Τα Χανιά βουλιάζουν. Η Κρήτη ολάκερη βουλιάζει. Από τους επισκέπτες, αλλοδαπούς και ντόπιους. Μα δεν μπορούμε να το χαρούμε με όλα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας. Καθημερινά μαθαίνουμε για καινούργια δυστυχήματα στους δρόμους του νησιού και ιδιαίτερα στην πόλη μας. Έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ. Με ποσοστό, λέει, 22% οχημάτων που κυκλοφορούν στον νομό μας, έχωμε το 47% των θανατηφόρων τροχαίων. Δεν τα λέω ατυχήματα γιατί στο στόμα μου και στο μυαλό μου σχηματίζονται βαρύτερες λέξεις. Κάθε μέρα με το που πιάνει κανείς εφημερίδα, με του που ακούει τοπικές ειδήσεις, πρώτο νέο τα ημερήσια τροχαία της πόλης. Και όχι μόνο απλές υλικές ζημιές αλλά βαρείς τραυματισμοί και θάνατοι.
Ζω σε ένα σταυροδρόμι στο κέντρο των Χανίων. Στον ένα δρόμο υπάρχει ένα μεγάλο σήμα που γράφει STOP. Τώρα τελευταία που είδανε και αποείδανε οι υπεύθυνοι το γράψανε και χάμω στο οδόστρωμα. Προχθές βάλανε και κώνους για να μένει η γωνία ακάλυπτη και να μπορούν οι οδηγοί να ελέγχουν τον κάθετο δρόμο. Όμως όλοι εμείς που ζούμε στην γειτονιά αυτή καθώς και σε άλλες παρόμοιες πάνω σε σταυροδρόμια, ξέρουμε. Κάθε λίγο και λιγάκι, τουλάχιστον κάθε δυο τρείς μέρες, ακούμε θόρυβο. Το στρίγκλισμα των φρένων, το μπαμ από λαμαρίνες και κρύσταλλα που συγκρούονται και σπάνε, και μετά τις αλλόφρονες φωνές. Σκέφτομαι πως είμαστε τυχεροί. Με το να είναι η γωνία αυτή κεντρικά στην πόλη μας, τα αυτοκίνητα δεν τρέχουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Έτσι δεν έχουμε δει ανθρώπους χτυπημένους βαριά. Τα ατυχήματα στην γειτονιά μου περιορίζονται, ως επί το πλείστον, στις υλικές ζημιές.
Αλλού όμως δεν είναι τόσο τυχεροί.
Και τραυματισμοί και θάνατοι σημειώνονται στον πανέμορφο τόπο μας. Κι εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να ανακαλύψαμε την Αμερική. Σαν να παρατηρούμε πρώτη φορά την πόλη που έχει γεμίσει αυτοκίνητα και πεζούς που κινούνται ανεξέλεγκτα. Σαν να μην κυκλοφορούμε όλοι μας και να μην γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες παραβάσεων και παρανομιών. Παράνομα παρκαρίσματα, ακόμα και στο κέντρο, σπιναρίσματα, προσπεράσεις, ταχύτητα, οδήγηση μετά από κρασοκατάνυξη, απαξίωση και άγνοια του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Μια απίστευτη οδηγική συμπεριφορά. Κινούμαστε σαν να είμαστε μόνοι μας στην πόλη αυτή. Σαν μα μην ζουν και κυκλοφορούν κι άλλοι άνθρωποι στους ίδιους χώρους.
Σαν να μην είναι τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια μέσα που μπορούν να σε χτυπήσουν, να σε καταστήσουν παράλυτο ή να σε σκοτώσουν. Σαν να έχωμε όλοι μας δεδομένο ότι εμείς δεν θα πάθουμε ποτέ τίποτα. Ούτε θα προκαλέσουμε, αλλά ούτε θα υποστούμε τροχαίο. Λες και όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους.
Θυμώνω να βλέπω τα παιδιά μας να πίνουν και μετά να πιάνουν το τιμόνι και εμείς να λέμε «έτσι είναι τα πράγματα. Εδώ είναι Κρήτη».
Θυμώνω να βλέπω μικρούς μεγάλους να τρέχουν μέσα στην πόλη και μείς να καμαρώνουμε.
