Στα τόσα χρόνια που επικοινωνούμε μέσα από τις στήλες αυτής της φιλόξενης εφημερίδας, πολλά έχω γράψει και αφηγηθεί. Παλιότερα ανάμεσα σε άλλα, είχα αφιερώσει κάποια κείμενά μου σε παγκόσμιες ή διεθνείς ημέρες. Σ’ αυτές που με συγκινούσαν και με άγγιζαν περισσότερο κάθε φορά. Στην πορεία όμως εγκατέλειψα αυτήν τη θεματολογία γιατί όλοι ετούτοι οι κοινοί εορτασμοί μου φαίνονται πολύ υποκριτικοί. Ότι δηλ. η κοινωνία αναλώνεται σε πολλές κουβέντες και λίγες πράξεις. Και δίνει άλλοθι στον εαυτό της ότι με όλες αυτές τις φιέστες και τα λόγια που αναμασιώνται συνεχώς, κάνει το καλύτερο δυνατόν.
Έπαψα λοιπόν να τους δίνω σημασία.
Την περασμένη Κυριακή ωστόσο, στην συνηθισμένη μου περιπλάνηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριολεκτικά με κουτούλησε η ανακοίνωση. Η 4η Φεβρουαρίου, έλεγε, είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του Καρκίνου. Την κοίταζα, την ξανακοίταζα, διάβαζα το γιατί και πώς του εορτασμού και ξάφνου όλα ήταν πάλι εκεί.
Έχω αναφέρει κι άλλες φορές πως έχω περάσει κι εγώ μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, πριν καμπόσα χρόνια. Δεν ήταν καρκίνος, μα θαρρώ πως τα συναισθήματα δεν είναι και πολύ διαφορετικά.
Μετά από κάποιες εξετάσεις, που νομίζεις ότι είναι ρουτίνας, η ανακοίνωση του γιατρού:
-Ξέρετε, έχετε πρόβλημα. (Ξάφνου με μια κουβέντα κατατάσσεσαι από την μια ομάδα των υγειών, στην απέναντι ομάδα των ασθενών. Χάος απροσμέτρητο τις χωρίζει.)
Πρώτη μου αντίδραση:
-Α μπα. Δεν είναι τίποτα.
Πέρασαν κάμποσες μέρες μέχρι να εννοήσω και να πιστέψω πως τελικά κάτι ήταν. Κάτι όχι τόσο απλό και ανώδυνο.
Και όταν το κατάλαβα ήρθε η δεύτερη αντίδραση. Το δεύτερο συναίσθημα μετά τον φόβο και τον πανικό. Τώρα ήρθε η ώρα της αυτολύπησης.
Είχα την τύχη να με προσγειώσει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος που αντί να βάλει τα κλάματα και να σουρομαδιστεί για το κακό που μας βρήκε είπε με απόλυτη νηφαλιότητα πως αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε όλους και σε όλον τον κόσμο.
Και όταν πια στη διάρκεια της νοσηλείας μου συνάντησα σκελετωμένα παιδάκια να προσπαθούν να καλύψουν το μαδημένο από τις θεραπείες κεφάλι με το κασκέτο της αγαπημένης τους ομάδας και γονείς λιωμένους από τον καημό, τότε κατάλαβα πως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν ερωτήματα του τύπου «γιατί» ή «γιατί εγώ;»
Στην πορεία της αρρώστιας και της αποθεραπείας έμαθα άλλο ένα πράγμα. Ότι αν και η ασθένεια είναι εκεί πανταχού παρούσα, ωστόσο είχα κάποιες επιλογές.
Η πρώτη και σπουδαιότερη ήταν να επιλέξω τι είδους ασθενής ήθελα να είμαι. Από αυτούς που βλέπουν το θέμα αισιόδοξα και πιστεύουν στη δύναμή τους και στη δυνατότητα θετικής έκβασης του προβλήματός τους ή από τους άλλους. Που τα βλέπουν όλα μαύρα και γκρινιάζουν για τα πάντα.
Δεν είναι απλό το θέμα. Γιατί όπως έμαθα από τους θεράποντες γιατρούς μου οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους με αισιοδοξία και θετική διάθεση έχουν γρηγορότερη ίαση και καλύτερη αποκατάσταση από τους μίζερους και τους γκρινιάρηδες. Αναφέρεται πλέον στα ιατρικά περιοδικά και είναι μια γνώση που δεν αμφισβητείται. Θεωρείται γεγονός.
Η δεύτερη επιλογή που έχουμε δεν είναι και πολύ διαφορετική από την προηγούμενη.
Κάποια στιγμή αν έτσι μας μέλλεται, ξαναγυρνάμε στο σπίτι μας. Θεραπευμένοι, αλλά όχι πια αθώοι και ξέγνοιαστοι. Όχι πια ανήξεροι και ανέμελοι. Με σημάδια πολλά γιατί τίποτα δεν περνά χωρίς να αφήσει το στίγμα του και τη χαρακιά του. Κάποιοι με απέραντη ευγνωμοσύνη γιατί παρόλα τα τραύματα, τούς δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίσουν. Κάποιοι άλλοι πιο μουτζούφλικα, πιο κακομοίρικα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι. Σαν το Οδυσσέα πάθαμε και μάθαμε πολλά, στο ταξίδι μας. Στο χέρι μας είναι πώς θα την αξιοποιήσουμε τη γνώση αυτή από δω και μπρός. Στο χέρι μας είναι να αντιληφθούμε το πραγματικό νόημα της ζωής και να βοηθήσουμε και άλλους να το καταλάβουν. Αυτή είναι η επιλογή μας. Πώς θα χρησιμοποιήσουμε το δώρο της θεραπείας που μας δόθηκε.
Θεωρώ πως όλα τούτα σε κάνουν να δεις την ζωή με άλλο μάτι. Να αντιληφθείς και να θέσεις προτεραιότητες που ίσως πριν δεν τις λογάριαζες το ίδιο.
Αυτά σκεφτόμουν όση ώρα κοίταζα την ανακοίνωση για τον εορτασμό της ασθένειας που την είπαν επάρατη και μάστιγα του αιώνα μας.
Και ξάφνου μου ήρθε στο μυαλό άλλη μια σπουδαία επιλογή που έχουμε. Το αν θα αναμετρηθούμε με την αρρώστια στα ίσια, αν δεν το βάλουμε κάτω και αποφασίσουμε να κονταροχτυπηθούμε. Αν αποφασίσουμε ότι δεν τελειώνει η ζωή μας και ότι έχουμε χρέος στον εαυτό μας πρώτα πρώτα και μετά στους αγαπημένους μας ν αγωνιστούμε για να νικήσουμε τον αντίπαλο.
Εν τέλει όλες αυτές οι αποφάσεις έχουν να κάνουν με το ίδιο πράγμα. Με το τι λογής άνθρωπος θέλω να είμαι. Να είμαι από αυτούς που αγωνίζονται με πίστη και αισιοδοξία ή να είμαι από αυτούς που καταθέτουν τα όπλα μοιρολατρικά και παραδίδονται.
Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε στρατόπεδο.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Περισσότερες από 11.500 επισκέψεις δέχτηκε η κλινική των Γιατρών του Κόσμου στον καταυλισμό προσφύγων της Μαλακάσας από το Μάιο του 2016 μέχρι σήμερα. Επειτα από εικοσιένα μήνες συνεχούς παρουσίας στο συγκεκριμένο πεδίο, η ομάδα μας ολοκλήρωσε σήμερα την παρέμβασή της. Αποχαιρετούμε τους ωφελούμενους που μας εμπιστεύτηκαν όλο αυτό το διάστημα και δίνουμε τη σκυτάλη στο ΚΕΕΛΠΝΟ με την ελπίδα ότι ο πληθυσμός που παραμένει στη Μαλακάσα θα συνεχίσει να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας.
Η δράση χρηματοδοτείται από την European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO
Συνθετα ιατρικά προβλήματα..
Η Α. ολοκλήρωσε σήμερα την επίσκεψή της στον παθολόγο του προγράμματος “Επείγουσας Διαχείρισης Σύνθετων Ιατρικών Περιστατικών” που υλοποιείται από τους Γιατρούς του Κόσμου στο κέντρο της Αθήνας. Μόνο τον Γενάρη του 2018, πραγματοποιήθηκαν εννιακόσια εξήντα εννέα ραντεβού με ευάλωτα περιστατικά προσφύγων και μεταναστών. Συνεχίζουμε για άλλη μία χρονιά στο πλευρό όσων συνανθρώπων μας έχουν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης.
Η Δράση χρηματοδοτείται απο την European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO.
To τμήμα Χανίων των Γιατρών του Κόσμου το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου, έκοψε τη πρωτοχρονιάτικη πίτα του στο χώρο του ιατρείου σε μια εκδήλωση, μια συνάντηση εθελοντών και φίλων .
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους χορηγούς της εκδήλωσης όπου στέκονται αρωγοί των προσπαθειών μας. Συγκεκριμένα, ευχαριστούμε την εταιρία “ΓΕΡΑΝΙ” για την δωρεά αναψυκτικών, το αρτοποιείο ΔΕΣΠΟΙΝΑ για την δωρεά σε βουτήματα, το εργαστήριο ΛΑΜΠΑΚΗΣ για τη δωρεά σε καλτσούνια, το αρτοζαχαροπλαστείο ΚΛΗΜΑΤΣΑΚΗΣ για τη δωρεά γλυκών και το ζαχαροπλαστείο ΜΟΝΤΕΡΝΟ για την βασιλόπιτα.
Με ελάχιστη δωρεά 5 ευρώ στηρίζεις τις δράσεις μας .. Κάνε μια Δωρεά
Βοηθήστε μας να είμαστε στο πλάι όσων μας έχουν ανάγκη. Μαζί κάνουμε την ελπίδα πράξη
Ακόμα και η πιο μικρή δωρεά, είναι πολύτιμη ώστε να συνεχίσουμε την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας και ιατρικής φροντίδας σε όσους την έχουν ανάγκη στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΑΝΙΩΝ
Αρ.Λογ/σμού:124932001
IBAN: GR43 0690 0090 0000 0012 4932 001 / SWIFT: STXAGRA1
Μετά την κατάθεσή σας, παρακαλούμε καλέστε μας στο 2821023110 ώστε να σας αποσταλεί η απόδειξη δωρεάς.
Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΑΠΟ 28/02/2018 ΕΩΣ ΚΑΙ 02/02/2018 ΕΙΝΑΙ
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 27
ΑΛΓΕΡΙΑ 12
ΣΥΡΙΑ 9
ΜΑΡΟΚΟ 8
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 5
ΑΛΒΑΝΙΑ 4
ΤΗΝΥΣΙΑ 4
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 3
ΓΕΩΡΓΙΑ 2
ΙΡΑΝ 2
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 2
ΑΡΜΕΝΙΑ 1
ΛΙΒΥΗ 1
ΜΟΛΔΑΒΙΑ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΣΥΝΟΛΟ 84
