Σκέψεις… από μιαν εθελόντρια

Το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου. Το θέμα αυτό είναι  καμένο. Έχεις γράψει πολλές φορές γι αυτό.  Το  έχεις καλύψει. Δεν θα ασχοληθείς ξανά με τούτο.
Ωστόσο  όταν την Δευτέρα 24 του Σεπτέμβρη είδα στις εφημερίδες το ρεπορτάζ από τον αγώνα δρόμου που διοργανώθηκε για να εορταστεί με αυτόν τον τρόπο στην πόλη μας, η παγκόσμια ημέρα για την νόσο Αλτσχάϊμερ, μου ήρθαν στο νου  αυτά τα τέσσερα χρόνια που τα περάσαμε παρέα: ο άρρωστός μας, η οικογένεια όλη και η  ασθένεια αυτή που τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα της εποχής. Γιατί ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των νοσούντων ανά την υφήλιο. Ολοένα και μικραίνει η ηλικία των ασθενών. Από  κει που εθεωρείτο η αρρώστια των γερόντων και των γηρατειών, ακούς τώρα να την παθαίνουν άνθρωποι νεότατοι, ήδη από την δεκαετία των σαράντα χρόνων.
Παρ  όλες λοιπόν, τις υποσχέσεις στον εαυτό μου, σκέφτηκα  να σας μεταφέρω λίγα πράγματα από τα πολλά που με δίδαξε αυτή η τετραετία. Γιατί ήταν μεγάλο σχολειό όλη ετούτη η πορεία. Δύσκολο, πονετικό, ψυχοφθόρο. Με μεγάλα μαθήματα όμως.
Το πρώτο πράγμα που οφείλει κάποιος να πει, είναι ότι όλοι μας πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι όσον αφορά την ασθένεια αυτή. Ο παθός δεν μπορεί να αξιολογήσει τι είναι αυτό  που του συμβαίνει. Φταίνε τα γεράματα που ξεχνά, που δεν γνωρίζει πρόσωπα, που χάνει τον δρόμο δέκα μέτρα πέρα από το σπίτι του. Και ο περίγυρος δεν θέλει ή δεν μπορεί να φανταστεί ότι οι όποιες παράξενες ή περίεργες ενδείξεις δηλώνουν όχι μεγάλη ηλικία αλλά εγκεφαλική νόσο. Και είναι σημαντικό να καταλάβουμε έγκαιρα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπό μας. Γιατί ίσως προλάβουμε κάτι. Γιατί ίσως καθυστερήσουμε μιαν εξέλιξη. Γιατί ίσως κερδίσουμε χρόνο.
Το δεύτερο πολύ βασικό. Επιληφτείτε ώστε να τακτοποιήσετε το δυνατόν συντομότερο, εκκρεμή προβλήματα της καθημερινότητας.  Διευθετήσεις οικονομικών, νομικών, περιουσιακών θεμάτων είναι σε προτεραιότητα. Αργότερα ο άνθρωπός σας δεν θα θυμάται και δεν θα ξέρει πως να ξεκαθαρίσει τέτοιου είδους υποθέσεις. Κι εσείς ο  φροντιστής εκτός από την στενοχώρια σας και την ψυχολογική σας κατάπτωση θα τρέχετε και δεν θα φτάνετε αντιμέτωπος με το τέρας της γραφειοκρατίας που καθόλου δεν καταλαβαίνει από αρρώστειες και ασθενείς.
Τρίτο εξίσου σημαντικό. Μην θυμώνετε με τον άρρωστο. Δεν φταίει αυτός αν σας ρωτά εκατό φορές το ίδιο πράγμα. Δεν φταίει αυτός αν χάνεται, αν φοβάται, αν φωνάζει, αν είναι επιθετικός. Η αρρώστεια τα κάνει όλα τούτα.  Ο  θυμός και τα μαλώματα χειροτερεύουν την κατάστασή του. Επιδεινώνουν την ανημπόρια του και στο τέλος κάνουν και μας τους φροντιστές να γεμίζουμε ενοχές.
Τέταρτο  πολύ χρήσιμο. Μην ξεγελιέστε. Όταν ένας στην οικογένεια νοσεί όλη η οικογένεια υποφέρει. Πολύ περισσότερο με αυτήν την παλιοαρρώστεια.  Γιατί τον έχεις τον άρρωστο μπροστά σου, φαινομενικά τον ίδιο όπως πάντα.  Όμως είναι ένας άλλος άνθρωπος, αλλιώτικος  από αυτόν που ήξερες. Και συ πρέπει από την μια μεριά  να διαχειριστείς την αρρώστεια του  (με ότι αυτό συνεπάγεται, να τον προσέχεις, να τον πλύνεις, να τον ντύνεις …. ) και τον δικό σου ψυχικό πόνο για την απώλειά του την πνευματική και συναισθηματική. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν. Οι φροντιστές πρέπει να προσέχουν εκτός από τον άρρωστο και τον εαυτό τους. Να φροντίζουν να ξεκουράζονται, να προσέχουν την σωματική και την ψυχική τους υγεία, να μην παραμελούν τις προσωπικές και φιλικές σχέσεις.
Και ένα τελευταίο από τα δεκάδες που θα μπορούσα να προσθέσω. Εσείς οι απέξω οι τρίτοι,  μην ξεχνάτε τον άρρωστο και τον φροντιστή του. Δεν πάσχουν από μεταδοτική ασθένεια. Σας έχουν ανάγκη όσο ποτέ. Ο άρρωστος δεν σας θυμάται, δεν ξέρει ποιος είστε. Αλλά μπορείτε να αποκαταστήσετε μια μορφή επικοινωνίας μαζί του. Να του τραγουδήσετε, να του διηγηθείτε τη ζωή του σαν παραμύθι. Μπορεί να μην καταλάβει τι του λέτε, μα θα αιστανθεί. Γιατί  μπορεί, λένε οι ειδικοί, να χάνονται οι γνώσεις μα τα αισθήματα μένουνε. Κι  αυτά τα καταλαβαίνει. Όσο για τον φροντιστή; Σας χρειάζεται κι αυτός. Μέσα στο μικροσύμπαν που ζει, αυτός και ο άρρωστός του μια μονάδα, χρειάζεται όσο τίποτα ανθρώπους που θα τον συνδέουν με τον υπόλοιπο κόσμο, που θα  του μεταφέρουν τα νέα της κοινωνίας, που θα τον κάνουν να καταλάβει ότι είναι ένα μέρος της ζωής-αυτής από την οποία  τον έχει απομονώσει η φροντίδα του ασθενή του.
Και μην σας ακούσω να πείτε:
-Α, εγώ δεν μπορώ να πάω να τους δω. Υποφέρω πολύ.
Σκεφτείτε πόσο υποφέρουν αυτοί. Και χωρίς να έχουν καμιά επιλογή.
Αγγελική Μπεμπλιδάκη

