Μάθαμε τα νέα λίγες μέρες πριν αναχωρήσουμε για το προγραμματισμένο ετήσιο ταξίδι μας. Στο Σουδάν, την χώρα προορισμού μας, γίνονταν φασαρίες. Πολιτικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης η οποία είχε αυξήσει την τιμή του ψωμιού. Και μάλιστα είχαν και νεκρούς. Όχι έναν ή δυό -κι αυτοί πολλοί είναι- αλλά πάνω από σαράντα. Η πληροφορία αυτή ουδόλως πτόησε την εκδρομική παρέα η οποία αποφάσισε, να πραγματοποιήσει, παρ όλα αυτά, το κανονισμένο προ μηνών ταξίδι της. Κι έτσι βρεθήκαμε επτά γυναίκες να ταξιδεύουμε στην χώρα των μαύρων Φαραώ.
Πριν φύγουμε η αλήθεια είναι πως το μυαλό μου έβαζε τα χίλια μύρια.
Σουδάν, χώρα της Αφρικής με το μεγαλύτερο μέρος της να το αποτελούν έρημοι. Τίποτα το εύκολο δεν προοιώνιζε αυτή η εκδρομή. Και οι διαδηλώσεις, τώρα. Το κερασάκι στην τούρτα. Ωστόσο πήγαμε. Και πολύ καλά κάναμε όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων. Χώρα φιλική με ωραίους, φιλόξενους και ευγενικούς ανθρώπους. Σε καμιά περίπτωση δεν αιστανθήκαμε φόβο. Ότι δηλ. κυκλοφορούσαμε μόνες, ότι κινδύνευε η σωματική μας ακεραιότητα, λευκές εμείς ξέσκεπες, μέσα σε μια χώρα μουσουλμανική όπου πάμπολλες ομόφυλες μας κυκλοφορούσαν με μαύρη περιβολή από κεφαλής έως ονύχων. Ή ότι θα μας κλέψουν τα λεφτά και τα πράγματά μας.
Κράτος που τώρα αναδύεται μετά από πάμπολλους αποικιακούς και εμφύλιους πολέμους. Βλέπετε η χώρα αυτή που κάποτε, πριν μοιραστεί στα δυό, ήταν η μεγαλύτερη της Αφρικής, διαθέτει πολλά καλούδια που την κάνουν ορεκτική και επιθυμητή στα μάτια των μεγάλων όπου της υφηλίου. Πετρέλαιο, χρυσό, ουράνιο και διάφορα άλλα. Όπως καταλαβαίνετε πολύ επιθυμητή νύφη για τους αδίστακτους και του άρπαγες του πλανήτη. Να μην πούμε και για τις αρχαιότητες που μέχρι τα τελευταία χρόνια ήταν θαμμένες κάτω από την άμμο της ερήμου και άγνωστες. Θεωρώ ότι διεθνώς, το επόμενο επιστημονικό project (όπως λέμε εις άπταιστον νεοελληνική) είναι τα αρχαία, οι πυραμίδες, οι νεκροθάλαμοι ακόμα και τα πρωτοχριστιανικά μοναστήρια του Σουδάν.
Σήμερα ωστόσο δεν θέλω να σας πω άλλα για την εκδρομή. Για τους ανθρώπους της χώρας αυτής θέλω να μιλήσω. Που σύμφωνα με τον Γιώργο, Έλληνα δεύτερης γενιάς που ζει και δουλεύει στην πρωτεύουσα Χαρτούμ και κάμποσους διαδικτυακούς ταξιδευτές, είναι ο φιλικώτερος, ευγενέστερος και πιο φιλόξενος λαός της μαύρης ηπείρου. Το διαπιστώσαμε στην οκταήμερη περιπλάνησή μας στις ερήμους της χώρας. Εμείς με τα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα όπου πάνω τους κουβαλούσαμε οτιδήποτε θα έκανε εύκολη την διαβίωσή μας από αλάτι και λάδι για τα υπαίθρια πικ νικ μας μέχρι πιάτα, χαρτοπετσέτες και βέβαια πόσιμο νερό.
