Oσο πλησίαζε η περιβόητη Κυριακή και τα μέσα επικοινωνίας άρχιζαν να μας βομβαρδίζουν με γλυκερές εικόνες και απαστράπτουσες, ατσαλάκωτες μαμάδες, τόσο φούσκωνα. Άντε πάλι. Θα βγάλουμε και φέτος από το ντουλάπι όλες τις ιδανικές καταστάσεις με χαμογελαστές μανάδες, μέσα σε ιδανικές οικογένειες. Και θα καμωθούμε πως όλα είναι τέλεια πως δεν υπάρχουν προβλήματα και θα εορτάσωμε μετά φανών και τυμπανοκρουσιών τον άνθρωπο της ζωής και της προσφοράς. Τη μάνα μας. Μα και τις μανάδες όλου του κόσμου. Και την επομένη; Ε, την επομένη θα ξεχάσουμε τους εορτασμούς και θα ξαναθυμηθούμε την καθημερινότητα και τα προβλήματά της.
Πως με θυμώνουν κάτι τέτοια κούφια πράγματα που γίνονται για το θεαθήναι. Γιατί πουλάνε. Γιατί η στιγμή το επιβάλλει. Που δεν αγγίζουν καθόλου την ουσία και το μέγεθος του πράγματος.
Και το πήρα απόφαση πως εγώ φέτος δεν θα ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα. Δεν θέλω να προσθέσω έστω και το ελάχιστο στο νταβαντούρι που χτίζεται κάθε χρόνο γύρω από ένα σπουδαίο άξονα της ζωής μας. Τη μάνα μας. Που θάπρεπε νάναι γιορτή της καρδιάς και όχι της εικόνας. Όπως ακριβώς είναι και οι ίδιες.
Αποφασισμένη λοιπόν, έψαχνα για νέο θέμα. Μα ξάφνου, αναπήδησε μες το μυαλό μου η εικόνα ενός μικρού παιδιού με πυτζάμες και άτριχο μαδημένο από τις χημειοθεραπείες κεφαλάκι, να περπατά στο διάδρομο ενός νοσοκομείου. Και δίπλα του κρατώντας το σταντ με τον ορό μια νεαρή γυναίκα. Η μαμά του. Να το φροντίζει, να το βάζει κάτω από τη φτερούγα της, να το κοιτά με μάτια γεμάτα ελπίδα.
Θυμήθηκα μετά και την άλλη μαμά που μου έλεγε πως κοιμόταν δυό χρόνια στο κρεβάτι του εξάχρονου παιδιού της στο νοσηλευτικό ίδρυμα της διπλανής πόλης.
–Για να μην το ενοχλήσω μου έλεγε, ξάπλωνα στα πόδια του. Και για να χωρέσω διπλωνόμουν στα δυό. Δεν μπορούσα όμως να κοιμηθώ αλλού. Ήθελα να είμαι δίπλα του, να το ακουμπώ και να το αγγίζω. Να παρακολουθώ αν ανεβαίνει ο πυρετός. Να βλέπω πως είναι καλά.
Θυμήθηκα και την εξ ανατολών φιλενάδα που η αρχική της χαρά όσο μεγάλωνε το μωρό της, μαραινόταν. Γιατί το μονάκριβό της είχε, μια κάποια καθυστέρηση. Τη μικρότερη που θα μπορούσε να τύχει μ’ αυτή την αρρώστια, λέγανε οι γιατροί. Μα είναι αυτή που το κάνει διαφορετικό. Που κάνει έναν άνθρωπο τριάντα χρονών σήμερα, να μοιάζει με πεντάχρονο.
Τη φίλη που όταν γέλασα με την παιδιάστικη, όπως μου φάνηκε περηφάνια της για την απαγγελία του γιού της στο νηπιαγωγείο, ασυνήθιστη για δεύτερο παιδί, μου είπε με ένα πικρό μισοχαμόγελο:
-Ξεχνάς πως δεν έχω ζήσει τέτοιες στιγμές με το πρώτο μου.
Γιατί το πρώτο της ήταν κι αυτό ένα από τα διαφορετικά παιδιά, απ αυτά που δεν μπορούσαν να πάνε σχολείο.
Έφερα στο νου μου τη μαμά που οδηγεί το αναπηρικό καροτσάκι με το βλαστάρι της, μέσα, στους δύσκολους δρόμους και τ’ αδιάβατα πεζοδρόμια της πόλης μας.
Γι αυτές τις μαμάδες, αποφάσισα, θέλω να μιλήσω. Αξίζει να μιλήσω. Αυτές που συνήθως τις ξεχνάνε τα μέσα ενημέρωσης.
Μαμάδες που η μητρότητα μαζί με τη χαρά, τούς δίνει παραπάνω από το κανονικό, δυσκολίες και φαρμάκια.
Που κάνουν να φαίνονται μικρά, αστεία και μηδαμινά τα παράπονα των άλλων, των συνηθισμένων μανάδων όταν διαμαρτύρονται γιατί, λέει, τα παιδιά τους είναι δύσκολα κι ατίθασα.
Που αντιλαμβάνονται πολύ καλά τι σημαίνει να έχεις ένα υγιές παιδί.
Και τι μεγάλο δώρο είναι αυτό που για μερικούς μοιάζει αυτονόητο και δεδομένο (μα που δεν είναι για όλους). Η υγεία.
