-Και μην ξεχνάς στις 11 του Δεκέμβρη είναι η διεθνής ημέρα του παιδιού, μου υπενθύμισε η φιλενάδα, που ανελλιπώς παρακολουθεί παγκόσμιες ημέρες και εορτασμούς.
Πώς να την ξεχάσω αυτήν την ημερομηνία όταν παλιότερα είχα ξοδέψει πάμπολλα μερόνυχτα ψάχνοντας στο διαδίκτυο στοιχεία, για το αντίστοιχο άρθρο. Γιατί βρίθει ο παγκόσμιος ιστός εκθέσεων και αναφορών για το θέμα αυτό, που θεωρητικά πονά και ενδιαφέρει το σύνολο των κρατούντων ανά τον κόσμο.
Την άποψη μου ότι όλοι οι υπεύθυνοι διεθνών οργανισμών και κρατών καθιερώνουν ημέρες παγκόσμιες και διεθνείς για ψύλλου πήδημα, γιατί με αυτόν τον τρόπο φαίνεται ότι κάτι πράττουν, την έχω διατυπώσει και άλλη φορά. Γιατί τους δίνει το άλλοθι πως ενεργούν, πως κάνουν ότι μπορούν. Κατά την άποψή μου κάνουν ότι τους επιβάλλει το οικονομικό τους συμφέρον. Και αν αυτό το συμφέρον τους επιτάσσει να ενεργούν ενάντια στις συμβάσεις που έχουν κατά καιρούς υπογράψει, δεν έχουν κανένα πρόβλημα, να τις παραμερίσουν. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν μπορούν να επιβάλλουν θέσεις και απόψεις όταν το θέλουν.
Έτσι και με την σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού. Υιοθετήθηκε, λέει, από τον ΟΗΕ και υπογράφηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1989 η σύμβαση και είναι στην ουσία ένας κανονισμός, ένα σύνταγμα, ένα ευχολόγιο, που αφορά τα παιδιά παγκοσμίως. Δεν σχολιάζω ότι χρειάστηκαν 1989 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού για να υπογραφεί μια τέτοια συνθήκη. Ενώ σήμερα 11 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια ημέρα του παιδιού.. είναι η ημέρα όλων των παιδιών του κόσμου . Η γιορτή για τα παιδιά ενώ θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα..
Φέτος, ωστόσο δεν θέλω να γράψω για αριθμούς και γεγονότα που αναφέρονται σε εκθέσεις και αναφορές παγκοσμίων οργανισμών, που βγαίνουν στην επιφάνεια εξαιτίας του εορτασμού της ημέρας αυτής. Εξ άλλου αυτά μπορεί να τα βρει καθένας όταν ψάξει λίγο: τόσα παιδιά που πεθαίνουν, τόσα παιδιά που γεννιούνται με ανίατες μεταδιδόμενες αρρώστιες. Τόσα παιδιά που φτωχαίνουν και δεν πάνε σχολείο ακόμα και στις πολιτισμένες χώρες. Τόσα παιδιά στην πορνεία, στην σεξουαλική εκμετάλλευση και στα ναρκωτικά. Τόσα παιδιά που εξορίζονται και τόσα που γίνονται στρατιώτες. Ας αφήσωμε λοιπόν τις συμβάσεις κατά μέρος. Κι ας αφήσωμε τους ισχυρούς να κόπτονται για την ανημποριά τους να διορθώσουν τα πράγματα.
Φέτος θέλω να μιλήσω για τη δική μας κοινωνία. Για την κοινωνία μας που ένα παιδί είναι καλοδεχούμενο και ένα θαύμα. Που το αγαπάμε, το λατρεύουμε, είναι το φως των ματιών μας. Που εν ονόματι αυτής της αγάπης συμπεριφερόμαστε πολλές φορές αυταρχικά και εγωιστικά.
Θέλω, λοιπόν, να μιλήσω για το δικαίωμα του κάθε παιδιού να ασχολούνται οι γονείς μαζί του ουσιαστικά, να συζητούν, να περνούν χρόνο μαζί και όχι να το παρκάρουν μπροστά στην τηλεόραση, επειδή είναι πολύ απασχολημένοι με τις δουλειές τους. Για το δικαίωμά του να παίρνει από τον γονιό γνοιάσιμο και φροντίδα και όχι πανάκριβα, ανούσια, υλικά αγαθά.
Θέλω να μιλήσω για το δικαίωμα του κάθε παιδιού να μην το κακοποιούν οι γονείς του λεκτικά, σωματικά ή σεξουαλικά. (Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει γονείς να βρίζουν τα παιδιά τους στο δρόμο, μπροστά σε όλους. Πόσες φορές δεν έχουμε δει να αντιπαραθέτουν την χειροδικία στην γκρίνια των πιτσιρικάδων. Πόσες φορές δεν έχουμε αντιληφθεί ψιθύρους και μυστικά πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα.)
Θέλω να μιλήσω για το δικαίωμα του παιδιού να ακούει τους γονείς του να αποδέχονται ο ένας τον άλλο και όχι να βρίζονται, να αλληλοκατηγορούνται και να προσπαθούν να το προσεταιριστούν ο καθένας για λογαριασμό του,. (Ακόμα και όταν συμβιούν μαζί).
Θέλω να μιλήσω για το δικαίωμα που έχει κάθε παιδί να έχει γονείς που το διδάσκουν να γίνει αυτόνομη προσωπικότητα. Που του μαθαίνουν αρχές και ιδανικά και τις πραγματικές αξίες της ζωής. Που του βάζουν όρια. Που μεγαλώνουν και παραδίνουν στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους που στέκονται στα πόδια τους και όχι μαλθακά εγωκεντρικά και αδύναμα ανδρείκελα που δεν μπορούν να σταθούν πουθενά χωρίς τη μαμά τους και που καταλήγουν σε καναπέδες ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Θέλω να γράψω για το δικαίωμα που έχει κάθε παιδί να το μεγαλώνουν οι γονείς του, ακόμα και μέσα σ’ αυτήν την κρίση, με αισιοδοξία και να του μαθαίνουν ότι δεν τελειώνει η ζωή επειδή λείπουν τα υλικά αγαθά.
Θέλω να γράψω για το δικαίωμα που έχει κάθε παιδί να το αγαπούν και να το αποδέχονται όπως είναι και όχι όπως θάθελαν να είναι, και το δικαίωμά του να κάνει τις δικές του επιλογές και τα δικά του λάθη.
Θέλω να γράψω για το δικαίωμα που έχει κάθε παιδί να το μεγαλώνουν με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν θα βρεθεί στην κοινωνία ενήλικας πια, θα είναι ένας συγκροτημένος άνθρωπος με αρχές και ιδανικά. Που η κοινωνία θα μπορεί να στηριχτεί πάνω του για να βελτιωθεί και που θα είναι αυτός ο σωστός και ο κατάλληλος για να μεγαλώσει την επόμενη γενιά.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του Παιδιού..
Δικαίωμα αυτονόητο αλλά όμως έχουμε τη ανάγκη να το υπενθυμίζουμε γιατί κοινωνίες και κράτη αλλά ακόμη και οι οικογένειες αδιαφορούν, πολλές φόρες με εγκληματικό τρόπο…
Για όλους μας λοιπόν… να θυμηθούμε τα λόγια του Αντώνη Σαμαράκη που υπήρξε από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές των δικαιωμάτων του παιδιού
«…Οταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του, τότε ακυρώνεται η έννοια “δικαιώματα του ανθρώπου”. Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας όχι μόνο την παγκόσμια ημέρα του παιδιού, στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου…».
Αντώνης Σαμαράκης
Στιγμές από το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι των Γιατρων του Κόσμου..
Ευχαριστούμε τον κόσμο που και φέτος υποστήριξε το παζάρι και τις δράσεις των Γιατρών του Κόσμου…
Ευχαριστούμε το Δήμο Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ. Κ.ΑΜ. για τη δωρεά παραχώρηση του χώρου
Την κα Κόρακα και Κέρστιν Γρηγοράκη για τις εκδηλώσεις της Κυριακής
Τους μουσικούς “καθ’ οδών” για τα μουσικά ακούσματα και χριστουγεννιάτικες μελωδίες που μας χάρισαν τη Κυριακή και τα κορίτσια της σπλαντζιας για το μικρό θεατρικό στο χώρο..
Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ Α
ΠΟ 04/12/2017 ΕΩΣ ΚΑΙ 08/12/2017
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 29
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 22
ΣΥΡΙΑ 16
ΜΑΡΟΚΟ 9
ΑΛΒΑΝΙΑ 4
ΑΛΓΕΡΙΑ 2
ΠΟΛΩΝΙΑ 1
ΡΩΣΙΑ 1
ΤΥΝΗΣΙΑ 1
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 88
