμου από το Νεπάλ. Οι Γάλλοι συνάδελφοί μας Γιατροί του Κόσμου που βρίσκονταν από πριν στην Κατμαντού δουλεύοντας με παιδιά και εγκύους είναι όλοι ασφαλείς και ξεκίνησαν να περιθάλπουν τραυματίες.
Ξεκίνησε ήδη η πρώτη ειδική ομάδα άμεσης παρέμβασης των Γιατρών του Κόσμου από το Παρίσι με 12 άτομα με χειρουργούς αναισθησιολόγους και νοσηλευτές μαζί με είκοσι τόνους ιατρικό υλικό. Η κοινή παρέμβαση όλων των αντιπροσωπιών των Γιατρών του Κόσμου θα εξελιχτεί τις επόμενες ώρες, όπου θα μπορούμε να πούμε και περισσότερα.
Η σκέψη όλων εμάς εδώ στην Αθήνα, αυτές τις ώρες είναι στο πλευρό των συντρόφων συναδέλφων μας και στον αγώνα που ξεκινάνε..
Τα στατιστικά ιατρείου από 6/4/2015
έως και 24/4/2015
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 70
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 34
ΑΛΒΑΝΙΑ 19
ΜΑΡΟΚΟ 16
ΣΥΡΙΑ 10
ΣΕΡΒΙΑ 7
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 7
ΜΠΑΝΓΚΛΑΝΤΕΣ 5
ΠΟΛΩΝΙΑ 3
ΓΕΩΡΓΙΑ 2
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 2
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΣΟΥΗΔΙΑ 1
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΓΚΑΝΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 179
To 4ο τουρνουά μπάσκετ αλληλεγγύης
που διεξάγεται στον Ταυρωνίτη μπήκε στον προτελικό γύρο