Θάθελα να μιλήσω για το κουράγιο και τη δύναμη τους. Πώς στέκονται βράχοι δίπλα στα παιδιά τους. Πώς στηρίζουν την σημαδεμένη οικογένεια αν και είναι πληγωμένες οι ίδιες πρώτα πρώτα.
Μαζί μ αυτές θάθελα να μιλήσω για όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν επιθυμήσει πολύ ένα παιδί, αλλά για κάποιους λόγους δεν καταφέρνουν να το έχουν. Τις γυναίκες που κάνουν το σώμα τους δεξαμενή φαρμάκων και πεδίο θεραπειών μπας και καταφέρουν αυτό που η φύση τους έχει αρνηθεί.
Θάθελα να μιλήσω για γυναίκες που είναι μανάδες χωρίς ποτέ να έχουν γεννήσει. Τις ξέρωμε, τις αναγνωρίζουμε. Θείες, νονές, φίλες, γυναίκες που στέκονται δίπλα στην οικογένεια για να συμπαρασταθούν, να δώσουν φροντίδα, να βουλώσουν τρύπες έλλειψης αισθημάτων, να γλυκάνουν βάσανα. Γυναίκες της προσφοράς που ποτέ δεν περιμένουν ανταπόδοση. Ίδιες κι αυτές με τις μάνες.
Αν η γιορτή αυτή ήταν σωστή θα γιορτάζαμε μαζί κι όλες αυτές τις γυναίκες. Και θάθελα να ήταν μια γιορτή με νόημα. Χωρίς περίσσιες φανφάρες και κραυγές. Μόνο με περισσότερα αισθήματα.
Μα τούτη δω η τωρινή, μοιάζει της εποχής μας. Όλα μεγάλα, κραυγαλέα, με μικρό περιεχόμενο. Γιορτή εμπορίου και ύλης για ανθρώπους προσφοράς και καρδιάς.
Μένει βέβαια σε μας του ίδιους να της δώσουμε το νόημα που της αρμόζει και της πρέπει.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Η Παιδοοδοντιατρική Μονάδα επισκέπτεται σχολεία της Βόρειας Πιερίας
Επίσκεψη σε σχολεία του Νομού Πιερίας θα πραγματοποιήσει η Παιδοδοντιατρική μονάδα των Γιατρών του Κόσμου προκειμένου να πραγματοποιήσει εξετάσεις και ενημερωτικές συνεδρίες σε μαθητές σχολείων απομακρυσμένων δήμων του νομού. Από τις 14 έως τις 18 Μαϊου σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου Λουξεμβούργοu και υπό τη χρηματοδότηση του ιδρύματος Athénée – Action Humanitaire, η μονάδα θα βρεθεί σε χωριά της Βόρειας Πιερίας όπου υπάρχει ανάγκη για παιδιατρικό και οδοντιατρικό έλεγχο.
Πιο συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της οδοντιατρικής κάλυψης, η δράση θα λάβει ενημερωτικό χαρακτήρα και θα εστιάσει στην ενημέρωση των παιδιών για την στοματική υγιεινή ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθεί κλινικός έλεγχος και φθορίωση.
Στο πλαίσιο της παιδιατρικής κάλυψης θα πραγματοποιηθεί αντιστοίχως κλινικός έλεγχος και εμβολιασμός με τα εμβόλια της Ιλαράς, Παρωτίτιδας, Ερυθράς, Ηπατίτιδας Α, Ανεμοβλογιάς, Διφθερίτιδας, Τετάνου, Κοκκύτη και Πολιομυελίτιδας.
Οι Γιατροί του Κόσμου ευχαριστούν θερμά την Εθελοντική Ομάδα Δράσης ν. Πιερίας «Ο Τόπος μου» και όλους τους εθελοντές του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πιερίας που θα ενισχύσουν τη συγκεκριμένη αποστολή οργάνωσης στο νομό. Οι κ.κ. Μαγκατσάς Γεώργιος – Χειρουργός Οδοντίατρος, Μοντανάρη Άννα – Οδοντίατρος, Μπίσμπας Ηλίας – Οδοντίατρος, Μπαλασούλη Χρυσάνθη – Οδοντίατρο, Τσουράκης Αλέξανδρος – Ορθοδοντικός, Κιτσούλη Χαρούλα – Οδοντίατρος, Τασιούλα Βασιλική – Οδοντίατρος , Λαζοπούλου Πετρούλα – Οδοντίατρος, Τερζίδου Μαρία – Ορθοδοντικός, Παπαγιαννούλη Παναγιώτα – Οδοντίατρος, Μαλάμου Ελένη – Ορθοδοντικός, θα στηρίξουν τη δράση καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας.
Για τις μητέρες όλου του κόσμου
Στους Γιατρούς του Κόσμου τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Τη μητρότητα, καθημερινά. Φροντίζουμε 365 μέρες το χρόνο εκατοντάδες γυναίκες με τα παιδιά τους. Στεκόμαστε πάντα δίπλα τους για να είναι η εγκυμοσύνη και η μητρότητα μία περίοδος ευτυχίας και ασφάλειας. Χρόνια πολλά σε όλες τις Μητέρες του Κόσμου!
Doctors of the World Greece honor World Mother’s Day. Maternity though, we honor it every day. We take care of hundreds of women and their children 365 days per year. We always stand next to them to make sure that pregnancy and motherhood will be a period of happiness and security. Happy Mother’s Day to all Mothers of the World!
