Και ξαφνικά τα είδαμε.
Τα ξέραμε, αυτό είναι σίγουρο. Ακούγαμε οι μεγαλύτεροι –εγώ τουλάχιστον θυμάμαι την μητέρα μου να διηγείται ιστορίες για ανθρώπους ακόμα και έφιππους, που είχαν παρασυρθεί και είχαν πνιγεί στα ορμητικά νερά του ποταμού που περνούσε λίγο πιο κάτω από το χωριό της. Κι επειδή τον ποταμό αυτό τον έβλεπα συνήθως σε καλοκαιρίες ήρεμο και τις πιο πολλές φορές στεγνό, αναρωτιόμουν μήπως αυτές οι ιστορίες ήταν υπερβολικές. Πού πνιγόντουσαν οι άνθρωποι; Σε τούτο δω το ρυάκι;
Κι όμως οι παππούδες έλεγαν. «Τον χειμώνα που το νερό πλησιαίνει, ο ποταμός αντρειεύεται. Και τότες σας μπορεί να συμβούν πολλά. Κι ανθρώποι να πνιγούν και περιουσίες να χαθούν».
Οπότε λοιπόν τα ξέραμε. Τα ρέματα, τους χειμάρρους που διασχίζουν τον τόπο μας και μεταφέρουν τα νερά των βροχών και των λιωμένων χιονιών στην θάλασσα. Μόνο που τα ξεχάσαμε στην πορεία των χρόνων. Βλέπετε δεν έκαναν και πολύ αισθητή την παρουσία τους. Λιγοστέψανε τα νερά τους, ημερέψανε. Η τεχνολογία τα καβαλίκεψε με γεφύρια και ανθρώπινες κατασκευές. Κι έτσι πάψαμε να τα βλέπουμε. Αντικρύζαμε τις πινακίδες «ποταμός τάδε» και ψάχναμε να βρούμε και να δούμε τα νερά του-ειδικά όσοι περνούσαμε με αυτοκίνητα. Άκουσα κάποτε έναν από μια παραποτάμια περιοχή να λέει πως ως παιδί μάζευε καβούρια από τις όχθες και έπαιζε στα νερά του χωριανού του χειμάρρου. Κι αναρωτιόμουν που ήταν αυτό το παραδεισένιο μέρος που περιέγραφε μιας και μέχρι σήμερα βλέπαμε μόνο δρόμους, γεφύρια και αποξηραμένες κοίτες.
Και ξαφνικά τον τελευταίο μήνα τα είδαμε. Όλα αυτά τα ξεχασμένα, υποτιμημένα ρέματα. Που τα θεωρούσαμε μικρά, ανάξια λόγου. Που πιστέψαμε ότι είναι του χεριού μας. Που λογαριάσαμε πως δεν είναι και κάτι τρομερό να αναμετρηθούμε μαζί τους. Και κάναμε ό,τι μας έκοψε. Ό,τι πρόσταζε το κοντινό, βραχυπρόθεσμο συμφέρον μας. Ούτε καν, τί κληρονομιά αφήνουμε στα παιδιά μας αναλογιστήκαμε. Πόσο μάλλον στα εγγόνια μας. Κι οι άρχοντες, δημοτικοί και πολιτειακοί το ίδιο. Από κοντά κι αυτοί. Με γνώμονα όχι το γενικό καλό αλλά μόνο τα ψηφαλάκια και τις θέσεις εξουσίας.
Και σήμερα; Σήμερα χτυπιόμαστε και θρηνούμε. Τους ανθρώπους που χάθηκαν. Τα μνημεία του πολιτισμού που είτε γκρεμιστήκαν είτε δεχθήκανε πλήγματα που μπορεί να αποδειχτούν ανεπανόρθωτα. Τις περιουσίες που εξαφανίστηκαν κάτω από τα ορμητικά νερά. Τις υποδομές του νομού που γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω. Τον πανέμορφο τόπο που δέχτηκε πολλές χαρακιές ασχήμιας και πόνου στο πρόσωπο του, που το παινούν και το διαφημίζουν σε ανατολή και δύση.
