Πέρασαν δεκα χρόνια που η ζωή μας είχε μπει σε ένα δυνατό στρόβιλο ανατροπών… Όσα με αγώνες είχαν κερδισθεί καταγκρεμιστηκαν, θέσεις εργασίας χάθηκαν, δικαιώματα εξανεμίστηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν και μαζι χάθηκαν ζωές που δεν μπορέσαν να διαχειριστούν ολη αυτή τη κρίση που περα από οικονομική είναι και κρίση αξιών…
Η εθελόντρια μας αναλύει ότι πέρασε και τις πληγές ανοικτές έφερε η κρίση…
Ε.Μ
Τι μανία είναι αυτή που διακατέχει τους πολιτικούς μας άρχοντες. Δεν τους φτάνει που έχουν ευτελίσει την ζωή μας που έχουν εξευτελίσει κάθε έννοια ιδέας, αρχής και ιδανικού. Πρέπει να αμαυρώσουν και κάθε εικόνα ανέγγιχτου. Πρώτος διδάξας ο ΓΑΠ στο Καστελόριζο. Που βεβήλωσε για πάντα μέσα μου την εικόνα αυτού του παράξενου ακριτικού νησιού που η μοίρα που έταξε να φυλάει Θερμοπύλες. Φορώντας μωβ γραβάτα-συμβολικό το χρώμα της(;) – και στηριζόμενος σε στοιχεία που αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι ήταν ψεύτικα και μαγειρεμένα – μας ανήγγειλε χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, το τέλος της ζωής όπως την είχαμε γνωρίσει ως τότε.
Βέβαια αυτός δεν έφταιγε για τίποτα. Την συμφορά την είχε κληρονομήσει όπως μας δήλωσε μετά παρρησίας, ο ίδιος μαζί με τον Ελληνικό λαό, από τους προηγούμενους. Και ζήτησε από τους εταίρους μας να μας συνδράμουν για να τα καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε και να μας σώσουν(!).
Οκτώ χρόνια μετά ο τωρινός πρωθυπουργός διάλεξε ένα άλλο εμβληματικό μας νησί, στο Ιόνιο Πέλαγος αυτή τη φορά, να μας πει τα δικά του ευχάριστα(;) νέα. Ότι βγαίνουμε λέει από τα μνημόνια!!! Χωρίς γραβάτα αυτός -άλλος συμβολισμός και τούτος-μας αναγγέλλει περιχαρής ότι «η χώρα μας ανακτά το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της. Χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλους εκβιασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες του λαού μας».
Δεν θέλω να σχολιάσω τα λόγια του κυβερνήτη μας.
Αν και οι δυό μου δίνουν την αίσθηση μαθητών που απαγγέλουν ένα μάθημα που το έχουν αποστηθίσει καλά. Μόνο που το νόημα των λεγομένων τους μοιάζει να μην φτάνει μέχρι το μυαλό και την καρδιά τους. Με ξύλινη γλώσσα μιλούν και όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν, οι ίδιοι είναι οι πρώτοι που δεν πιστεύουν τις κουβέντες τους.
Σήμερα, έκανα μεγάλη προσπάθεια να παρακολουθήσω το διάγγελμα του πρωθυπουργού μας, μια και τα τελευταία χρόνια έχω καταργήσει τα δελτία ειδήσεων από την καθημερινότητα μου.
Ωστόσο, ακούγοντάς τον να επαίρεται ότι ο ελληνικός λαός με εκείνον καπετάνιο, τα κατάφερε, μου γεννήθηκαν κάποια ερωτηματικά.
