Είναι πάνω από τριάντα χρόνια που άκουσα για πρώτη φορά το όνομα αυτής της αρρώστιας. Αρρώστια την έλεγαν οι κολλητοί μου, που αντιλήφθηκαν μετά από τους πρώτους μήνες ζωής του αγγέλου τους ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το μοναχοπαίδι τους. Στην πορεία έμαθαν κι αυτοί -τό μαθαν στο πετσί τους αφού το παιδί τους διαγνώστηκε με αυτισμό- το μάθαμε κι εμείς οι πιο έξω. Στην αρχή είμαστε όλο ερωτήσεις. Τι είναι αυτό, τι φταίει, ποιος φταίει, αν θεραπεύεται. Όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι αυτό το πράγμα έχει να κάνει με έλλειψη συναισθημάτων, επικοινωνίας και κοινωνικότητας μου φάνηκε κάτι διαχειρήσιμο. Στην πορεία εννόησα ότι τίποτα δεν είναι απλό και ότι αυτό που όταν το έλεγες δεν σου έκανε εντύπωση, στην πράξη ήταν πολυπλοκότερο και πονετικότερο.
Ήμουν λοιπόν, υποψιασμένη όταν την περασμένη Κυριακή παρακολούθησα μια ημερίδα στην πόλη μας με θέμα «διαταραχές του αυτιστικού φάσματος». Διοργανωμένη από γονείς γνοιασμένους, ταλαιπωρημένους, ανήσυχους για το σήμερα και το μέλλον των παιδιών τους.
Άκουσα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Άλλα τα ήξερα ήδη και άλλα τα έμαθα εκεί. Σήμερα, δεν τον λένε αρρώστια τον αυτισμό, έμαθα. Διαταραχή ονοματίζεται πια και έχει μια μεγάλη ποικιλία περιστατικών από πολύ βαριά ως αρκετά ήπια. Οφείλεται σε δυσλειτουργία του εγκεφάλου και είναι νευροψυχιατρικής φύσεως. Αυτό σημαίνει εξήγησε η ομιλήτρια ότι δεν ευθύνεται κάποιος για την κατάσταση του παιδιού. Δηλ. δεν φταίνε οι γονείς. Δεν ήταν κάτι που κληρονόμησαν στο παιδί τους ή ότι έκαναν κάτι λάθος κατά τη σύλληψη και την κύηση του εμβρύου. Ούτε το περιβάλλον φταίει. Ούτε τα εμβόλια, όπως φάνηκε από τις τελευταίες έρευνες. Θυμήθηκα την κολλητή μου που χτυπιόταν γιατί της είχαν πει ότι ίσως κατά την κύηση συνέβη αυτό που ευθυνόταν για την κατάσταση του παιδιού της. Και προσπαθούσε να θυμηθεί τι είχε πει, τι είχε κάνει πού είχε φταίξει. Λοιπόν δεν φταίει αυτή. Κανείς γονιός δεν φταίει. Τώρα είναι σίγουρο. Το λένε οι έρευνες παγκοσμίως. Γιατί όπως τόνισε η δεύτερη ομιλήτρια οι έρευνες για τις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος είναι οι περισσότερο χρηματοδοτημένες στην Αμερική. Επομένως έχουμε μελέτες, και πολλές μάλιστα, και έχουμε και ασφαλή συμπεράσματα για ένα θέμα που πρωτοαπασχόλησε τους επιστήμονες μόλις τον 19ο αιώνα.
Τα παιδιά με αυτισμό έχουν έλλειψη επικοινωνίας, έλλειψη κοινωνικότητας και περιορισμένο εύρος φαντασίας. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά και έχουν και αλλιώτικο τρόπο σκέψης. Δεν μπορείς να πεις σε ένα παιδί με τέτοια διαταραχή ότι αν δεν καθίσει ήσυχο θα του κόψεις τα πόδια. Γιατί παίρνει τα πράγματα τοις μετρητοίς, δεν αντιλαμβάνεται την λεκτική μεταφορά και νομίζει ότι θα ενεργήσεις κυριολεκτικά. Επίσης δεν μπορούν να μπουν στην θέση του άλλου. Και έχουν πρόβλημα με το να οργανώσουν τον χρόνο και το πρόγραμμά τους. Η διαφορά είπαν οι ομιλήτριες βρίσκεται στο πώς δουλεύει ο εγκέφαλος. Από ό,τι δείχνουν οι τελευταίες έρευνες σε άτομα με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος φαίνεται ότι οι λειτουργίες αυτές δεν γίνονται στην κατάλληλη περιοχή του εγκεφάλου αλλά γύρω από αυτήν.
