Μήπως νομίζετε πως είναι η πρώτη φορά από γενέσεως του νεότερου ελληνικού κράτους που υποφέρουμε με όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας, με τα μνημόνια και τις επεμβάσεις των φίλων και προστάτιδων χωρών της Ευρώπης και της υφηλίου; Οχι· κάνετε λάθος.
Τα ίδια κι απαράλλαχτα τραβούσαμε κι άλλοτε. Μόνο που τα γεγονότα αυτά δεν είναι πολύ γνωστά. Βλέπετε αναφέρονται -κι αν αναφέρονται- στις τελευταίες σελίδες των μαθητικών βιβλίων της ιστορίας και η μοίρα τους είναι να παραμελούνται και να μην διδάσκονται εξαιτίας του τέλους του σχολικού έτους. Συνήθως είναι τα ένδοξα θέματα με τα κατορθώματα της φυλής που κυριαρχούν στα μεσιανά κεφάλαια των βιβλίων και που διδάσκονται ανελλιπώς. Αυτά που μιλάνε για υποτέλεια και υποταγή τα αποφεύγουμε. Δεν θέλουμε να γνωρίζουμε ό,τι μας στεναχωρεί.
Οσο δε για την ενήλικη ζωή μας δεν βλέπω και πολλούς να ασχολούνται με την ιστορία. Μας τρώει η έγνοια και το τρέξιμο για τον καθημερινό επιούσιο. Αν και νομίζω ότι πολλά θα μπορούσαμε να διδαχθούμε από τη γνώση παλιότερων συμβάντων και καταστάσεων.
Αυτά αναλογιζόμουν όταν έπεσε στα χέρια μου ένα αρθράκι για τη γαλλοαγγλική κατάληψη του Πειραιά και της Αθήνας που ξεκίνησε τέτοιες μέρες τον Μάη του 1854 και κράτησε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1857. Αφορμή στάθηκε ο Κριμαϊκός πόλεμος που κήρυξε η Ρωσία εναντίον του μεγάλου ασθενούς, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας δηλ. Οι Έλληνες θεώρησαν πως ήρθε η ώρα να εκπληρωθούν τα εθνικά όνειρα και να γίνει πραγματικότητα η Μεγάλη Ιδέα. Και αμέσως συγκρότησαν εθελοντικά σώματα που εισέβαλαν στα εδάφη της Θεσσαλίας, Ηπείρου και Μακεδονίας (οθωμανικής αυτοκρατορίας τότε) για να βοηθήσουν και να ενισχύσουν τις τοπικές εξεγέρσεις του ελληνικού στοιχείου. Έλα όμως που η τακτική αυτή ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα της Βρετανίας και Γαλλίας. Σε αγαστή σύμπνοια οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων της εποχής Αγγλίας, Γαλλίας, Πρωσίας, Βαυαρίας και Αυστρίας απαίτησαν με τελεσίγραφο να αποσυρθούν οι ελληνικές δυνάμεις από τα εδάφη των Οθωμανών. Πράγμα που δεν έγινε δεκτό από τα ανάκτορα.
Με τη λήξη του τελεσιγράφου αποβιβάζονται στον Πειραιά πλοία πρώτα του γαλλικού και μετά από μερικές μέρες του αγγλικού στόλου. Υπό την πίεση των όπλων το παλάτι αναγκάζεται να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας στον πόλεμο, να αποσύρει τα στρατιωτικά σώματα που είχε στείλει στη γείτονα και να δώσει εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης με πρωθυπουργό και υπουργούς άτομα της εμπιστοσύνης των μεγάλων δυνάμεων προσκείμενα είτε στο γαλλικό είτε στο αγγλικό κόμμα. (Είδατε σε τι εκτίμηση μας είχαν από τότε; Είδατε πώς έβλεπαν τα δικαιώματά μας για δημοκρατία και ανεξαρτησία; Μήπως σας θυμίζουν κάτι τα γεγονότα και οι καταστάσεις;).
Ο λαός τη βαλτή αυτή κυβέρνηση την ονομάτισε «υπουργείο κατοχής» και πολύ τη μίσησε. Γιατί όπως λένε οι ιστορικοί «η κυβέρνηση αυτή δεν είχε την παραμικρή ανεξαρτησία, αλλά οι αποφάσεις της ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής υπαγορεύονταν άμεσα και χωρίς να τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα, από τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων».
Οπως πολύ μίσησε και τους ξένους στρατιωτικούς που δεν έχαναν ευκαιρία να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Συνέλαβαν ελληνικά πολεμικά πλοία, έδιωξαν τα πληρώματά τους, τα επάνδρωσαν με δικούς τους και ύψωσαν πάνω τους αγγλικές και γαλλικές σημαίες. Εκαψαν εφημερίδες, συνέλαβαν αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους. Μέχρι και ιδιωτικές αρχαιολογικές ανασκαφές έκαναν χωρίς άδεια εννοείται και τα ευρήματα τα έστειλαν στα σπίτια τους. Παρήλαυναν προκλητικά, καθημερινά, μπροστά στα ανάκτορα, προκαλώντας το αίσθημα του λαού.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι από ένα γαλλικό πλοίο ξεκίνησε επιδημία χολέρας που ρήμαξε την πρωτεύουσα προκαλώντας τον θάνατο τριών χιλιάδων πολιτών, δηλ. περίπου το 10% του πληθυσμού της. Η ξένη κατοχή συνεχίστηκε μέχρι το 1857, έναν χρόνο μετά που τέλειωσε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος.