-Είμαστε πλέον αφεντικά στον οίκο μας; Εμείς κάνομε κουμάντο στο έχει μας;
-Έχουμε απελευθερώσει την πατρίδα μας από επιτηρήσεις και κηδεμονίες;
-Αύριο όλοι οι απολυμένοι και άνεργοι θα βρουν δουλειά;
-Αύριο όλα τα νοσοκομεία θα λειτουργούν με επάρκεια προσωπικού και υλικών;
-Αύριο στα σχολεία μας θα παρέχεται πέραν από λειψή και μισερή γνώση, παιδεία, αγωγή και κουλτούρα;
-Αύριο η δημοκρατία θα πάψει να είναι ένα κενό γράμμα νόμου;
-Αύριο ο λαός μας θα αποκτήσει το χαμόγελο που έφυγε από τα χείλη του τα τελευταία οκτώ χρόνια;
-Αύριο θα επιστρέψουν πίσω τα παιδιά μας που ξενιτεύτηκαν;
-‘Η μήπως θα αναστηθούν οι χιλιάδες συμπολίτες μας που αυτοκτόνησαν;
Τα μνημόνια που, κατά την άποψη μου, με ελαφρά την καρδιά μας βάλανε, άφησαν πίσω πληγές μεγάλες και απώλειες δυσαναπλήρωτες. Και όσο και να χαίρονται και να κομπάζουν οι κυβερνώντες μας δεν βλέπω να μάθαμε περίσσια από τα πάθη μας. Κι αν ο λαουτζίκος κάτι(!) ψυχανεμίστηκε γιατί όλες οι διορθώσεις και οι επεμβάσεις στην πλάτη του γραφτήκανε, οι κυβερνήτες μας θαρρώ τίποτα δεν έμαθαν. Γιατί δεν θέλανε να μάθουν. Γιατί ο σκοπός τους δεν ήταν η διάσωση και η ευημερία του λαού και της πατρίδας. Αλλά η καρέκλα της εξουσίας και το προσωπικό συμφέρον.
Αυτά έγραφα στις 21 Αυγούστου, αφού άκουσα το διάγγελμα του πρωθυπουργού μας, πολύ προβληματισμένη και πολύ θυμωμένη. Μερικές μέρες μετά, πιο ψύχραιμη τώρα, αναλογιζόμουν την κουβέντα μιας φίλης που με άκουσε να ωρύομαι:
–Καλά τα λες. Αλλά βρε παιδί μου πολύ μαύρα. Που είναι η ελπίδα μέσα σε όλα αυτά;
Και έναν άλλο φίλο που διαφωνούσε μαζί μου λέγοντας:
-Ε, καλά τώρα. Τα πράγματα είναι δύσκολα. Αλλά και πότε ήταν εύκολα. Εγώ σ’ όλη μου τη ζωή με δυσκολίες παλεύω. Θα συνεχίσω και τώρα. Κάπως θα τα καταφέρω.
Ναι, σκέφτομαι κι εγώ. Όλα τα ερωτηματικά του θυμού ισχύουν. Αλλά ισχύουν και τα άλλα. Η ελπίδα κι ο αγώνας για το καλύτερο. Ένα από τα πράγματα που μας λείπουν αναλογίζομαι, που το έχωμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια, είναι να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας. Να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά και το χαμόγελό μας. Να συνεχίσωμε τον αγώνα. Κόντρα στις αντιξοότητες και τις παγίδες να μην το βάλωμε κάτω. Εξ άλλου οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι για τα δύσκολα. Και για υπερβάσεις.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Ιστορίες μέσα από τις φλόγες…
Η κυρία Μαρία είναι 72 ετών, ζούσε μόνη στη Ραφήνα και αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα υγειας. Το μεγαλυτερο μερος του σπιτιού της κάηκε από την πυρκαγιά. Η ομάδα μας την εντόπισε έξι μέρες μετά την πυρκαγιά χάρη στην παρέμβαση ενός γείτονά της που μας ειδοποίησε ότι παρότι έχει ανάγκη από οξυγόνο συνεχίζει να κοιμάται μέσα στο μισοκαμμένο σπίτι. Χρειάστηκε επιμονή και μακροσκελής συζήτηση με την ψυχολόγο και τον κοινωνικό λειτουργό των Γιατρών του Κόσμου για να πειστεί να μεταφερθεί σε έναν ασφαλή χώρο. Αρνήθηκε τη νοσηλεία στο νοσοκομείο αλλά συναίνεσε τελικά να της βρούμε μια προσωρινή κατοικία. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την κυρία Μαρία ιατρικά και ψυχολογικά όπως πολλούς ακόμα συνανθρώπους μας οι οποίοι κουβαλάνε ο καθένας από μια ξεχωριστή προσωπική ιστορία.