Μας έδειξαν και ένα βίντεο από την επίσκεψη ενός παιδιού με αυτό το πρόβλημα σ’ ένα εμπορικό κέντρο. Οι ομιλίες ήταν ενδιαφέρουσες, κατατοπιστικές, αλλά το βίντεο ήταν εφιαλτικό. Γιατί μας έβαλε στην θέση ενός τέτοιου παιδιού και τελικά καταλάβαμε όλοι, και πολύ καλά μάλιστα, τι ακριβώς βλέπει και αισθάνεται. Τα παιδιά αυτά, όπως τονίστηκε κατ’ επανάληψιν είναι πλάσματα της συνήθειας. Δεν αγαπούν τις εκπλήξεις. Και δεν μπορούν να φιλτράρουν τις διάφορες πληροφορίες που φτάνουν μέχρι τις αισθήσεις τους. Εμείς δηλ. θα ακούσωμε την μουσική που παίζει στην είσοδο και θα την παραμερίσουμε. Θα δούμε τον κλόουν να μας χαιρετά και θα τον προσπεράσουμε. Θα δούμε δίπλα μας να κυκλοφορούν άλλοι άνθρωποι να φωνάζουν, να χαιρετούν και δεν θα τους δώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Θα επεξεργαστούμε τις πληροφορίες και θα τις περάσουμε στην πίσω μεριά του μυαλού μας. Για τα παιδιά αυτά συμβαίνουν όλα συγχρόνως. Όλα είναι στην εμπρός μεριά των αισθήσεων τους. Και η μουσική και ο κλόουν, οι άλλοι άνθρωποι, οι φωνές τους και οι χειρονομίες τους. Κι ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που εμείς μπορεί να μην τις δούμε ή να μην τους δώσουμε σημασία, αλλά αυτά πιο ευαισθητοποιημένοι δέκτες από εμάς, θα τις δουν και θα τις αιστανθούν. Όλες μαζί συγχρόνως. Και ο κόσμος τους γίνεται πλέον τρομαχτικός. Η άμυνά τους; Να αντιδράσουν σ’ αυτόν τον εφιάλτη βάζοντας τις φωνές. Δεν την θέλουν αυτήν την πραγματικότητα. Τα τρομάζει. Και βέβαια δεν βγαίνει τίποτα με το να αντιδρά ο ενήλικος βίαια και με φωνές. Στις περιπτώσεις αυτές, και σε πολλές άλλες θα πρόσθετα εγώ, η καλύτερη μέθοδος είναι η ψυχραιμία και η ηρεμία.
Με συγκλόνισε όταν άκουσα πως τα παιδιά αυτά όταν τα μαλώνουν λένε. «Δεν είμαι κακό παιδί». Πουλάκι μου, όχι, όχι. Δεν είσαι κακό παιδί. Εσύ έτσι αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και έτσι φέρεσαι. Είσαι απόλυτα συνεπής με αυτό που είσαι. Εμείς, πρέπει να καταλάβουμε τι σου συμβαίνει και να σου παρασταθούμε και να σε προστατέψουμε. Εμείς, που υποτίθεται ότι είμαστε οι κανονικοί. Εμείς πρέπει να μάθουμε, να σε κατανοήσουμε και να έρθουμε στην θέση σου. Να σε αποδεχτούμε και να σε αγαπήσουμε έτσι ακριβώς όπως είσαι. Ένα πλάσμα ιδιαίτερο και μοναδικό.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική.
Médecins du Monde Greece – Γιατροί του Κόσμου
Οι Γιατροί του Κόσμου συμμετείχαν την Παρασκευή 23/06 στο σεμινάριο για το Ευρωπαϊκό πλαίσιο σχετικά με τη Βία κατά των Γυναικών, σε συνεργασία με το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων. Ο υπεύθυνος Προάσπισης Δικαιωμάτων της Οργάνωσης, Στάθης Πουλαράκης παρουσίασε τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Istanbul Convention), που αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη διεθνή συνθήκη για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.
Δευτέρα 26 Ιουνίου, έχει οριστεί η Παγκόσμια ημέρα για την προστασία θυμάτων βασανιστηρίων.
Γνωρίζουμε ότι σε πολλές περιοχές του πλανήτη λαμβάνει χώρα η εγκληματική και αποτρόπαια πράξη του βασανισμού κρατουμένων είτε στο όνομα της πρόληψης της τρομοκρατίας είτε σε βάρος ανθρώπων που διώκονται για τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους ή τις πεποιθήσεις τους.
Οι Γιατροί του Κόσμου ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με θύματα βασανιστηρίων και είναι μέγιστη επιδίωξη μας η αποτελεσματική και άμεση αποκατάσταση, των ευάλωτων αυτών ανθρώπων με τις κατάλληλες κοινωνικές, ψυχολογικές, ιατρικές και άλλες μορφές βοήθειας.
Tα στατιστικά ιατρείου από
19-06-2017 εως και 23-06-2017 ειναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 19
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 11
ΑΛΒΑΝΙΑ 5
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΠΟΛΩΝΙΑ 2
ΣΥΡΙΑ 2
ΑΛΓΕΡΙΑ 2
ΜΑΡΟΚΟ 2
ΓΕΩΡΓΙΑ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΣΥΝΟΛΟ 50
