Στο καφενείο απέναντι από το πατρικό μου σπίτι ήταν κρεμασμένη μια ζωγραφιά που εντυπωσίαζε τα παιδικά μου μάτια όταν την κοιτούσα. Hξερα ότι αναφερόταν στη Mάχη της Κρήτης, αλλά τότε ήταν κι αυτή για μένα άλλη μια ιστορία όπως ο Μινώταυρος κι ο Δαίδαλος. Πολύ μακρινή. Μεγαλώνοντας έμαθα, όχι από το σχολείο, αλλά από διηγήσεις μεγαλυτέρων και προσωπικά διαβάσματα για την περίφημη αυτή Μάχη που δεν ήταν δα και πολύ μακρινή αφού συνέβη μόλις στην προηγούμενη γενιά, στη γενιά των γονιών μου. Εμαθα για τα κατορθώματα και τη γενναιότητα του λαού μας. Για τις βιαιότητες που διέπραξαν οι αντίπαλοι. Και για κάποιες που διέπραξαν οι δικοί μας σύμμαχοι. Για φονικά και καταστροφές που δικαιολογούνται -κατά την άποψη του δυνατότερου πάντα- από τη βία και τον νόμο του πολέμου. Μα έμαθα και για κυνηγημένους που βρήκαν καταφύγιο, τραυματίες που βρήκαν περίθαλψη, πεινασμένους που βρήκαν τροφή από τον ίδιο αυτό κόσμο που ήταν κι αυτός πεινασμένος και κυνηγημένος. Και είδα τους παλιούς πολεμιστές να έρχονται ξανά και ξανά στο νησί μας για να βρουν αυτούς που τους τάισαν, τους νοσήλευσαν, και τους έκρυψαν. Και είδα να χτίζονται φιλίες και σχέσεις ζωής. Είδα και κάποιους -λίγους είναι αλήθεια- δικούς μας να λένε πως χρωστούν τη ζωή τους σε έναν αντίπαλο που φέρθηκε ανθρώπινα. Είδα τους παλιούς εχθρούς να έρχονται και πάλι για προσκύνημα και απότιση φόρου τιμής στους δικούς τους ανθρώπους κι αμετανόητοι να υποστηρίζουν ότι υπάκουαν σε διαταγές και έπραξαν το καθήκον τους. Είδα και ανθρώπους που συνάντησαν τους δολοφόνους των δικών τους και είπαν πως η ανθρωπιά του τόπου μας διατάζει φιλοξενία και όχι εκδίκηση. Μα βλέπω και πολλούς σημερινούς να ξεχνούν τους αγώνες και να προσκυνάνε τα υλικά αγαθά που τους κομίζουν οι παλιοί κατακτητές.
Ολα αυτά τα έχω στον νου μου τέτοιες μέρες που γιορτάζουμε την επέτειο της Μάχης και γεμίζουν τα μέσα ενημέρωσης με εικόνες και σχόλια και τους συνήθεις εορτασμούς. Κάνω πολλές σκέψεις πάνω στη φύση του ανθρώπου που δεν τον φτάνει αυτό που έχει και αισθάνεται την ανάγκη να αρπάξει και το έχει του διπλανού. Πού βρίσκει διάφορες προφάσεις για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα των πράξεών του. Από τη μια βίαιος και πολεμοχαρής, σκοτώνει, διαγουμίζει, βασανίζει κι από την άλλη ο ίδιος περιθάλπει και διασώζει. Με το ένα χέρι να καταστρέφει και με το άλλο να ευλογεί.
Σκέφτομαι και την κουβέντα που είπε ο παλιός εκείνος ποιητής ο Μένανδρος. Τι ωραίος που είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος.
Μα τι θα πει αυτό. Ο άνθρωπος κι αυτό αποδεικνύεται συνεχώς δεν είναι πλασμένος μόνο από καλωσύνη και αγαθοεργά αισθήματα. Ακριβώς επειδή έχει και μια δεύτερη μη αγγελική φύση. Μια φύση που είναι ικανή για τα χειρότερα όπως ακριβώς και η άλλη είναι ικανή για τα καλύτερα. Είναι νομίζω θέμα δικής μας επιλογής τι θα αποφασίσουμε να είμαστε. Αν θα είμαστε από την πλευρά τη μια ή την άλλη. Και οπωσδήποτε είναι και θέμα μόρφωσης και κουλτούρας. Γιατί είναι αυτές που θα μας δείξουν ότι έχουμε επιλογές. Και ποιες είναι αυτές. Είναι αυτές που θα μας βοηθήσουν να έχουμε δική μας ανεξάρτητη βούληση και να μην πέφτουμε στις παγίδες αυτοδιοριζόμενων σωτήρων.
Μπεμπ. Α.
Οι Γιατροί του Κόσμου παρουσίασαν στο Λονδίνο την ετήσια έρευνα για την πρόσβαση στην Υγεία…
Η ετήσια έρευνα των Γιατρών του Κόσμου, σχετικά με την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης στην Ευρώπη, παρουσιάστηκε τη Δευτέρα, 18 Μαΐου στο Royal Society of Medicine του Chandos House στο κεντρικό Λονδίνο.