Ένα άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση και μου προκαλεί δέος η ομοιότητά του με σημερινές καταστάσεις, είναι η συμπεριφορά των πολιτικών εν όψει του διορισμού της νέας δοτής κυβέρνησης το 1854.
Διαβάζω στο σχετικό άρθρο:
«Φιλόδοξοι πολιτικοί πηγαινοέρχονταν στους διαδρόμους των πρεσβειών και ο καθένας προσπαθούσε να ξεπεράσει τον άλλο σε δουλικότητα και κολακείες προς τους πρεσβευτές. Όπως μας πληροφορεί ο Φίνλεϋ, οι πρεσβευτές, βλέποντας τα συμβαίνοντα, ρωτούσαν με απορία, αν εξέλειπε κάθε φιλοπατρία από τους Έλληνες υπουργούς. Γιατί, οι μεν μέσα στην κυβέρνηση, την ώρα της παραίτησής τους και σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, εμφορούνταν από ευτελείς ιδιοτέλειες και σκέφτονταν για την απώλεια προσωπικών τους συμφερόντων, οι δε έξω απ’ την κυβέρνηση ήταν έτοιμοι να κάνουν το κάθε τι για να γίνουν υπουργοί, άσχετα αν αυτό ήταν σε βάρος της πατρίδας τους».
Σοκάρομαι όταν αντιλαμβάνομαι πόσο πολύ μοιάζουν τα πράγματα και οι καταστάσεις οι τότε και οι σημερινές. Σοκάρομαι που δεν έχουμε αλλάξει ούτε και στο ελάχιστο. Που δεν έχουμε μάθει τίποτα. Που έχουμε ξεχάσει. Και καλά οι ξένοι. Αυτοί ενδιαφέρονται για τα συμφέροντά τους και καλά κάνουν να τα υπερασπίζουν. Εμείς για ποιανών τα συμφέροντα γνοιαζόμαστε; Που εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε ακόμα σαν τον γλεντζέ τζίτζικα του Αισώπου χωρίς να μπορούμε να βάλουμε μέσα στη χαρά της ζωής που μας κυβερνά και λίγη σκέψη για τον μετά χρόνο και για τους μετά από εμάς. Που ήμασταν από τότε, άλλοι αγγλόφιλοι, άλλοι γαλλόφιλοι, άλλοι ρωσόφιλοι… Που ήταν όμως οι Ελληνόφιλοι;
Και σήμερα πάλι τα ίδια. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Η ραγιαδοσύνη και η υποτέλεια μένουν οι ίδιες. Οι επιδιώξεις των πολιτικών ακόμα οι ίδιες. Μα και εμείς οι πολίτες… και μείς τα ίδια. Το συμφέρον μας το κοντινό, το τωρινό και τίποτε άλλο. Ούτε το καλό του τόπου να σκεφτούμε. Ούτε το καλό των μεταγενεστέρων. Μόνο αυτό που νομίζουμε ότι μας εξυπηρετεί σήμερα. Καμιά πρόνοια για το μέλλον.
Μα από την άλλη μεριά υπάρχει και κάτι που αφήνει μια ελπίδα. Τα καταφέραμε τότε. Θα τα καταφέρουμε και σήμερα (με τι κόστος; Αυτό είναι ένα άλλο θέμα).
Μπεμπ. Α.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
Oι Γιατροί του Κόσμου βρίσκονται στην ευτυχή θέση και ενημερώνουν πως το “Κέντρο Υποδοχής Ευάλωτων Αιτούντων Άσυλο” θα συνεχίσει τη λειτουργία του μέχρι και τον Απρίλιο του 2017 με τη στήριξη των EEAgrants.
Από τον Οκτώβριο του 2013, μήνα έναρξης λειτουργίας του Κέντρου, μέχρι και σήμερα έχουν φιλοξενηθεί και υποστηριχθεί, από την Κοινοπραξία των Γιατρών του Κόσμου και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, 406 Αιτούντες Άσυλο εκ των οποίων οι 143 είναι ανήλικα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών.
Οι φιλοξενούμενοι έχουν άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση σε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, κοινωνικές υπηρεσίες, ψυχολογική υποστήριξη, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, νομική συνδρομή, υλική στήριξη & φαρμακευτική κάλυψη.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους εμπλεκόμενους εθελοντές και επαγγελματίες των ΓτΚ για τη συμβολή τους στην ομαλή και επιτυχή λειτουργία του Κέντρου Υποδοχής καθώς και τους συνεργάτες του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης για τη διαρκή αρωγή τους καθόλη τη διάρκεια υλοποίησης του προγράμματος SOAM in Greece.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
Μια σημαντική αναγνώριση των Γιατρών του Κόσμου, η αναγνώριση των δράσεων, του σπουδαίου και επιστημονικού έργου που παρέχουν.
Οι Γιατροί του Κόσμου στο 42ο Ετήσιο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Μαΐου, στην Αθήνα παρουσίασαν την εργασία τους:
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΤΙΑ 2014-2015. Η συγγραφική ομάδα είναι η εξής:
Δ. Πατέστος, Δ. Μεσσάρης, Ι. Αδαλής, Χ. Δουλγκέρης.
Τα στατιστικά ιατρείου από
9 έως 13 Μαΐου είναι:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 37
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 13
ΜΑΡΟΚΟ 7
ΑΛΒΑΝΙΑ 4
ΓΕΩΡΓΙΑ 3
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΣΥΡΙΑ 2
ΟΥΓΓΑΡΙΑ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΠΟΛΩΝΙΑ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΣΟΥΔΑΝ 1
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 78
