Γράψε, με προτρέπει αρκετό καιρό τώρα η φιλενάδα, κάτι για τους πρόσφυγες. Μα εγώ αισθάνομαι ότι το δράμα των ανθρώπων αυτών έχει παραειπωθεί, έχει παραπαιχτεί σε κανάλια και ειδήσεις. Κι έχω την εντύπωση πως μερικές φορές είναι η σιωπή ο καταλληλότερος θρήνος για μια συνεχή τραγωδία, στην οποία το τέλος δεν διαφαίνεται καν. Όμως δεν αντέχω να μην σχολιάσω την υποκρισία μικρών και μεγάλων. Των μεγάλων του κόσμου που έχουν την μπόρεση να σταματήσουν την αιτία, τους πολέμους δηλ. μα δεν το κάνουν γιατί τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται περισσότερο με την παγκόσμια αποδιοργάνωση και τις στρατιωτικές συρράξεις. Που οι άνθρωποι χάνουν στα μάτια των τρανών την ατομική τους οντότητα και γίνονται απλώς νούμερα στους καταλόγους με κέρδη και ζημίες. Που έχουν την μπόρεση να στεγάσουν, να περιθάλψουν και να ζεστάνουν τους κατατρεγμένους και αντί γι’ αυτό υψώνουν φράχτες και στήνουν οπλισμένους συνοριοφύλακες απέναντι στον άμαχο και οπλισμένο μόνο με τη δυστυχία του, πληθυσμό. Και θρηνούν με κροκοδείλια δάκρυα για τα μικρά παιδιά που χάνονται στο Αιγαίο. Μα δεν διορθώνουν –δεν θέλουν να διορθώσουν τις αιτίες που τα προκαλούν όλα αυτά.
Και με τους μικρούς του κόσμου τα βάζω, που καταλαγιάζουν τη φωνή της συνείδησής τους από τη θαλπωρή του σπιτιού και του καναπέ τους. Που θρηνούν για τα χαμένα παιδιά και καλμάρουν τις τύψεις τους μαζεύοντας άχρηστα ρούχα (στέλνουν, λέει, σεμεδάκια στους πρόσφυγες) και ληγμένα φάρμακα για να βοηθήσουν τους αναξιοπαθούντες. Πείθουν τους εαυτούς τους πως κάνουν το χρέος τους, μα αφήνουν τους ισχυρούς να παίζουν τα παιχνίδια τους σε βάρος ανθρώπινων ζωών ανενόχλητοι. Και μόλις η τηλεόραση αλλάξει, περάσει σε άλλο γεγονός ξεχνούν τον πόνο και τη δυστυχία και περνούν κι αυτοί στο επόμενο θέμα. Νομίζουν -σαν τα μικρά παιδιά- πως αν σκεπάσουν τα μάτια τους, το κακό θα πάψει να υπάρχει.
Μα δεν είμαστε παιδιά πια και ξέρουμε καλά πως δίπλα μας παραμονεύουν όλα. Γιατί δεν αντιδρούμε; Νομίζουμε ότι θα περάσουν όλα από μόνα τους; Νομίζουμε ότι εμάς δεν θα μας ακουμπήσει το κακό και ό,τι αφορά μόνο τους άλλους; Θαρρώ πως αυτό είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη. Κι ο μεγαλύτερος φόβος μου. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί που σήμερα περιφέρονται ανά τον κόσμο ψάχνοντας πού την κεφαλή κλίναι μέχρι τα χθες ζούσαν σαν και μας. Με την οικογένειά τους, το σπιτάκι τους, τη δουλίτσα τους. Τον μικρόκοσμό τους. Οι δυνατοί όμως αποφάσισαν πως στα παιχνιδάκια τους βολεύει περισσότερο να ξεθεμελιώσουν τη χώρα τους. Κι από κει που ήταν άνθρωποι καταστεμένοι, νοικοκυραίοι, βρέθηκαν κυνηγημένοι να πνίγονται μέσα στα γαλάζια νερά και το φως του Αιγαίου.
Αν λοιπόν οι μεγάλοι αποφασίσουν αύριο πως τους συμφέρει να ξεθεμελιώσουν και τη δική μας χώρα; Πόσο απέχουμε από το να βρεθούμε και μεις στην ίδια κατάσταση;
Νομίζετε πως θα μας συμπεριφερθούν καλύτερα γιατί είμαστε δικοί τους; Πώς επειδή είμαστε από την ίδια ήπειρο και έχουμε την ίδια θρησκεία θα μας δουν με πιο αγαθό μάτι; Δεν βλέπετε πώς μας συμπεριφέρονται τώρα στην κρίση; Αντιλαμβάνεστε εσείς να μας νοιάζονται περισσότερο; Ένα πρόβλημα θεωρούν και μας, ένα απόστημα στο πρόσωπο της ευνομούμενης Ευρώπης που με πρώτη ευκαιρία θα προτιμούσαν να το σπάσουν και να απαλλαγούν απ’ αυτό. Βλέπετε ο καινούργιος θεός που όλοι προσκυνούν ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ο Μαμωνάς, μόνο κέρδη απαιτεί. Όσοι δεν μπορούν να τα φέρουν πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα.
Πότε λοιπόν θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε απαλλακτικό. Ότι δεν μπορούμε να μένουμε πλέον απαθείς; Είμαστε όλοι πιόνια -κι όχι τίποτα υπολογίσιμοι αξιωματικοί μα σκέτα αναλώσιμα στρατιωτάκια- σε μια μεγαλύτερη σκακιέρα και κανείς δεν υπολογίζει αν επιβιώσουμε ή αν εξαφανιστούμε. Πότε θα το πάρουμε απόφαση πως δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, τίποτα να φοβηθούμε και ότι ο μόνος τρόπος για να μας δώσουν σημασία και να μας σεβαστούν είναι να αποφασίσουμε να αντισταθούμε και να δράσουμε.
Μπεμπ. Α.
ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ
Το Σάββατο 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε εκπαίδευση στους εθελοντές/τριες των Γιατρών του Κόσμου, παραρτήματος Χανίων, πάνω στις Πρώτες Βοήθειες με τη συμβολή της εθελόντριας ιατρού κας Γρηγοράκη Κέρστιν.
ΔΩΡΕΑ
Ο Σύνδεσμος Πολιτικών Συνταξιούχων Ν. Χανίων προσέφερε στους Γιατρούς του Κόσμου 50 (πενήντα) ευρώ στη μνήμη του Ιωάννου Μπομπολάκη.
Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι αυξάνει τις “πληγές” της παγκόσμιας κοινωνίας και τη θλίψη για όσους χάνουν τη ζωή τους. Η σκέψη μας είναι μαζί με τους συναδέλφους και εθελοντές των Γιατρών του Κόσμου Γαλλίας. Η ειρήνη και η αλληλεγγύη παραμένει η μόνη λύση.
Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας
Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ 9/11/2015 ΕΩΣ ΚΑΙ 13/11/2015 ΕΙΝΑΙ:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 33
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 10
ΜΑΡΟΚΟ 7
ΣΥΡΙΑ 4
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 2
ΑΛΒΑΝΙΑ 2
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 2
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΟΥΚΡΑΝΙΑ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 69