Βασισμένη σε ατομικές ιατρικές συνεδρίες και συνεδρίες κοινωνικής συμβουλευτικής σε 22.171 άτομα, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε εννέα Ευρωπαϊκές χώρες, κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, η έρευνα εμφανίζει ότι οι περισσότερες από τις μισές έγκυες γυναίκες, που έλαβαν μέρος στην έρευνα, δεν είχαν πρόσβαση σε προγεννητική φροντίδα, θέτοντας έτσι την υγεία τόσο των ιδίων όσο και των βρεφών τους σε κίνδυνο.
Εκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μόνο το ένα τρίτο (34,5%) των παιδιών που εξετάστηκαν σε όλη την Ευρώπη είχε εμβολιαστεί έναντι της παρωτίτιδας, της ιλαράς και της ερυθράς (MMR), ενώ το ποσοστό των παιδιών που είχαν εμβολιαστεί έναντι του τετάνου ήταν μόνο ελαφρώς μεγαλύτερο (42,5%).
Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών που εξετάστηκαν (91,3%) ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι περισσότεροι (93,6%) ήταν αλλοδαποί, οι οποίοι ζούσαν στην Ευρώπη για περισσότερο από έξι χρόνια, κατά μέσο όρο.
Περισσότερα από τα τέσσερα πέμπτα (84,4%) είχαν επιζήσει τουλάχιστον μίας πράξης βίας, ενώ 1 στους 10 είχε υποστεί βία μετά την άφιξή του στην Ευρώπη.
Από τους 8.154 ασθενείς που συμμετείχαν στην έρευνα στην Ελλάδα, το 30.7% ήταν Έλληνες υπήκοοι, το 53.2% ήταν γυναίκες και το 14% παιδιά.
Ποσοστό μεγαλύτερο του 84,9% των ασθενών δεν είχε καθόλου πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι υπήκοοι τρίτων χωρών χωρίς άδεια παραμονής δεν δικαιούνται ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, ενώ οι Ελληνες υπήκοοι και οι υπήκοοι τρίτων χωρών με άδεια παραμονής χάνουν το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εξαιτίας της αδυναμίας τους να πληρώσουν, έμμεσα (μέσω της εργασίας τους) ή άμεσα, για αυτήν.
Οσον αφορά τα παιδιά, το 21,2% όσων εξετάστηκαν δεν είχαν εμβολιαστεί έναντι του Τετάνου, το 33,3% δεν είχε λάβει εμβολιασμό MMR, ενώ το 42,9% δεν είχε γνώση σχετικά με το που θα μπορούσε να εμβολιαστεί. Αξίζει να σημειωθεί πως τα ποσοστά της παιδικής φτώχειας έχουν αυξηθεί αισθητά από 23% το 2008 σε 40.5% το 2012.
Ποσοστά που αυξάνουν ανησυχητικά όσο βαθαίνει η κρίση όσο η πολιτεία αδυνατεί να προστατέψει και να διασφαλίσει το αυτονόητο… τη δημόσια υγεία.
Στη Αθήνα 6 Μαΐου παρουσιάστηκε η ετήσια έκθεση του δικτύου καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας…
Tο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας δημοσίευσε την ετήσια έκθεσή του για το έτος 2014, που αναλύονται τα ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσματα της καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας και εγκλημάτων μίσους από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στο Δίκτυο. Στην έκθεση περιλαμβάνονται οι θέσεις του Δικτύου σχετικά με την πρόσβαση των θυμάτων στην αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Τέλος, παρατίθεται συγκεκριμένη δέσμη συστάσεων προς την Πολιτεία για την καταπολέμηση των εγκλημάτων μίσους, καθώς και για την αντιμετώπιση της αστυνομικής βίας με ρατσιστικό κίνητρο.
Κατά την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2014, το Δίκτυο κατέγραψε, μέσω συνεντεύξεων με τα θύματα, 81 περιστατικά ρατσιστικής βίας με περισσότερα από 100 θύματα.
Σε 46 περιστατικά στοχοποιήθηκαν μετανάστες/ στριες ή πρόσφυγες λόγω εθνικής προέλευσης ή χρώματος, ενώ σε 32 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ΛΟΑΤKI άτομα[2] (σε 3 τέτοια περιστατικά τα θύματα ήταν αλλοδαποί).
Τέλος, σε 3 αντισημιτικά περιστατικά βεβηλώθηκαν ιερός χώρος και σύμβολα.
Το Δίκτυο διαπιστώνει ενδείξεις εξοικείωσης της ελληνικής κοινωνίας με τη βία και την στοχοποίηση ατόμων λόγω της διαφορετικότητάς τους. Η διαπίστωση αυτή εδράζεται στις τρεις βασικές ποιοτικές τάσεις των περιστατικών που κατέγραψε το Δίκτυο.