Κι αυτοί; Δεν ξεχνώ την ημέρα που συναντήσαμε δίπλα σε κάποιον από τους πολλούς αρχαίους ναούς του Άμμωνα ένα πηγάδι. Πάνω από μια στρογγυλή τρύπα στο έδαφος, στυλωμένη με κορμούς δέντρων (από πόσο μακριά τους έφεραν άραγε;) μια υποτυπώδης κατασκευή όπου έδεναν μια τροχαλία που την συνέδεαν με το σχοινί όπου κρεμόταν ένα ανοικτό ασκί πού το έριχναν μέσα στο πηγάδι. Την άλλη άκρη του σχοινιού την έδεναν σε δυο γαϊδουράκια που το τραβούσαν. Και τα καημένα τα ζωντανά πήγαιναν και πήγαιναν μέχρι να φτάσει το σχοινί στο χείλος του πηγαδιού και να ποτιστούν από την μια μεριά οι άνθρωποι και από την άλλη αρνιά, γαϊδούρια και καμήλες.
Δεν με σόκαρε τόσο η εικόνα του πηγαδιού, όσο με ξάφνιασε το βάθος από όπου αντλούσαν το πολύτιμο αυτό αγαθό. (Αν κρίναμε από τον δρόμο που έκαναν τα γαϊδουράκια μέχρι να φτάσει το νερό στο χείλος του πηγαδιού, το πηγάδι είχε βάθος πάνω από 100 μέτρα. Κι εμείς ανοίγουμε μια βρύση και αφήνουμε το νερό που δεν κουραστήκαμε για να το αποχτήσουμε να τρέχει και να χάνεται).
Τα έβλεπες όλα αυτά τα ζωντανά να κινούνται μέσα στην έρημο με τα λίγα καχεκτικά δεντράκια, την ανύπαρκτη βλάστηση και το ελάχιστο νερό. Κι αναρωτιόσουν: πως τα κατάφερναν να επιβιώσουν σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες ζωής;
Το ίδιο κι οι άνθρωποι. Σταματήσαμε κάπου κοντά σε κάποιο αλατωρυχείο στην μέση του πουθενά. (Μην σας ξενίζει αυτή η έκφραση. Στην μέση του πουθενά γιατί όπου φτάνει το μάτι σου δεξιά, αριστερά, πάνω ή κάτω το μόνο που βλέπεις είναι η έρημος. Αμμόλοφοι, μερικές φορές διάσπαρτα βράχια ή χαλίκια. Το ίδιο τοπίο παντού γύρω σου κι εσύ μια κουκίδα στην μέση να αισθάνεσαι το μέγεθος του ανθρώπου μπροστά στο μέγεθος της δημιουργίας). Κάμποσοι άνθρωποι που έμεναν σε ένα κατάλυμα εκεί-δυό δωμάτια φτιαγμένα από ξύλα και ψάθες, ένα υποτυπώδες κρεβάτι κι από πάνω ένα κιβώτιο όπου υπέθεσα ότι φυλαγόταν ό,τι θεωρούσαν πιο πολύτιμο. Μας υποδέχτηκαν με χαρά και φιλόξενη διάθεση και μας κέρασαν καφέ και τσάι φτιαγμένα από το λιγοστό νερό που αποθήκευαν σε μπιτόνια. Οι άνθρωποι αυτοί που δεν είχαν τίποτα, σε σχέση με αυτά που εμείς θεωρούμε αγαθά. Κι όμως ήταν χαμογελαστοί, πρόσχαροι και καθόλου γκρινιάρηδες και απαιτητικοί.
Πουθενά σε όλο αυτό το ταξίδι οι άνθρωποι δεν μας ζήτησαν μπαξίσι ή ότι άλλο είχε να κάνει με λεφτά. Μας ζητούσαν συχνά να τους φωτογραφίσουμε και γελούσαν άδολα σαν τα μικρά παιδιά όταν έβλεπαν το εαυτό τους στις ψηφιακές οθόνες.
