Με το που γυρίσαμε από το ταξίδι στη μακρινή χώρα όλοι έπεσαν πάνω μας, όπως ήταν αναμενόμενο. Ήθελαν να μάθουν για τον ξένο τόπο, για τους ανθρώπους για τις συνήθειες. Και οι ερωτήσεις άπειρες:
-Πώς περάσατε;
-Τι είδατε;
-Δεν ήταν τα πράγματα επικίνδυνα εκεί; Αισθανόσαστε ασφαλείς;
Και είχε νόημα αυτή η ερώτηση γιατί το ταξίδι μας ήταν στην Κολομβία. Μια χώρα που έχει περιβληθεί με διάφορους μύθους -όχι τους καλύτερους- εξαιτίας του διαβόητου βαρόνου του καρτέλ των ναρκωτικών Πάμπλο Εσκομπάρ που έδρασε από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 ως το 1993, οπότε και τον σκότωσαν. Την εποχή εκείνη, όπως μάθαμε, οι δολοφονίες και οι ανατινάξεις προσώπων ήταν φαινόμενο καθημερινό. Και κανείς δεν λογάριαζε τις παράπλευρες απώλειες αν δηλ. μαζί με τον ανεπιθύμητο χάνονταν και μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες ακόμα αθώοι. Πληροφορηθήκαμε λοιπόν διάφορα και ενδιαφέροντα για την παρεξηγημένη αυτή χώρα που τώρα μόνο έχει αρχίσει να ξεπερνά το παρελθόν της και να κάνει βήματα προς άλλες κατευθύνσεις, πιο νόμιμες και αποδεκτές. Δεν σκοτώνονται πλέον σήμερα 180 και 200 άτομα το Σαββατοκύριακο. Και οι αντάρτες έχουν ησυχάσει. Ομως ο κόσμος δεν θέλει να αμνηστευθούν, όπως προωθείται με την συμφωνία που κανονίζει ο πρόεδρός τους.
Θέλει να τιμωρηθούν και να πληρώσουν για τα εγκλήματα που πενήντα χρόνια τώρα διαπράττουν στη χώρα και όχι μόνο κατά των κακών κεφαλαιοκρατών και γαιοκτημόνων αλλά και εναντίον απλών ανυποψίαστων πολιτών. Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που ψήφισαν ΟΧΙ στο περιβόητο δημοψήφισμα που εξέπληξε όλους αυτούς που δεν ήξεραν τις λεπτομέρειες.
Εν πάση περιπτώσει εμείς, η παρέα μας, δηλ. εφτά γυναίκες μόνες, ταξιδέψαμε πριν κανένα μήνα στη χώρα αυτή. Μείναμε τρεις βδομάδες και μετακινηθήκαμε από την πρωτεύουσα Μπογκοτά μέχρι την παραλιακή Καρθαγένη με διάφορους τρόπους και μέσα. Σε καμία περίπτωση δεν αισθανθήκανε ότι κινδυνεύουμε ή ότι απειλούμαστε από οποιονδήποτε.
Ζήσαμε για λίγο σε μια πανέμορφη χώρα. Καταπράσινη. Με πολύ πλούτο. Χρυσό (εκεί ήταν το μυθικό Ελντοράντο), καφέ (τον καλύτερο του κόσμου), πετρέλαιο (μας πληροφόρησαν όμως ότι η βενζίνη για τα αυτοκίνητα πουλιέται πιο ακριβά από όλη την λατινική Αμερική) σμαράγδια, φρούτα, λουλούδια. Αλλά όπως έχουμε δει και σε άλλες μας εκδρομές σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, φτωχούς ανθρώπους. Γιατί τον πλούτο της χώρας τον νέμονται μερικοί πλούσιοι ντόπιοι και πολλές ξένες εταιρείες που φροντίζουν βεβαίως για τα δικά τους συμφέροντα.
Ομως πάνω απ’ όλα γνωρίσαμε ωραίους ευγενικούς και καλοσυνάτους ανθρώπους. Πολλές φορές αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε πληροφορίες για ξενοδοχεία εστιατόρια και δρόμους. Παρά το εμπόδιο της γλώσσας μιας και ελάχιστοι μιλούσαν Αγγλικά, μας εξηγούσαν, μας έδειχναν και στο τέλος μας πήγαιναν κιόλας, εκεί που θέλαμε.