Πρώτον, παρά την ποινική αντιμετώπιση εγκληματικών ενεργειών με ρατσιστικό κίνητρο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι επιθέσεις κατά προσφύγων και μεταναστών/ στριών εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία των καταγραφών. Αν και η ένταση των επιθέσεων παρουσιάζει μείωση, δεν έχει εκλείψει το μοτίβο της οργανωμένης ρατσιστικής επίθεσης από ομάδες ατόμων και η άσκηση σωματικής βίας.
Δεύτερον, παρατηρείται διάχυση της βίας κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Έχουν καταγραφεί πολλές επιθέσεις κατά ομόφυλων ατόμων και ζευγαριών, με εμφανή την πρόθεση εξευτελιστικής μεταχείρισης. Επιπλέον, καταγράφηκαν επιθέσεις ιδιαίτερης σκληρότητας στις περιπτώσεις που το θύμα στοχοποιήθηκε λόγω ταυτότητας φύλου.
Τρίτον, η εμπλοκή ένστολων σε περιστατικά ρατσιστικής βίας παραμένει ιδιαίτερα ανησυχητική. Η αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης των περιπτώσεων στις οποίες δεν τηρείται η νομιμότητα ενισχύεται από την ανυπαρξία ενός ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης των καταγγελιών για την αστυνομική αυθαιρεσία. Κατά συνέπεια, υπονομεύονται σε μεγάλο βαθμό οι προσπάθειες αντιμετώπισης του ρατσιστικού εγκλήματος από την ελληνική Πολιτεία.
Η σύγκριση των περιστατικών που καταγράφηκαν και όσων καταγγέλθηκαν το 2014 δείχνει μια μικρή αύξηση των καταγγελιών από θύματα πρόσφυγες και μετανάστες. Εν προκειμένω, εκτιμάται ότι η αστυνομική και δικαστική διερεύνηση της δράσης των εξτρεμιστικών ομάδων, μέσω των υποθέσεων που συνδέονται με τη Χρυσή Αυγή, έχει συμβάλει θετικά στην ενδυνάμωση των θυμάτων. Από τις μαρτυρίες τους γίνεται επίσης αντιληπτό ότι κάθε ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης και σεβασμού της νομιμότητας από τους αυτόπτες μάρτυρες ενδυναμώνει το θύμα και το βοηθά ώστε να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες για τη διερεύνηση του περιστατικού.
Το Δίκτυο χαιρέτισε το προηγούμενο έτος την υιοθέτηση των νομοθετικών ρυθμίσεων σχετικά με την προστασία των θυμάτων και των ουσιωδών μαρτύρων. Ωστόσο, επισημαίνει ότι η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει την ουσιαστική πρόσβαση, εκτός από την τυπική, των θυμάτων στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Στο ίδιο πνεύμα, το Δίκτυο θα παρακολουθήσει με προσοχή την πρακτική των αρμόδιων αρχών ως προς την υποχρέωση διερεύνησης του ρατσιστικού κινήτρου, κατόπιν της θέσπισης γενικής επιβαρυντικής περίστασης για τα εγκλήματα με ρατσιστικό κίνητρο (άρθρο 81Α Π.Κ.).
Σε συνέχεια των συμπερασμάτων αυτών, το Δίκτυο καλεί την Πολιτεία όχι μόνο να μην εφησυχάσει, αλλά αντιθέτως να εντείνει τις προσπάθειές της ώστε να περιορίσει την εξάπλωση των εκδηλώσεων βίας με ρατσιστικό κίνητρο. Αυτό προϋποθέτει δέσμη μέτρων που θα στοχεύουν στην προστασία των επιμέρους ομάδων από τις οποίες προέρχονται τα θύματα. Παράλληλα και υπό το πρίσμα της επικαιρότητας ως προς τις αυξημένες προσφυγικές ροές, η Πολιτεία οφείλει να λειτουργήσει προληπτικά και να στείλει σαφές μήνυμα στην κοινωνία μηδενικής ανοχής της ρατσιστικής βίας.
Σήμερα στις 6 το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Σχολικής Ζωής Νεροκούρου παρουσίαση Πρώτων Βοηθειών από τους Γιατρούς του Κόσμου τμήματος Χανίων. Την ομιλία μπορούν να παρακολουθήσουν εθελοντές, δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς.
Tα στατιστικά ιατρείου από 18 Μαίου
εως 22 Μαίου
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 35
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 14
ΑΛΒΑΝΙΑ 10
ΣΥΡΙΑ 7
ΜΑΡΟΚΟ 5
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 2
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 2
ΚΥΠΡΟΣ 2
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΑΡΜΕΝΙΑ 1
ΣΚΟΠΙΑ 1
ΙΡΑΝ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΟΥΚΡΑΝΙΑ 1
ΠΟΛΩΝΙΑ 1
ΣΟΥΗΔΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 87