H ΜΗ ΒΙΑ
Η  διεθνής Ημέρα μη Βιας  καθιερώθηκε  το Ιουν ίο του 2007  με απόφαση του ΟΗΕ να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Οκτωβρίου  που είναι και η ημερομηνία γέννησης του Μαχατμα Γκαντι ενός σπουδαίου ανθρώπου ειρηνιστή, αγωνιστή και εμπνευστή της παθητικής αντίστασης  ενάντια των Βρετανών αποικιοκρατιών στη Ινδια και τη χρήση της μη βιας έναντι των καταπιεστών ..και ας έρεαν ποτάμια το αίμα των συμπολιτών του από την βια των στρατευμάτων του στέμματος…
Ο Γκάντι μας άφησε μια σπουδαία κληρονομιά, μας άφησε αρχές και δόγματα που αν τα τηρήσουμε εμείς και ο κοσμος μας θα είναι καλύτερος, τιμιότερος …Ποιες ηταν λοιπον οι αρχες του Γκάντι;
1 Πλούτος χωρίς μόχθο.
2 Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
3 Πολιτική χωρίς αρχές.
4 Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
5 Εμπόριο χωρίς ήθος.
6 Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
7 Αγάπη χωρίς θυσία.
Τι και αν γιορτάζεται κάθε χρόνο η χρήση μη βίας , το ξεχνάμε  η μας έμαθαν αλλιώς και κάθε μέρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη βία και τα αποτελέσματα της, κάθε μέρα ανακαλύπτομαι ποσο σκληρή είναι η κοινωνία στις μέρες μας, ο κόσμος μας, πόλεμοι, αποκλεισμοί, πολιτικές βίαιες και σκληρές εφαρμόζονται κάνοντας τον άνθρωπο να υποφέρει και να αγανακτεί… και να ανταποδίδει.
Κανείς δεν γυρνά να δει την ιστορία, η εξουσία, το χρήμα εχει κερδίσει τη ηθική και τη τιμιότητα και κάποιοι προσπαθούν αν αντισταθμίσουν τα βαρη…
Υπάρχει ελπίδα για το κόσμο μας; Ο άνθρωπος είναι η ελπίδα αλλά ποιος άνθρωπος;
Ε.Μ

Τα παιδια είναι το μέλλον μας, είναι η κληρονομιά μας και μόνο με ψυχικά και σωματικά υγιή παιδιά εξασφαλίζομαι το μέλλον της κοινωνίας…
Φροντίζουμε για την υγεία ολόκληρης της οικογένειας και ειδικότερα για τα παιδιά, τα πιο ευάλωτα μέλη κάθε μίας οικογένειας. Σχεδόν 600 παιδιατρικές επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν από τον Απρίλιο μέχρι και τον Αύγουστο στο πλαίσιο του προγράμματος “Bridges to context related health and mental health services for refugees and migrants stranded in Greece”.
Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από την European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO

Τα ιατρεία των Γιατρών του Κόσμου στην Αθηνα επισκέφτηκαν  στις 29 Σεπτεμβρίου οι συμμετέχοντες του  εκπαιδευτικού προγράμματος Peace Boat . Η  Peace Boat  είναι  μια μη κυβερνητική οργάνωση με έδρα την Ιαπωνία, με σκοπό την ανάδειξη παγκόσμιων κοινωνικών ζητημάτων καθώς και του έργου οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στα πολυϊατρεία της οργάνωσης  καθώς και να ενημερωθούν για το έργο μας. Τους ευχαριστουμε για την υποστηριξη.

H  στατιστική ιατρειου από  24/09/2018 εως και 28/09/2018 είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ   ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ            26
ΜΑΡΟΚΟ            7
ΑΛΒΑΝΙΑ            6
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ        5
ΙΡΑΝ                   3
ΑΛΓΕΡΙΑ             2
ΝΙΓΗΡΙΑ             2
ΠΑΚΙΣΤΑΝ         2
ΣΥΡΙΑ                 1
ΣΕΡΒΙΑ               1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ          1
ΣΥΝΟΛΟ        56