Ψάχνω και σήμερα ένα θέμα.
Ιστορία παλιά. Από τότε που άρχισα να γράφω στον έντυπο τύπο, κάθε βδομάδα ένα ήταν συνήθως το ζητούμενο: για το τι πράγμα θα μιλήσω αυτήν την φορά.
Η σκέψη μου τριγυρνά. Τέτοιες μέρες ήτανε, 20 του Απρίλη του 1914 την επομένη του ορθόδοξου Πάσχα, που οι μπράβοι των Αμερικάνων μεγαλοϊδιοκτητών ανθρακωρυχείων, ορμούν σε καταυλισμό απεργών στο Λάντλοου του Κολοράντο. Ισοπεδώνουν τον χώρο, τον καίνε και σκοτώνουν αδιακρίτως. Τους απεργούς, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους- το μικρότερο 11 μηνών. Μαζί με τους εργάτες φονεύεται και ο Ελληνικής –Κρητικής-καταγωγής Ηλίας Σπαντιδάκης (επί το αγγλικώτερον Λούης Τίκας).
Ήρωας ξεχασμένος από την Ελληνική πολιτεία αλλά όχι από τους συναγωνιστές του. Η προσφορά του στον αγώνα των εργαζομένων, εκεί στην μακρινή χώρα όπου πολέμησε και θυσιάστηκε για να πετύχει πράγματα όπως το οκτάωρο, τα μέτρα ασφαλείας και την αξιοπρεπή ζωή, αναγνωρίστηκε. Στήθηκε ανδριάντας του, ονοματίστηκε δρόμος με το όνομά του και γενικώς είναι καταγεγραμμένος ως ήρωας του αμερικάνικου εργατικού κινήματος. Εμείς εδώ στην πατρίδα του δεν ξέρω αν τον γνωρίζουμε. Άνθρωποι που ο βίος τους είναι τέτοιος ώστε μπορούν να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα αξιοπρέπειας και αγωνιστικότητας. Που ο τρόπος ζωής τους μπορεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει δεν θάπρεπε να μένουν άγνωστοι και ξεχασμένοι. Στην δύσκολη καθημερινότητα που ζούμε, που η πεζότητα και η μικρότητα είναι η εύκολη λύση, άνθρωποι που σηκώνονται πάνω από τον μέσο όρο θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι πρότυπο και υπόδειγμα.
Μεγάλη Εβδομάδα. Αυτή η παράξενη, σκοτεινή, σκονισμένη εβδομάδα.
Σήμερα άκουσα κάποιον στο ραδιόφωνο να λέει πως ο καιρός είναι μεγαλοβδομαδιάτικος. Καταλαβαίνω την κουβέντα. Είναι μουντός. Σαν θλιμμένος μοιάζει. Σαν να συμπάσχει στο δράμα του Θεανθρώπου.
Για κάποιους εβδομάδα περισυλλογής και κατάνυξης. Για κάποιους άλλους ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης.
Ωστόσο σε όλη τον κόσμο άσχετα με τους εορτασμούς, υπάρχουν άρρωστοι στα νοσοκομεία, εγκαταλελειμμένοι σε ιδρύματα, άστεγοι, φτωχοί και πεινασμένοι παντού. Άνθρωποι. θύματα των πολέμων, της βίας και της θέλησης κάποιων δυνατών της γης ότι τα οικονομικά τους συμφέροντα προέχουν. Και για να πλουτίζουν αυτοί οι ολίγοι πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να υποφέρουν.
Κάθε φορά που επιστρέφω από ένα ταξίδι από αυτά τα παράξενα που κάνει η εκδρομική μου παρέα σε χώρες που δεν είναι ακριβώς τουριστικές και πολιτισμένες με ρωτούν φίλοι και γνωστοί: Πως ήταν εκεί; Η συνήθης απάντησή μου είναι ότι η χώρα αυτή είναι πλούσια αλλά οι κάτοικοι της είναι φτωχοί.
Συνειδητοποιώ με δέος ότι και η χώρα μας εκεί έχει καταντήσει. Ξαφνικά πολλοί και διάφοροι υποστηρίζουν ότι η πατρίδα μας έχει πολύ πλούτο. Μόνο που έχω την υπόνοια ότι τον πλούτο αυτό δεν θα τον απολαύσουμε εμείς. Πως θα καταλήξουμε και μείς φτωχοί σε μια πλούσια χώρα. Έχωμε υπάρξει και στο παρελθόν φτωχοί και δίχως μοίρα στον ήλιο. Όμως τότε μου φαίνεται πως είχαμε πιο πολύ κουράγιο, πιο πολύ τσαμπουκά για να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε και αν συνέβαινε.
Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που ήδη πολλοί το έχουν συζητήσει και σχολιάσει. Πρόσφατα ένα μεγάλο μνημείο πολιτισμού-η Παναγία των Παρισίων- κάηκε. Εν ριπή οφθαλμού μαζεύτηκαν εκατομμύρια, τι λέω δισεκατομμύρια από πλούσιους και φτωχούς σε όλον τον κόσμο για την επισκευή της. Γιατί όλος αυτός ο λαός δεν μπορεί να δείξει τα ίδια αντανακλαστικά για τους πεινασμένους και τους ξεριζωμένους της Γης; Γιατί πρέπει να υπάρχουν πρόσφυγες, άστεγοι, φτωχοί και πεινασμένοι;
Απαντήσεις σε ερωτήματα τέτοιου είδους δεν υπάρχουν. Ας κάνουμε ο καθένας μας αυτό το κομμάτι του χρέους που μας αναλογεί. Και ίσως κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε και το παράδειγμά μας να γίνει οδηγός και για άλλους περισσότερους.
Καλό Πάσχα με υγεία και με αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Την Παρασκευή 19 Απριλίου εθελοντές της οργάνωσης επισκέφτηκαν το Γυμνάσιο Βρυσών μετα από πρόσκληση των καθηγητών στα πλαίσια της θεματικής εβδομάδας.
Σκοπός της επίσκεψής για ήταν ενημέρωση των μαθητών για τον εθελοντισμό και για τις δράσεις της οργάνωσης όχι μόνο στη πόλη μας αλλα και στην υπόλοιπη Ελλάδα καθώς και για τις αποστολές στο εξωτερικό… Στις 3 διδακτικές ώρες οι μαθητές και καθηγητές μας οδηγήσαν μέσα από τα μονοπάτια της μνήμης μας σε ένα οδοιπορικό που μας συγκίνησε όλους.
Ευχαριστούμε τους καθηγητές και τους μαθητές για αυτή τη ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εθελοντισμό και να εξιστορήσουμε εμπειρίες που αποκτήσαμε από παλιότερες αποστολές..
Ε.Μ.
Οι Γιατροι του Κόσμου ευχαριστούν τους μαθητές της ΣΤ’ του Δημοτικού Αγροκήπιου για προσφορά του χρηματικού ποσού που συγκέντρωσαν από το παζαρι τους, τους ευχόμαστε ολόψυχα να αποκτήσουν γνώση, παιδεία και να κατακτήσουν το μέλλον τους..
Με τέτοιους μαθητές και εκπαιδευτικούς ενδυναμώνεται η πίστη ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτό το πλανήτη…
Ε.Μ
Γράμμα από την ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Αγροκηπίου
Την Πέμπτη 18 Απριλίου 2019 η έκτη τάξη του Δημοτικού σχολείου είχε την ευκαιρία να υποδεχτεί στο σχολείο έναν εκπρόσωπο από τους Γιατρούς του Κόσμου.
Σκοπός της επίσκεψης αυτής, ήταν να προσφέρουμε ένα συμβολικό ποσό το οποίο εισπράξαμε από το παζάρι αγάπης του σχολείου μας.
Παράλληλα ενημερωθήκαμε για το έργο τους και τη βοήθεια που προσφέρουν σε ασθενείς και ανασφάλιστους , οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική άνεση για να αγοράσουν φάρμακα η να πληρώσουν ιδιώτες γιατρούς.
Εντυπωσιαστήκαμε που αυτοί οι άνθρωποι αφιερώνουν τόσο χρόνο από την καθημερινότητα τους για να βοηθάνε αφιλοκερδώς συνανθρώπους μας.
Έτσι αποφασίσαμε όλοι μαζί να γίνουμε και εμεις εθελοντές στη δράση τους.
Η ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Αγροκηπίου
Οι Γιατροί του Κόσμου τμήματος Χανίων σας εύχονται
Καλό Πάσχα
Το ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου θα παραμείνει κλειστό από 24 Απριλίου έως και 1 Μαΐου
Τα στατιστικά για την εβδομάδα από 15/04/2019 έως και 19/04/2019 είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 19
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 10
ΜΑΡΟΚΟ 8
ΑΛΒΑΝΙΑ 5
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 3
ΓΕΩΡΓΙΑ 2
ΙΡΑΚ 2
ΙΡΑΝ 2
ΣΥΡΙΑ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΣΟΥΔΑΝ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 57