Κι αρχίσαμε τους απολογισμούς. Φταίει ο καιρός. Φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, φταίει……
Πάντα κάποιος φταίει και συνήθως είναι κάποιος άλλος. Την ευθύνη την δικιά μας των κυβερνητικών, των δημοτικών αρχόντων αλλά και των πολιτών την ξεχνάμε. Θα μου πείτε τί σημασία έχει τώρα πια. Ότι έγινε έγινε. Η καταστροφή δεν διορθώνεται. Όχι η καταστροφή δεν διορθώνεται εκ των υστέρων-όσο κι αν χτυπιόμαστε. Μπορεί να γίνει μάθημα όμως, για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια.. Και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί, ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες, τις μετά την καταστροφή. Ότι βλέπω διάφορους υπεύθυνους, να μιλάνε σαν να βγήκανε να πούνε τα μάθημά τους. Σαν τίποτα από την κοσμοχαλασιά αυτήν να μην τους έχει αγγίξει. Σαν τίποτα να μην έχουν διδαχθεί.
Που κάποιοι με ολύμπια ηρεμία επαίρονται ότι όλα θα τα ξαναφτιάξουν γρήγορα και εύκολα. Που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα και τώρα, ότι είναι προτιμότερο να προλαβαίνεις το κακό από το να το διορθώνεις εκ των υστέρων.
Πάντως για να ξέρετε. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν καταστροφές στο νησί μας. Ξέρει ο τόπος μας από πολλών λογιών συμφορές. Μην ξεχνάτε. Ο Μινωϊκός πολιτισμός από ένα τσουνάμι σβήστηκε. Το 365 μ.Χ. ένας σεισμός μεγέθους, υπολογίζουν, γύρω στα 8 ρίχτερ ισοπέδωσε το νησί μας. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να έχουμε κοντή μνήμη. Την μνήμη των χρόνων μας. Τα παλιότερα περιστατικά ενώ μας παραδίδονται εν είδει μύθων και θρύλων εύκολα τα ξεχνάμε και τα υποτιμάμε. Ο Δίκτυς ένας μάλλον άγνωστος ιστορικός γράφει : «τω δε ιγ’ ετει της βασιλείας …. Κλαυδίου Καίσαρος έπαθεν υπό θεομηνίας η Κρήτη νήσος πάσα». Και τόσο πολύ επλήγη η νήσος που άνοιξαν, λέει, μέχρι και οι τάφοι στα νεκροταφεία.
Λοιπόν το νησί μας έχει ζήσει κι άλλα τέτοια. Και παρ όλες τις συμφορές, τα κατάφερε. Πιστεύω θα τα καταφέρει και τώρα. Να συνεχίσει, να ορθοποδήσει. Να αντρειέψει και πάλι. Να ομορφύνει και πάλι. Όλα μπορούν να φτιάξουν, αν οι άνθρωποι είναι υγιείς και συνεχίσουν να αγωνίζονται για πρόοδο και εξέλιξη.
Μόνο ας μην ξεχάσουμε το μάθημα που πήραμε κι αυτήν την φορά. Η φύσις είναι παντοδύναμη. Μπορεί να γίνει πολύτιμη σύμμαχος και βοηθός μας. Ας την ακούσουμε. Ας την προσέξουμε. Ας την σεβαστούμε. Τελικά αυτή θα υπερισχύσει. Ας πορευτούμε μαζί της και δίπλα της. Αν την καταστρέψουμε, αποδεικνύεται τελικά, ότι στρεφόμαστε ενάντια στους εαυτούς μας και στα συμφέροντά μας.
Και μην ξεχνάτε. Δεν είναι δικός μας αυτός ο τόπος. Τον έχουμε κληρονομήσει από τα παιδιά μας. Σ αυτά θα τον παραδώσουμε. Και έχωμε την υποχρέωση να τους τον δώσουμε καλύτερο, πιο παραγωγικό και ομορφότερο. Κι έχωμε την υποχρέωση να τα μάθωμε να πορεύονται στην ζωή, σεβόμενα την φύση και όχι καταστρέφοντάς την.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Médecins du Monde Greece – Γιατροί του Κόσμου
Εμβόλια: Υπάρχει ακόμη περιθώριο αμφισβήτησης;
Τα χαμηλά ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης που παρατηρούνται διεθνώς οφείλονται εν μέρει στη διάδοση των ιδεών του αντιεμβολιαστικού κινήματος μέσω των social media. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις ολέθριες συνέπειες.
Οι Médecins du Monde Greece – Γιατροί του Κόσμου εμβολίασαν ανήλικους στην Αθήνα έναντι της ιλαράς με το εμβόλιο MMR στα πλαίσια του προγράμματος “Bridges to context-related health and mental health services for refugees and migrants stranded in Greece”, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την European Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO
Πιστοί στον αγώνα μας απέναντι στην καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συμμετείχαμε σήμερα, 26 Φεβρουαρίου, στην υψηλού επιπέδου διάσκεψη που συγκάλεσαν τα Ηνωμένα Έθνη με τη συνδιοργάνωση των κυβερνήσεων της Σουηδίας και της Ελβετίας. Σκοπός της διάσκεψης ήταν η ανάληψη δεσμεύσεων για την υποστήριξη της ανθρωπιστικής ανταπόκρισης καθώς και την ευρύτερη ανακούφιση του λαού της Υεμένης.
Η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών. Περίπου το 80% του πληθυσμού – 24 εκ. άνθρωποι – χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια από τους οποίους οι 14.3 εκ. βρίσκονται σε τεράστια ανάγκη. Η αύξηση των ανθρωπιστικών παρεμβάσεων το περασμένο έτος παρείχε βοήθεια σε 8 εκ. ανθρώπους, από 3.5 εκ. το 2017, καθιστώντας την Υεμένη ως την μεγαλύτερη ανθρωπιστική επιχείρηση στον κόσμο.
Σε μία χώρα που βάλλεται από τις ένοπλες συγκρούσεις, τυφλά χτυπήματα, με εκατοντάδες νεκρούς και εκτοπισμένους, η ανεξέλεγκτη χρήση βίας από τον αραβικό συνασπισμό δυνάμεων υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας έχει οδηγήσει ακόμα και στη στρατιωτικοποίηση υγειονομικών εγκαταστάσεων και νοσοκομείων, όπως συνέβη και τον περασμένο Νοέμβριο με την κατάληψη του Νοσοκομείου της πόλης Χοντάιντα στη δυτική Υεμένη από ένοπλους μαχητές Huthi. Παράλληλα, ο απάνθρωπος και καταστροφικός αποκλεισμός της Υεμένης που έχει επιβληθεί από τον αραβικό συνασπισμό αποτελεί την αιτία της τεράστιας ανθρωπιστικής καταστροφής, οδηγώντας ουσιαστικά τη χώρα σε επιβεβλημένη υγειονομική κρίση και ασιτία.
Για τους Γιατρούς του Κόσμου η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η καταδίκη της καταστρατήγησής τους είναι αδιαπραγμάτευτη.
Οι Γιατροί του Κόσμου καταδικάζουν το γεγονός ότι υγειονομικές εγκαταστάσεις και νοσοκομεία αποτελούν στρατιωτικές βάσεις και στόχοι επιθέσεων θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο σημαντικό αριθμό ασθενών και τραυματιών, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Τέτοιες ενέργειες που αφαιρούν το θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών στην ιατρική φροντίδα και διάσωση, εξυπηρετώντας στρατηγικά σχέδια επιθέσεων σε περιοχές με άμαχο πληθυσμό, είναι εγκλήματα πολέμου που αποτελούν την απόλυτη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και πρέπει να καταδεικνύονται από όλους απερίφραστα.
Τέλος, οι Γιατροί του Κόσμου καταδικάζουν την εκκωφαντική σιωπή και αργοπορία της Διεθνούς Κοινότητας σε αυτήν την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που η ανάγκη για δράση και κινητοποίηση ώστε να δοθεί ένα τέλος στην πρωτοφανή αυτή βία είναι πιο επιτακτική από ποτέ, τη στιγμή μάλιστα που σε παρόμοιες κρίσεις έχει επιδειχθεί σαφώς μεγαλύτερη ευαισθησία.
Τα στατιστικά για την εβδομάδα από 25/02/2019 έως και 01/03/2019 είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 19
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 8
ΜΑΡΟΚΟ 8
ΑΛΓΕΡΙΑ 7
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 7
ΣΥΡΙΑ 3
ΓΕΩΡΓΙΑ 2
ΑΛΒΑΝΙΑ 2
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΙΡΑΝ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 3
ΣΥΝΟΛΟ 61
