Τυχαία έπεσα πάνω στην ομιλία ενός ανθρώπου που δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Έχω μάθει όμως να τον εκτιμώ και να τον σέβομαι μέσα από τη δουλειά του. Γιατί ξέρω πως είναι η ψυχή των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης. Για τον καθηγητή Στέφανο Τραχανά μιλώ. Ακριβώς, εξαιτίας της εικόνας που έχω σχηματίσει για τον δάσκαλο αυτό και της σοβαρότητας που αποπνέει όταν έτυχε να συναντήσω μια διάλεξή του στον παγκόσμιο ιστό δεν την προσπέρασα αλλά κάθισα και την παρακολούθησα. Μετά μεγίστης προσοχής, μάλιστα. Είπε πολλά κι ενδιαφέροντα. Για τον καινούργιο τρόπο εκπαίδευσης που προτείνεται παγκοσμίως. Που είναι τα μαθήματα μέσω του διαδικτύου. Δεν θα χρειάζεται πλέον παρά ένας υπολογιστής και θα μπορείς να διδάσκεσαι ό,τι μάθημα θέλεις και σε όποιο επίπεδο γνώσης θέλεις. Και σε όποια ηλικία το επιθυμείς. Αφού ανέπτυξε τη θεωρία του πράγματος τα γιατί και τα πώς, μας ενημέρωσε και για τα δικά μας συμπεράσματα αφού οι Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης προσφέρουν οι ίδιες διαδικτυακά μαθήματα μέσω του προγράμματος mathesis. Κατέληξε δε, στην εξής ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Που είναι συμπέρασμα όχι δικό του αλλά των στοιχείων και των στατιστικών του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ. Η χώρα με τους περισσότερους διαδικτυακούς μαθητές παγκοσμίως είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι επίσης η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ολοκλήρωσης των μαθημάτων αυτών αφού οι Έλληνες σε ποσοστό 13,6% από τους εγγραφομένους τελειώνουν επιτυχώς τα μαθήματα αυτά και παίρνουν βεβαίωση επιτυχούς παρακολούθησης έναντι όλων των υπολοίπων που κυμαίνονται στο ποσοστό των 4,3%.
Άκουγα τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και χαιρόμουν για την πρωτιά της πατρίδας μας. Καλά. Ποτέ δεν αμφέβαλλα για τη φιλομάθεια και το πνεύμα περιέργειας και αναζήτησης που μας χαρακτηρίζει σαν λαό. Και πάντα μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που δουλεύει το μυαλό μας, των Ελλήνων. Η ευστροφία και η ταχύτητά του. Σίγουρα μας λείπουν κάποια άλλα χαρίσματα. Π.χ. δεν φημιζόμαστε για την επιμέλεια και την οργανωτικότητά μας. Εκεί μάλλον πάσχομε.
Μου θυμίζουν οι συμπατριώτες μας έναν μαθητή πανέξυπνο και χαρισματικό. Που δεν χρειάζεται να διαβάσει πολύ ώρα γιατί ρίχνοντας μια ματιά στο βιβλίο το έχει απομνημονεύσει. Αυτό το τσακάλι όμως χάνει τον αγώνα όταν πρέπει να συναγωνιστεί έναν μαθητή λιγότερο ευνοημένο αλλά μεθοδικότερο και επιμελέστερο.
Αυτά σκεφτόμουν. Τους χιλιάδες ανά τον κόσμο συμπατριώτες μας κάθε ηλικίας που διψούν για μάθηση και γνώση. Τα παιδιά μας που αυτές τις μέρες διαγωνίζονται για μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Που αγωνιούν και σκέφτονται ότι ο κόσμος τους μπορεί να τελειώσει με μια πιθανή αποτυχία.
Θυμάμαι και τα δικά μου χρόνια. Πολύ μακρινά πια. Μα ο στόχος ο ίδιος. Η επιθυμία μόνη και ξεκάθαρη. Το πανεπιστήμιο. Κι ύστερα θυμάμαι και τη συνέχεια. Εμάς που με το χαρτί στο χέρι αναζητήσαμε δουλειά. Αυτούς που συνέχισαν στην ξενιτειά. Τον συμμαθητή που συνάντησα μετά από μισόν αιώνα και μου είπε. Εντάξει το τέλειωσα το Πολυτεχνείο αλλά είδα πως ήθελα άλλα. Και είναι σήμερα επιτυχημένος καλλιτέχνης και πολύ τον καμαρώνουμε εμείς οι συμπολίτες του. Και τον άλλο που τέλειωσε την ιατρική. Αλλά την άφησε πίσω, όπως και τον γενέθλιο τόπο και σήμερα είναι γνωστός και πετυχημένος κατασκευαστής κοσμημάτων στην άλλη πλευρά του κόσμου.
Βρίσκει κανείς τον δρόμο του, μου έλεγε μια μαμά. Θέλει υπομονή όμως και επιμονή. Εγώ λέω πως πρέπει να έχομε τα μάτια μας ανοιχτά. Να είμαστε ψυλλιασμένοι ώστε να αναγνωρίσουμε την ευκαιρία όταν μας τύχει. Να μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους.
Μυαλό έχουμε (αποδεδειγμένα πλέον). Ας το χρησιμοποιήσουμε. Εποικοδομητικά.
Είχα κλείσει το σημείωμα αυτό ώσπου άκουσα μια κουβέντα που μου έκανε εντύπωση. Και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Να στηρίξουμε τα παιδιά μας, ζήτησε ο εθνικός μας μπασκετμπολίστας ο Νιγηριανός Ελληνας Γιάννης Αντετοκούμπο. Να τα στηρίξουμε και να τα πιστέψουμε. Και να τα μάθουμε να δουλεύουν σκληρά. Το ίδιο έλεγε και ο πανεπιστημιακός Στέφανος Τραχανάς. Να επενδύσουμε στην άλλη Ελλάδα. Την φωτεινή. Και δεν θα διαψευστούμε.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Mια άλλη ιατρική.
Μία ιατρική των μεγάλων αριθμών, μία ιατρική των πενιχρών μέσων, μία «ιατρική του δρόμου».
Δίπλα στους πιο ευάλωτους, τους πιο παραμελημένους. Σε εκείνους πουν βρίσκονται παραπεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας. Που τους προσπερνάμε χωρίς να τους ρίξουμε ούτε μια ματιά. Τους «αόρατους» φτωχοδιάβολους των πολεών μας. Τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους».
Γιατί αυτή η Ιατρική δεν ρωτάει από κρατάει η σκούφια σου, ούτε σε τι Θεό πιστεύεις. Δεν ξεχωρίζει χρώμα ούτε καταγωγή. Δεν κρίνει, δεν επιλέγει, δεν ηθικολογεί. Δεν ζητάει ανταλλάγματα.
Αυτή η Ιατρική, παρηγορεί, φροντίζει. Αλλά και πάνω από όλα καταγράφει τη Μαρτυρία, δίνει φωνή σε εκείνους που δεν ακούγονται.
Αυτή η Ιατρική θεραπεύει. Ακόμα και την αδικία…
Nikitas Kanakis
Tα στατιστικά ιατρείου από
05/06/2017 εως και 09/06/2017 ειναι:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 21
ΑΛΒΑΝΙΑ 9
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 8
ΜΑΡΟΚΟ 3
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2
ΣΥΡΙΑ 2
ΤΥΝΗΣΙΑ 2
ΑΛΓΕΡΙΑ 2
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΓΕΩΡΓΙΑ 1
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΙΣΠΑΝΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 59