Πάντα μετά από ένα τέτοιο ταξίδι ο απολογισμός είναι δύσκολος. Για δες τους αυτούς τους ανθρώπους. Ζουν σε μια τόσο δύσκολη και αφιλόξενη γη-όσο να πεις η έρημος δεν είναι και ο πιο εύκολος τόπος κατοικίας. Χωρίς περίσσιο νερό. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Η μέρα ξεκινάει με την ανατολή και τελειώνει με την δύση του ήλιου. Κι όμως, Το χαμόγελο και η καλή διάθεση δεν λείπει από το πρόσωπό τους. Και πουθενά δεν διακρίναμε μια ζήλεια ή μια επιθυμία για τα έχει μας.
Φαινομενικά αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελάχιστα από όλα αυτά που εμείς οι «πολιτισμένοι» θεωρούμε απαραίτητα.
Κι όμως φαίνεται πως έχουν τα πάντα. Όλα αυτά που τους βοηθούν να ζήσουν σε αρμονία με την φύση, με τους άλλους ανθρώπους και με τον εαυτό τους.
Αγγελική Μπεμπλιδάκη
OΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΕΕΛΠΝΟ…
Δωρίζοντας κινητές μονάδες…
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου δεν ρωτάμε τι μπορεί να κάνει το κράτος για μας, αλλά αναρωτιόμαστε καταρχήν τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για την κοινωνία
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου δεν γκρινιάζουμε, δεν ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους, δεν ψάχνουμε για δικαιολογίες αλλά επιλέγουμε πάντα τον δύσκολο δρόμο. Εκείνον της ευθύνης στην πρώτη γραμμή
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου δεν μας απασχολεί ποιος βοηθάει τους φτωχούς και ανυπεράσπιστους , αλλά μας ενδιαφέρει ποιος μπορεί κάθε φορά καλύτερα να βοηθήσει.
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου δεν κάνουμε Ιατρική για να αμφισβητήσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγίειας, αλλά γιατί θέλουμε σε αυτό να έχουν πρόσβαση όλοι.
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου δεν θεωρούμε τον εξοπλισμό, τα εργαλεία τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε αποκλειστικό μας προνόμιο η περιουσία μας , αλλά τα αντιμετωπίζουμε σαν το μέσο για να εξασφαλίζουμε θεραπεία και αξιοπρέπεια στους ταπεινούς και καταφρονεμένους, τους πιο αδύναμους που είναι οι ασθενείς μας.
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου πιστεύουμε στην αξία και την σημασία της επιδημιολογικής επιτήρησης σαν βασικό στοιχείο της καθολικής υγίειας και ξέρουμε πως κάποιοι άλλοι ειδικοί μπορούν να το κάνουν καλύτερα.
Γιατί στους Γιατρούς του Κόσμου μπορεί να κρίνουμε αυστηρά, να καταγγέλουμε όταν χρειάζεται και να συγκρουόμαστε για το καλό των ασθενών μας με κάθε άδικη εξουσία αλλά δεν θεωρούμε την Πολιτεία αντίπαλο, δεν περιφρονούμε τους δημόσιους θεσμούς, δεν βαυκαλιζόμαστε πως μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα προχωρήσαμε στην δωρεά 3 υπερσύγχρονων πλήρως εξοπλισμένων ιατρικών μονάδων αξίας 280.000 καθως και μιας μεγάλης ποσότητας φαρμάκων αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ στο ΚΕΕΛΠΝΟ, για να χρησιμοποιηθούν στην επιδημιολογική επιτήρηση της χώρας. Μονάδες που παραδόθηκαν στον πρόεδρο του ΚΚΕΛΠΝΟ καθηγητή Θεόφιλο Ρόζεμπεργκ και τον αντιπρόεδρο Άγη Τερζίζη. Μονάδες αγορασμένες με χρήματα των Ευρωπαίων πολιτών για την προσφυγική κρίση των προηγούμενων χρόνων, που σήμερα αποδίδονται εκεί που πραγματικά πρέπει να ανήκουν. Στο δημόσιο.