Εγώ δε, είχα περιποίηση βασιλική. Αναπολώ με συγκίνηση το απομεσήμερο που μπήκαμε στον ηλεκτρικό του Μεντεγίν. Με το που με είδαν -κυκλοφορώ με μπαστούνι-ο ένας με τράβηξε από τη μπλούζα και ο απέναντι μού έκανε νόημα να προτιμήσω την δική του θέση. Σαν να λέμε συνοριστήκανε ποιος από τους δυο θα με εξυπηρετήσει. Μα εκτός απ’ αυτό το είχα αντιληφθεί σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Πάντα θα υπήρχε, εκτός της παρέας -και ένα χέρι αγνώστου απλωμένο να με βοηθήσει ν’ ανέβω σκάλες, να διαβώ γλιστερούς δρόμους να κινηθώ με ασφάλεια. Ετσι ευγενικά σιωπηλά χωρίς περίσσιες τσιριμόνιες. Είναι μέσα στην κουλτούρα τους αυτή η ευγένεια. Γι’ αυτό και τη θεωρούσαν δεδομένη και ενεργούσαν αυθόρμητα χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.
Όλα αυτά βέβαια λιγόστεψαν με το που πλησιάσαμε τον τοπ προορισμό. Την Καρθαγένη ντελ Ίντιος την πόλη που βρίσκεται στην αγκαλιά της Καραϊβικής, την πόλη με τον περισσότερο τουρισμό στην Κολομβία. Αντιλαμβανόσουν άμεσα την επιρροή των ξένων και της ευμάρειας που αυτοί φέρνουν στη συμπεριφορά του κοσμάκη (τα ίδια τα δικά μας).
Οι άνθρωποι εκεί ήταν πιο ψυχροί πιο απόμακροι. Ευγενικοί πάντα μα… κάτι έλειπε από τη ζεστασιά και την ανθρωπιά των άλλων περιοχών.
Αντιληφθήκαμε λοιπόν από τις μέρες που ήμασταν εκεί πόσο παρεξηγημένος τόπος είναι η χώρα αυτή και οι κάτοικοί της. Ας είναι καλά τα παγκόσμια μέσα επικοινωνίας. Κάνανε σημαία μια κατάσταση για την οποία καμιά ευθύνη δεν έφερε ο απλός λαός που υπέφερε εξ αιτίας της και ο ίδιος και αμαυρώσανε το όνομα της χώρας. Βοηθούντος και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και των ξεπουλημένων πολιτικών βυθίσανε στο χάος, τη φτώχεια και την ανέχεια μια χώρα που είχε τις δυνατότητες να ζήσει πιο ευνομούμενα και ένα λαό δουλευταρά κι ευγενικό.
Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτή η κατάσταση; Γιατί εγώ βλέπω πολλές ομοιότητες στην Κολομβία του χθες και στην Ελλάδα του σήμερα. Ερμαιο κι εμείς πολιτικών και καταστάσεων που δεν έχουν να κάνουν τόσο με τον απλό λαό, έχουμε γίνει οι δακτυλοδεικτούμενοι, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι όλου του πολιτισμένου λεγόμενου κόσμου.
Ελπίζω μόνο όταν θα καταφέρουμε κάποτε να βγούμε από αυτήν την κρίση να έχουμε κρατήσει την ανθρωπιά και την ευγένειά μας, όπως οι Κολομβιανοί του σήμερα.
Αγγελική
Μπεμπλιδάκη
Για όλους εμάς στους Γιατρούς του Κόσμου η προστασία της ζωής, της ελευθερίας, η πρόσβαση στην υγεία αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ευημερία και την ειρήνη. Γι’ αυτό και φέτος επιλέξαμε να ευχηθούμε για το νέο έτος την τήρηση και τον σεβασμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πρέπει να απολαμβάνει κάθε άνθρωπος! Χρόνια πολλά σε όλους!
ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΟΛΥΪΑΤΡΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Χρόνος Αναφοράς: Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου
έως και Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016
Ελλάδα: 45
Βουλγαρία: 13
Ιταλία: 1
Σουηδία: 5
Αλβανία: 4
Σερβία: 1
Μπαγκλαντές: 3
Συρία: 6
Μαρόκο: 7
Νιγηρία: 1
Αλγερία: 1
Σύνολο Ασθενών: 87 άτομα
