26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
Οπου κι’ αν κοιτάξω, οι γυναίκες είναι παντού. Μητέρα, κόρη, σύζυγος, αδελφή, ερωμένη, φίλη, πρόθυμες να προσφέρουν την αγάπη, τη στοργή, τη φροντίδα, σε όλους που τις έχουν ανάγκη χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Η 26 Νοέμβρη έχει καθιερωθεί, ημέρα κατά της κακοποίησης της και οι οθόνες μας, θα γεμίσουν από “ιδικούς” που θα προσπαθούν να μας εξηγήσουν, πόσο πολύ η λίγο φταίνε για τον σεξουαλικό, ψυχολογικό, λεκτικό, βιασμό που βιώνουν όπως και για τη βαριά η λιγότερο βαριά κακοποίησή τους,
Κακοποίηση. Μια πραγματικότητα που αφορά πολλές, πάρα πολλές γυναίκες, αλλά που λίγες είναι διατεθειμένες να παραδεχθούν. Μια θλιβερή κατάσταση που δυστυχώς διαιωνίζεται, αλλά που οι περισσότεροι θέλουν ν’ αγνοούν .
– Η βία σε βάρος των γυναικών, από τους άνδρες, συζύγους, αδελφούς, πατεράδες, μοιάζει ν’ αφορά ανθρώπους κάθε ηλικίας, τάξης, και μορφωτικού επιπέδου. Και όμως οι γυναίκες που αποφασίζουν να σκίσουν το πέπλο της σιωπής και να ζητήσουν βοήθεια παραμένουν ελάχιστες. Βία παρά τα παχιά λόγια περί ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρά την πολιτισμένη και προοδευτική κοινωνική πορεία που υποτίθεται ότι ακολουθούμε.
Καθώς τα συναισθήματα εντείνονται, η οργή, ο θυμός, η απελπισία, ο εγωισμός, το πάθος, κυριεύουν τη λογική, ο ισχυρός -ένας ισχυρός σωματικά, μα πάνω απ’ όλα κοινωνικά- καταφεύγει στην εύκολη λύση. Βία. Ενα χαστούκι, ένας ξυλοδαρμός, κακώσεις και στην έσχατη περίπτωση πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες και στην τηλεόραση. Μια βία που υπάρχει και διαιωνίζεται μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις, μέσα στη ζωή του άντρα και της γυναίκας μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας.
Για όσους δεν πιστεύουν στον νόμο του ισχυρότερου, είναι νόμος που ακόμα ισχύει η άσκηση βίας από τους άνδρες πάνω στις γυναίκες και είναι η τρανή απόδειξη. Πίσω από αυτή την κατάσταση, που δυστυχώς δεν τείνει να εκλείψει όπως θα περίμενε κανείς, κρύβεται μια ολόκληρη νοοτροπία, που διαιωνίζεται και παρατείνει αυτό το ανδρικό “δικαίωμα” και καταργεί κάθε έννοια σεβασμού και ισοτιμίας. Και δεν λέμε για μεμονωμένες καταστάσεις που αφορούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες ,για εξαιρέσεις σ’ ένα χρυσό κανόνα. Μιλάμε για μια πρακτική που στην χώρα μας τουλάχιστον, αφορά ανθρώπους όλων των τάξεων και ηλικιών και κάθε μορφωτικού επιπέδου.
Ο άνδρας που χτυπά τη γυναίκα του όχι μόνο μπορεί να το κάνει άφοβα, αλλά αισθάνεται ότι έχει φύσει και θέσει το δικαίωμα να το κάνει. Είναι ο αρχηγός, είναι ο δυνατός, είναι ο άνδρας. Έτσι έχει διαπαιδαγωγηθεί από πολύ μικρή ηλικία. Έχει μάθει να πολεμά και να χτυπιέται με τ’ άλλα παιδάκια, έχει μάθει να περιφρονεί τα κοριτσάκια σαν αδύναμα και ακίνδυνα. Εχει ζήσει σε οικογενειακό περιβάλλον και αργότερα σε ευρύτερο κοινωνικό που επικροτεί και ενθαρρύνει αυτή τη στάση ζωής. Ετσι οι νεαροί άνδρες ανακαλύπτουν ότι η εξουσία τους επεκτείνεται και στον έρωτα. Οτι ο διαχωρισμός των φύλλων, τους δίνει ένα καθαρό προβάδισμα, μια άλλη κυριαρχία πάνω στην γυναίκα. Βιώνουν τον έρωτα σαν κατάκτηση, άσχετα αν αγαπούν ή αν εξαρτώνται συναισθηματικά από αυτήν, οφείλουν να την εξουσιάζουν σωματικά και ψυχικά. Έτσι έχουν μάθει, έτσι αντιδρούν.
Ο οικογενειακός πυρήνας είναι καθοριστικός. Αν σε μία οικογένεια η θέση της γυναίκας είναι δεδομένα κατώτερη, αν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα μεταξύ των γονιών, αν η βία είναι συνηθισμένη πρακτική και η επικοινωνία ανύπαρκτη, τότε το παιδί που ανατράφηκε με τέτοια πρότυπα έχει ήδη επηρεαστεί. Το παιδί γίνεται άνδρας μπαίνει στη ζωή και τότε αντιμετωπίζει την πραγματικότητα που δεν περίμενε. Χρειάζεται να υποχωρήσει για να μη χάση τη θέση του, να κολακεύσει τον διευθυντή του, να ταπεινωθεί μπροστά σε τρίτους για να “ανέβει”.
Ετσι ένας άνδρας που γυρίζει από την δουλειά του θυμωμένος, εκνευρισμένος, με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον εαυτό του, που μπαίνει στο σπίτι του και κλείνοντας την πόρτα πίσω του ξέρει ότι εδώ είναι αυτός που κυριαρχεί. Ενας άνδρας που δεν μπορεί να μιλήσει, να εξηγήσει, τι του συμβαίνει, που αδυνατεί να επικοινωνήσει, να μοιραστεί τις έγνοιες, τους ενδόμυχους φόβους και τις ανησυχίες του. Ενας άνδρας που δεν μπορεί καν να αναλύσει και να βρεί τις αιτίες του εκνευρισμού και του θυμού του, γίνεται επιθετικός γίνεται δυνάστης μπορεί άλλωστε να γίνει γιατί εδώ είναι το σπίτι του, η γυναίκα του, ο ρόλος του. Το παραμικρό τον εξοργίζει, φθάνει στα όρια. Αν σηκώσει το χέρι θα το κατεβάσει σε κάποιον που δεν μπορεί να του ανταποδώσει. Στην γυναίκα ή στα παιδιά του .
Ετσι οι γυναίκες που βιώνουν την κακοποίηση, τρέφουν μόνιμο φόβο για τον θυμό του συντρόφου τους και όχι βέβαια άδικα, αφού ποτέ κανείς δεν μπήκε στον κόπο με εποικοδομητικές συζητήσεις να ενημερώσει επιτέλους τους άνδρες, ώστε να καταλάβουν ότι δεν κινδυνεύουν από τις γυναίκες και οι γυναίκες δεν κινδυνεύουν από τους άντρες. Να μάθουν και οι δύο τι σημαίνει έχω, τι σημαίνει είμαι, τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει ζηλεύω, τι σημαίνει φοβάμαι, τι σημαίνει ισότητα, τι σημαίνει δικαιοσύνη, τι σημαίνει σεβασμός, τι σημαίνει συντροφικότητα, και τι σημαίνει κατανοώ. Ομως αυτά που θα έπρεπε και μπορούν να ρίξουν φώς στη σχέση γυναίκας – άνδρα, ο ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος, πέρα από ένα μικρό αφιέρωμα -σπάνια και αυτό- δεν αναφέρουν σχεδόν τίποτα, σ’ ένα θέμα που στην κυριολεξία καίει πάρα πολλές γυναίκες.
Όταν ένας άνδρας δεν ξέρει και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, όταν νοιώθει κόμπλεξ απέναντι στην κοινωνία, όταν θεωρεί ότι είναι πάντοτε στο περιθώριο, πώς άραγε αποφασίζει να γίνει σύντροφος κάποιας γυναίκας; Μήπως για να βγάζει τ’ απωθημένα του επάνω της; Μήπως για να έχει έναν άνθρωπο όπου θα μπορεί να σηκώνει το χέρι του και όπου πέσει? Μήπως για ν’ ανοίγει το στόμα, να εκτοξεύει όποια βρισιά του έρθει και να μη φοβάται ότι θα του κάνει μήνυση; Γιατί η ποιο συχνή κακοποίηση είναι η λεκτική. Με όποιον όμως τρόπο και αν κακοποιείται η γυναίκα, την ισοπεδώνουν, την κάνουν να μην μπορεί να πιστεύει πιά στην αγάπη, στην συντροφικότητα, στον έρωτα, στη ζωή.
Καθήκον όλων μας είναι να είμαστε δίπλα τους, να βοηθάμε και να ενημερώνουμε, αφού η συντεταγμένη πολιτεία; Πολύ λίγα μπορεί να κάνει για να τις προστατέψει.
Λένε πως οι γυναίκες είναι το μισό τ’ ουρανού, όμως ένας μεγάλος πληθυσμός αυτού του ουρανού, κακοποιείται βάναυσα και ποικιλοτρόπως, και όπου δεν μπορεί ν’ αντιδράσει ,για ποια κοινωνία μιλάμε; Για ποια κοινωνική μέριμνα; Για ποια ψυχολογική, ηθική, και οικονομική βοήθεια λέμε; Αυτές οι γυναίκες νιώθουν μόνες και απροστάτευτες. Έτσι σκύβουν το κεφάλι και δέχονται τη βαναυσότητα του συντρόφου τους.
Περιμένοντας όμως πότε θα αποφασίσουν οι αρμόδιοι εθνικοί και διεθνείς φορείς να ρίξουν το βάρος της ενημέρωσης στο ζευγάρι κατά της κακοποίησης, οι γυναίκες πρέπει οι ίδιες να αναλάβουν την προστασία της αρτιμέλειάς τους, σωματική και ψυχική, με αποφασιστικότητα και θάρρος!
Υ.Γ. : “Ποια είναι η γυναίκα;”
Μα το αδύναμο αυτό πλάσμα που ζήτημα είναι, αν μπορεί
Να ξενυχτήσει δύο νύχτες συνέχεια σ’ ένα γλέντι.
Και όμως για τον άρρωστο σύζυγο η το παιδί της,
Κάθεται στο προσκέφαλό του, εβδομάδες ολόκληρες.
Ιερό πλάσμα είσαι ω αγία γυναίκα!
(Ντε Σεγκίρ)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Κ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ
ΣΥΝΤ. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ
Σας περιμένουμε στο καθιερωμένο Χριστουγεννιάτικο Παζάρι των “Γιατρών του Κόσμου” που θα φιλοξενηθεί στη Πύλη Σαμπιονάρα από 11 έως και 13 Δεκεμβρίου. Θα μπορέσετε να βρείτε χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια για να στολίσετε το σπίτι σας ή να δωρίσετε στους αγαπημένους σας φτιαγμένα με πολύ αγάπη από φίλους και εθελοντές της οργάνωσης ,..
Σας περιμένουμε.
Την Τετάρτη 25/11/2015 εθελοντές του τμήματος Χανίων επισκέφθηκαν τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, παράρτημα Πάνω Σταλού και ενημέρωσαν τους μαθητές/τριες Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού του Δημοτικού Σχολείου Πλατανιά για το έργο των Γιατρών του Κόσμου.
H Λογοτεχνία στο πλευρό του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης
Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αποκορώνου δεν είναι μόνο “δίκτυο φροντίδας και αλληλεγγύης” για τους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, αλλά και παράγοντας πολιτισμού.
Στο πλαίσιο των δράσεών της για τον πολιτισμό σας παρουσιάζει της “Ανταύγειες Φωτός” συλλογικό έργο της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων, στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου {Ίδρυμα Αγία Σοφία} στους Άγιους Πάντες Αποκορώνου, στις 14 Δεκεμβρίου & ώρα 17.30 μ.μ.
Η Λογοτεχνική Παρέα Χανίων γεννήθηκε τον Ιούλιο του 2013, που όπως και η ίδια λέει,δεν αποτελεί Σύλλογο,Ένωση ή Σωματείο αλλά απλά μια παρέα που αγαπά τη λογοτεχνία.
Το βιβλίο περιλαμβάνει πεζά και ποιητικά λογοτεχνήματα των μελών της, ενώ είναι αφιερωμένο στον συνάνθρωπο.
Την ομάδα απαρτίζουν οι Βογιατζάκη – Ντούζα Μαρία, Γαβριλάκης Γιάννης, Γκίκα Μαρία, Γρυφάκη Μαρία, Κατσιφαράκη Ελευθερία,
Κουμή Ροδάνθη, Κουτρούλη – Σκαμνάκη Μαίρη, Μαλαξιανάκης Γιάννης (Εννιαχωριανός), Μόρφη Φιλιώ, Παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης, Πολυράκης Γιάννης, Πολυράκη Ηλέκτρα, Τριποδάκης Νίκος, Τυραϊδής Δημήτρης, Χαραλάμπους Φρόσω, Χιωτάκης Σήφης.
Στο τέλος θα παίξει ζωντανά η μπάντα Dog pound blues που αποτελείται από τους… Chrissy Pound – Brian Pound – Justin James & Σπύρος Κήτας 6932285234.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα δοθούν στους Γιατρούς του Κόσμου.
Οι Γιατροί του Κόσμου ευχαριστούν
Την οικογένεια του φαρμακοποιού Παπαδάκη Εμμανουήλ που προσέφερε αντί στεφάνων στη μνήμη των αγαπητών Βουρδουμπάκη Εμμανουήλ και Κυριακάκη Κυριάκου, φάρμακα για τις ανάγκες του πολυϊατρείου.
Tα στατιστικά ιατρείου από 23 έως 27 Νοεμβρίου είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 40
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 10
ΑΛΒΑΝΙΑ 4
ΣΥΡΙΑ 4
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 3
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 2
ΣΕΡΒΙΑ 2
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1
ΜΑΡΟΚΟ 1
ΜΠΑΝΓΚΛΑΝΤΕΣ 1
ΣΟΥΗΔΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 72