Θυμώνω όταν μετά τα θλιβερά συμβάντα βλέπω συλλυπητήριες ανακοινώσεις. Και διαβάζω το συγγνώμη που απευθύνουν κάποιοι. Τώρα είσαστε κατόπιν εορτής, καλοί μου. Τι νόημα έχει να απευθύνεις την λύπη σου εκ των υστέρων σ’ αυτούς που ξύπνησαν ένα πρωί και τους είπαν πως το παιδί τους που το είχαν στείλει να σπουδάσει ή να κάνει διακοπές, δεν θα το ξαναδούν; Αυτό το παιδί που δεν είχε κάποια επάρατη νόσο, που δεν έφταιγε σε τίποτα που το μόνο του αμάρτημα ήταν πως δεν κοιμόταν τα ξημερώματα, αλλά έβγαλε το σκυλάκι του βόλτα; Τι νόημα έχει να ζητάς συγγνώμη εκ των υστέρων;
Δεν αρκούν αυτά. Και δεν γίνεται να καθόμαστε πλέον αμέριμνοι και να παρακολουθούμε τα παιδιά μας να σκοτώνονται στους δρόμους ή να μένουνε ανάπηρα. Δεν γίνεται να λέμε κάθε φορά πως φταίει κάποιος άλλος. Η πολιτεία που δεν μερίμνησε, το σκοτάδι, ο δρόμος, ή η κακιά η τύχη.
Έχωμε και μείς ευθύνη. Δεν γίνεται να περνάμε έξω από το πανεπιστημιακό Ίδρυμα της πόλης μας, να σχολιάζουμε πως δεν έχει πεζοδρόμια, πως δεν έχει σαμαράκια και μετά να το ξεχνάμε. Αν δεν μπορεί η πολιτεία, ας τα κάνει το Ίδρυμα που σπουδάζει και διακινεί τόσους φοιτητές. Υπάρχει κανείς που θα το κατηγορήσει αν επέμβει στο θέμα αυτό; μήπως του λείπουν τα χρήματα; Ή μήπως οι μηχανικοί; Κι αν δεν μπορεί ούτε το Ίδρυμα ας το κάνουμε εμείς που έχουμε παιδιά και τα θέλουμε να μεγαλώσουν και να γεράσουν. Που δεν θέλουμε να βλέπουμε άλλα εικονοστάσια στην πόλη μας και μαυροφορεμένες μανάδες να ανάβουν καντήλια, να ανανεώνουν λουλούδια και να κλαίνε μπροστά στις φωτογραφίες χαμένων ονείρων.
Έχωμε και μείς ευθύνη.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Médecins du Monde Greece – Γιατροί του Κόσμου
Τέσσερα νεογέννητα μωρά υποδέχτηκε και εξέτασε η ομάδα των Γιατρών του Κόσμου που βρίσκεται στον καταυλισμό προσφύγων της Μαλακάσας τον Ιούλιο.
Άλλες πέντε γεννήσεις αναμένουμε μέχρι το τέλος του Αυγούστου. Ο ερχομός νεογέννητων παιδιών αυξάνει ακόμα περισσότερο την εγρήγορση και την ετοιμότητα μας προκειμένου να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους.
Η δράση χρηματοδοτείται από την European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO
#doctorsoftheworld #Greece #refugees #NGO#health #MdM #MdMECHOproject
19 Αυγούστου – Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής Δράσης
Σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα, κατακλύζουν το μυαλό και την καρδιά όσων εργαζόμαστε στους Γιατρούς του Κόσμου, εθελοντές και προσωπικό είμαστε αφοσιωμένοι στον Άνθρωπο.
Γιατί ο άνθρωπος είναι η βάση κάθε πράξης, διεργασίας και εξέλιξης, ο άνθρωπος απορρίπτει οτιδήποτε τον υποβιβάζει, και είναι πρόθυμος πάντα να αποκαταστήσει κάθε αδικία που διαπράττεται ενάντια στην ίδια του την ύπαρξη.
Όπου υπάρχουν Άνθρωποι
Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας
Γιατροί του Κόσμου
Στατιστικά που δείχνουν και αποκαλύπτουν τις τραγικές καταστάσεις ….
Στον πίνακα παρατίθενται στοιχεία σχετικά με περιστατικά απόπειρας αυτοκτονιών, κατάθλιψης και αυτοτραυματισμών από το Κέντρο Υποδοχής στη Μόρια της Λέσβου, πριν και μετά τη συμφωνία Ε.Ε και Τουρκίας για το προσφυγικό. Τα στατιστικά είναι συγκλονιστικά. Ενώ πριν τη Συμφωνία δεν είχε υπάρξει ούτε ένα περιστατικό απόπειρας αυτοκτονίας, μετά την εφαρμογή αυτής, 10 άνθρωποι επιχείρησαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους. Ομοίως εκτινάχθηκαν τα καταγεγραμμένα περιστατικά αυτοτραυματισμών και κατάθλιψης. Από 5 μόλις αυτοτραυματισμούς πριν σε 62 μετά τη Συμφωνία και από 39 περιστατικά κατάθλιψης σε 238 αντίστοιχα. Ως ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί. Αποτελεί χρέος μας να συνεχίσουμε να μιλάμε για τις σοβαρές συνέπειες για την ψυχική υγεία προσφύγων και μεταναστών που έχουν επιφέρει οι εφαρμοζόμενες πολιτικές.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το Ανοικτό Πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου, παράρτημα Χανίων, θα παραμείνει κλειστό από Δευτέρα 14 Αυγούστου έως και Παρασκευή 25 Αυγούστου.