Είμαι πραγματικά περήφανος που οι Γιατροί του Κόσμου γίνονται η πρώτη Ελληνική Ανθρωπιστική Οργάνωση που κάνει δωρεά στην Ελληνική Πολιτεία. Και μακάρι να έρθει κάποτε –αν και μάλλον αργεί αυτή η μέρα- η στιγμή που οι Γιατροί του Κόσμου θα μπορούν με χαρά να αυτοκαταργηθούν γιατί οι χιλιάδες ασθενείς που σήμερα προστατεύουν, θα έχουν βρεί το δρόμο τους στη Δημόσια Φροντίδα.
Είθε…
Γιατροί του Κόσμου
Παράλληλα με τα νέα περιστατικά καρκίνου όπου αυξάνονται διαρκώς τα τελευταία έτη (3,7 εκατομμύρια ετησίως στην Ευρώπη), το κόστος των νέων θεραπειών βρίσκεται στα ύψη. Πίσω από αυτή τη διαπίστωση, υποβόσκει μία ανησυχητική τάση: η ανεξέλεγκτη αύξηση του κόστους των νέων θεραπειών.
Στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας κατά του καρκίνου, οι Γιατροί του Κόσμου κυκλοφόρησαν ένα νέο φάρμακο, το Patentix®.
Το Patentix® είναι φάρμακο κατά της κατάχρησης της φαρμακευτικής ευρεσιτεχνίας. Ενδείκνυται για τη διασφάλιση της πρόσβασης στην Υγεία για όλους.
Οι τιμές φαρμάκων για τον καρκίνο διαμορφώνονται από ένα σύστημα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που ενισχύει τα μονοπώλια. Ενώ τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα φάρμακα υιοθετήθηκαν στην Ευρώπη πριν από 60 χρόνια ως μέσο προώθησης της Έρευνας & Ανάπτυξης, πλέον χρησιμοποιούνται για την αύξηση κερδών.
Η έρευνα για τον καρκίνο πρέπει να είναι μάχη για την υγεία.
Βοηθήστε μας να καταπολεμήσουμε τις καταχρηστικές ευρεσιτεχνίες!
1. Κατεβάστε την εικόνα με την μακέτα του Patentix®
2. Κόψτε το κουτί κατά μήκος των απλών γραμμών και διπλώστε το στη διακεκομμένη γραμμή
3. Μοιραστείτε το άφοβα: τραβήξτε μερικές φωτογραφίες, στείλτε τις μέσω του Διαδικτύου, στα κοινωνικά δίκτυα ή όπου αλλού θέλετε.
Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του τμήματος Χανίων των Γιατρών του Κόσμου
θα γινει τη Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου στις 18.30 στο χώρο του πολυιατρειου Μάρκου Μπότσαρη 59.
Θα μας τιμήσει η παρουσία των φίλων, εθελοντών, μελών σε αυτή τη συνάντηση που θα ενημερωθείτε για τις δράσεις , τους στόχους και θα έχετε την ευκαιρία να ανανεώσετε τη ετήσια συνδρομή μας ενισχύοντας τις δράσεις μας.
Tα στατιστικα του ιατρείου από 26/01/2019 έως και 01/02/2019 είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 12
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 9
ΜΑΡΟΚΟ 9
ΑΛΓΕΡΙΑ 8
ΣΥΡΙΑ 7
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 6
ΙΡΑΚ 5
ΑΛΒΑΝΙΑ 3
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 2
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΣΕΝΕΓΑΛΗ 1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΓΕΩΡΓΙΑ 1
ΣΟΥΔΑΝ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1
ΑΥΣΤΡΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 71