Ενας ξεχασμένος πόλεμος..
Η Υεμένη μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου είναι το θυμα της Αραβικής άνοιξης…
Εδώ και 3 χρόνια η χώρα ζει ένα τρομακτικό πόλεμο και είναι μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις. Εκατομμύρια κάτοικοι εκτοπισμένοι, εξαντλημένοι από τη πείνα, αποδεκατισμένοι από ασθένειες και χιλιάδες οι νεκροι από τις επιθέσεις της Αραβικής συμμαχίας με επικεφαλής τη Σαουδικη Αραβία και μέλη τα Εμιράτα και το Κατάρ που εξοπλίζονται από τα πολεμικά οπλα της Αμερικής.. ασε που και εμεις κατηγορηθήκαμε ότι πουλάμε οπλα στη Σαουδική Αραβια,… Δεν κάνει διακρισεις η συμμαχία.. ριχνει πυρά και ρουκέτες σε σχολεία, σε κομβόι ανθρωπιστικής βοήθειας, σε λεωφορεία .. Δεκάδες παιδια τα θυματα της τελευταίας επίθεσης και όσο και αν ο κόσμος παγώνει κάθε φορα σε αυτές τις ειδήσεις, οι κατέχοντες τα οπλα και τη δύναμη εξαπολύουν επιθέσεις..Απο τη μια τα πυρα και από την άλλη η πείνα και η χολέρα και οι κάτοικοι της χωρας αγανακτούν , απορούν γιατι οι ξενοι εισβάλουν ετσι στα εδάφη τους, γιατι θέλουν να τους κουμαντεψουν και να επιβάλουν τα θέλω τους.. βλέπουμε, γνωστές οι τακτικές και αλλού γίνεται δια πυρός και αλλού διάμεσου χρήματος, η κατάληξη είναι η ιδία .. η υποταγή..
Και όσο ο ανθρωπος αρνείται να υποταχτεί τοσο λυσσασμένα κτυπούν εκείνοι και τόσο ενας μεγάλος αριθμός ανθρώπων παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς…..
Ε.Μ
Με ελάχιστη δωρεά 5 ευρώ στηρίζεις τις δράσεις μας
Στήριξε όσους έχουν ανάγκη μετα τις καταστροφικές πυρκαγιές στο Μάτι
.. Κάνε μια Δωρεά
Βοηθήστε μας να είμαστε στο πλάι όσων μας έχουν ανάγκη. Μαζί κάνουμε την ελπίδα πράξη
Ακόμα και η πιο μικρή δωρεά, είναι πολύτιμη ώστε να συνεχίσουμε την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας και ιατρικής φροντίδας σε όσους την έχουν ανάγκη στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗΤΡΑΠΕΖΑΧΑΝΙΩΝ
Αρ.Λογ/σμού:124932001
IBAN: GR43 0690 0090 0000 0012 4932 001 / SWIFT: STXAGRA1
ΕΘΝΙΚΗΤΡΑΠΕΖΑΤΗΣΕΛΛΑΔΟΣ
Αρ.Λογ/σμού:141/29611217
IBAN: GR27 0110 1410 0000 1412 9611 217 / SWIFT: ETHNGRAA
ALPHABANK
Αρ.Λογ/σμού:199-00-2002-002401
IBAN: GR06 0140 1990 1990 0200 2002 401 / SWIFT: CRBAGRAAXXX
ΤΡΑΠΕΖΑΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αρ.Λογ/σμού:5018-005706-640
IBAN: GR03 0172 0180 0050 1800 5706 640 / SWIFT: PIRBGRAA
EUROBANK
Αρ.Λογ/σμού:0026/0003/01/0100789826
IBAN: GR92 0260 0030 0000 1010 0789 826 / SWIFT: EFGPGRAA
Μετά την κατάθεσή σας, παρακαλούμε καλέστε μας στο 2821023110 ώστε να σας αποσταλεί η απόδειξη δωρεάς
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑΣ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ
ΔΕΥΤΕΡΑ 9-13
ΤΡΙΤΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ
ΠΕΜΠΤΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ 6 ΜΕ 8
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ‘
ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ 59
ΤΗΛ 28210 23110
