Στην αρχή άκουσα μόνο την είδηση καθώς το ραδιοφωνάκι μονίμως μουρμουρίζει κοντά στ’ αυτί μου, όπου και να βρίσκομαι. Ιδρύεται, λέει, Υπουργείο Ευτυχίας. Εντυπωσιάστηκα με το νέο. Δεν άκουσα όμως σε ποια χώρα θα γινόταν (ήμουν βέβαιη ότι δεν αφορούσε τη δική μας). Καθώς το δελτίο συνεχίστηκε άφησα την είδηση πίσω μου. Στους επόμενους μήνες, όλο σε κάποιες ανύποπτες στιγμές ερχόταν στο μυαλό μου η κουβέντα περί του συγκεκριμένου Υπουργείου και μακάριζα τη χώρα που είχε κυβερνώντες με τέτοια ευαισθησία και έγνοια για τον λαό.
Ώσπου, τώρα τελευταία έπεσα, τυχαίως, σε μια παλιότερη δημοσίευση του νέου. Και όλη η ιδέα που είχα για το εξαιρετικόν της είδησης αυτής ξεφούσκωσε πάραυτα. Γιατί ήταν ο σεΐχης πρωθυπουργός των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που, πιεσμένος από την πτώση στην τιμή του πετρελαίου, εξήγγειλε τη δημιουργία δύο καινούργιων Υπουργείων. Που θα βοηθούσαν, όπως ανέφερε, την κυβέρνηση να υπηρετεί και να φροντίζει τον λαό, καλύτερα. Του Υπουργείου Ευτυχίας και του Υπουργείου Ανεκτικότητας. Απογοητεύτηκα γιατί το συγκεκριμένο κράτος μου έφερνε στον νου μια κοινωνία που δεν της αρέσει ο εαυτός της και θέλει ν’ αλλάξει. Να γίνει κάτι τελείως διαφορετικό. Και θέλει ν’ αλλάξει πολύ γρήγορα. Γι’ αυτό κι αυτή η τεράστια διαφοροποίηση. Μετέτρεψαν το φυσικό τοπίο. Εκεί που ήταν έρημος έφτιαξαν χιόνι και κατασκεύασαν το μεγαλύτερο κλειστό χιονοδρομικό κέντρο. Εκεί που ήταν θάλασσα δημιούργησαν τεχνητά νησιά. Εκεί που ήταν μισοξεραμένα πηγάδια έκαναν γήπεδα του γκολφ που χρειάζονται χιλιάδες κυβικά νερού για να διατηρηθούν. Και στην άμμο φύτεψαν τεράστιους ουρανοξύστες ξενοδοχεία που καλούν όλον τον κόσμο να δει το θαύμα: Ο άνθρωπος άμα διαθέσει πολλά λεφτά μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον (με τι κόστος, δεν ξέρω, μα αυτό θα φανεί στο μέλλον). Όλα αυτά μου μοιάζουν με κυνήγι του υλικού και εύκολου πλουτισμού και όχι κυνήγι της ευτυχίας. Αυτοί που μόνο ήλιο και ζέστη ήξεραν, άφησαν πίσω την παράδοση ανέτρεψαν τη φύση και προσπαθούν να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που ήταν.
Κι έπειτα άλλη μια αναφορά: Υπουργείο Ευτυχίας, λέει, υπάρχει και στη Ν. Αμερική. Στη Βενεζουέλα και στον Ισημερινό. Μόνο που τα Υπουργεία αυτά δεν είχαν να κάνουν με την πραγματική ευτυχία. Καθήκον τους ήταν να μετρούν την αποτελεσματικότητα κοινωνικών προγραμμάτων και καμία σχέση δεν είχαν με την ευτυχία των πολιτών έτσι όπως τη φανταζόμουν εγώ. Ανθρώπους να ζουν σε αρμονία με τον εαυτό τους, τα άτομα γύρω τους και το περιβάλλον. Να σέβονται το κράτος και τους κανόνες του κι αυτό αντίστοιχα να φροντίζει τις ανάγκες του κοσμάκι για υγεία για εκπαίδευση, για δουλειά, για ασφάλεια. Να σέβεται η πολιτεία και οι λειτουργοί της τους πολίτες.
Τα ίδια και στην Ινδία. Κι εκεί ένα Υπουργείο για τους τύπους και καθόλου για την ουσία.
Και όπως αναφέρεται σε μια εφημερίδα «…σε έναν πλανήτη γεμάτο από Υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης η παγκόσμια οικονομία πηγαίνει κατά διαβόλου. Γιατί λοιπόν ένα Υπουργείο Ευτυχίας να απέδιδε καρπούς όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν;».
Το παράδειγμα του Μπουτάν όπου δείκτης ευημερίας είναι η ακαθάριστη εθνική ευτυχία και όχι το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα είναι μάλλον η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Στο κράτος αυτό, διάβασα, όταν έπρεπε ν’ αποφασίσουν αν η χώρα θα εντασσόταν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου οι ιθύνοντες μετά από σοβαρή σκέψη αποφάσισαν να αρνηθούν. Κι αυτό γιατί η ένταξη της χώρας τους στην Π.Ο.Ε. θα αύξαινε τα επίπεδα του στρες.
Αυτό είναι ανήκουστο για οποιαδήποτε δυτική, ευνομούμενη, υποτίθεται, κοινωνία. Οπου όλοι, πολιτικοί και πολίτες, οικονομολόγοι και διανοητές κραυγάζουν ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία. Αλλά οι πράξεις τους διαψεύδουν. Γιατί στον σύγχρονο πολιτισμό μας εκείνο που κυριαρχεί είναι η απόκτηση όλο και περισσότερου υλικού πλούτου. Η ευημερία των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Η κυριαρχία της ποσότητας έναντι της ποιότητας. Και κανέναν πολιτικό δεν μοιάζει να ενδιαφέρει αν το στρες αυξάνεται.
Όσο για τη χώρα μας. Τι να πω. Σίγουρα οι πολίτες της, εμείς δηλ. δεν είμαστε και οι πιο εύκολοι άνθρωποι. Αλλά και οι κυβερνώντες μόνο την ευτυχία μας δεν φαίνεται να έχουν στο μυαλό τους. Το αποδεικνύουν ο αριθμός των αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια και τα ποσοστά κατάθλιψης των συμπολιτών μας. Παρόλα τα παχιά λόγια «ότι φροντίζουν για το καλό του τόπου και των ανθρώπων του» που από όλες τις κατευθύνσεις εκτοξεύουν στ’ αυτιά μας οι πολιτευτές, έχω την αίσθηση πως, μόνο σαν υποζύγια μας βλέπουν. Θεωρούν δε, πως υπάρχουμε μόνο για να πληρώνουμε φόρους. Και δεν έχουν καν τη δυνατότητα να φροντίζουν να είμαστε καλά στην υγεία μας, ακριβώς για να μπορούν να εισπράττουν -δεν μπορείς να εισπράξεις από τους πεθαμένους. Οσον αφορά δε, για τον σεβασμό που θα έπρεπε να απολαμβάνουμε και για την πρόνοια των αναγκών μας ε αυτές είναι ιδέες που μόνο στα όνειρά μας μπορούμε να τις ζήσουμε, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, απάνθρωπη, σκληρή και δύσκολη.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Ενα νέο πρόγραμμα για τη μητέρα και το παιδί ανακοίνωσαν οι Γιατροί του Κόσμου σε συνεργασία με τη MSD
O προεδρος Νικήτας Κανάκης αναφέρεται σε αυτό…
…Οι έγκυες και τα παιδιά αποτελούν βασική προτεραιότητα για τους Γιατρούς του Κόσμου καθώς είναι το πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας. Η εγκυμοσύνη όπως και η παιδική ηλικία δεν είναι πρόβλημα. Εχει προβλήματα.
Κατά τη διετή υλοποίησή του, το πρόγραμμα θα προσφέρει δωρεάν περίθαλψη σε 8.400 έγκυες γυναίκες και νεογνά και η χρηματοδότησή του θα ανέλθει σε 750.000 δολάρια. Το πρόγραμμα έρχεται να καλύψει όσες γυναίκες βρίσκονται στην Ελλάδα και έχουν ανάγκη, δηλαδή στον ελληνικό πληθυσμό με καμία ή περιορισμένη πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και φυσικά σε πρόσφυγες και μετανάστες…
Γιατί η εγκυμοσύνη δεν αποτελεί ασθένεια, δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αλλά ένα μοναδικό δικαίωμα των γυναικών, μια υπέροχη περίοδος, συνυφασμένη με ό,τι πιο σπουδαίο και πολύτιμο στη ζωή. Τη γέννηση.
Που κάθε γυναίκα, όποια γυναίκα, όσο αδύναμη, ευάλωτη, βασανισμένη ανήμπορη ή φτωχή, πρέπει να μπορεί να τη ζήσει χωρίς να φοβάται, χωρίς να ανησυχεί, χωρίς να νιώθει παρίας της κοινωνίας.
Γιατί κάθε μάνα, όποια μάνα, όσο ανίσχυρη και να ’ναι, πρέπει να μπορεί να κρατήσει το νεογέννητο μωρό της απαλλαγμένη από την φόβο της επιβίωσης χωρίς την αγωνία του φαγητού, της πάνας, του εμβολίου, των ρούχων, των παιχνιδιών.
Γιατί καμία γυναίκα που φέρνει στο φως μια νέα ζωή δεν πρέπει να μείνει μόνη, ξεχασμένη, πεινασμένη, ευάλωτη.
Το χρωστάμε όλοι μας σε τελική ανάλυση στις μανάδες μας.
Τα χρόνια τούτα της καταχνιάς δεκάδες έγκυες χτύπησαν ικέτες την πόρτα μας. Κάθε μία και μια άλλη περίπτωση, κάθε μία και μία άλλη ιστορία. Βρήκαν καταφύγιο, ιατρική φροντίδα, παρηγοριά, υπεράσπιση, διαβαίνοντας τα ιατρεία των Γιατρών του Κόσμου. Και στήριξη. Και βάλαμε πλάτη και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό για να γεννήσουν και να ξεκινήσουν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την αξιοπρέπεια που αξίζει κάθε γυναίκα. Σε κάθε άνθρωπο.
Από αύριο το πρωί πάμε όχι ένα, αλλά πολλά βήματα μπροστά. Και γινόμαστε ακόμα καλύτεροι, πιο αποτελεσματικοί πιο ικανοί να φροντίσουμε ακόμα καλύτερα, ακόμα περισσότερες, πολύ περισσότερες γυναίκες.
Το ονειρευόμαστε, το σχεδιάζαμε και το παλεύουμε καιρό. Ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Το καταφέραμε και αύριο ήρθε η ώρα να το ανακοινώσουμε. Μια μεγάλη κοινωνική παρέμβαση δύο χρόνων και αξίας 800.000 δολαρίων. Που θα κάνει –το πιστεύω- τη διαφορά στη ζωή πολλών εγκύων και θα φέρει τα χαμόγελα πολλών χαρούμενων ολόγερων νεογέννητων.
Ξεκινάμε…
Tην Παρασκευή 15 Ιουλίου επισκέφτηκε το πολυϊατρείο μας κλιμάκιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού (International Committee of the Red Cross).
Σκοπός της επίσκεψής τους ήταν να ενημερώσουν τις τοπικές αρχές και τις οργανώσεις που ασχολούνται με προσφυγές, για τον ρόλο τους και την παρουσία τους στη χώρα μας που αφορά την ταυτοποίηση των πτωμάτων προσφύγων και τη συλλογή στοιχείων που θα βοηθήσουν στην αναγνώριση των αγνοουμένων ατόμων και να ειδοποιηθούν οι συγγενείς και οι οικογένειές τους βάζοντας έτσι ένα τέλος σε αυτό το οδυνηρό ταξίδι αναζήτησης των συγγενών.
Ε.Μ.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
Oι Γιατροι του Κόσμου στέκονται δίπλα στα προσφυγόπουλα που ζουν στους καταυλισμούς της χώρας μας προσπαθώντας να διασφαλίσουν συνθήκες που θα επιτρέπουν στα παιδιά να μείνουν μακριά από ασθένειες.
Ετσι στον καταυλισμό των Διαβατών 330 παιδιά παρά τον φόβο τους εμβολιάστηκαν στο πλαίσιο εκστρατείας μαζικού εμβολιασμού προσφύγων.
Tα στατιστικά ιατρείου από
11 έως και 15 Ιουλίου είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 37
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 14
ΑΛΒΑΝΙΑ 10
ΜΑΡΟΚΟ 8
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 3
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 3
ΓΕΩΡΓΙΑ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 2
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΣΥΡΙΑ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
85
