Σήμερα το πρωί, γυρνώντας από το θαλασσινό μπάνιο της ημέρας, βρήκα την είσοδο προς το αυτοκίνητό μου κυριολεκτικά αποκλεισμένη μια και ο οδηγός του διπλανού οχήματος πάρκαρε πολύ κολλητά πλάι μου. Οι πόρτες απλώς άνοιγαν για λίγα εκατοστά. Ούτε λόγος για να μπω μέσα. Μετά από κάμποση ώρα έφτασε ο οδηγός του γειτονικού οχήματος. Έμεινε έκπληκτος όταν του επεσήμανα το γεγονός ότι με τον τρόπο που είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του είχε αποκλείσει την πρόσβαση στο δικό μου. Με κοίταξε ξαφνιασμένος και μου είπε απλά:
– Δεν το είδα. Δεν το είχα καταλάβει.
Κι εγώ που όση ώρα τον περίμενα έψελνα διάφορα, ξεφούσκωσα αυτομάτως. Δεν το έκανε επίτηδες. Δεν το κατάλαβε ο άνθρωπος. Επειδή με τον τρόπο που είχε παρκάρει, ο ίδιος μπορούσε να βγει έξω από το δικό του όχημά δεν πήρε είδηση ότι εμπόδιζε το διπλανό.
Έφυγα, το περιστατικό όμως, στριφογύριζε στο μυαλό μου. Εντάξει. Η όλη πράξη δεν έγινε εσκεμμένα. Αλλά πάλι. Τόση ανεμελιά. Πως φέρεσαι έτσι σαν να είσαι μόνος σου στον κόσμο. Σαν να μην υπάρχουν άλλοι δίπλα σου. Σαν να μην αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι μέλος μιας κοινωνίας και ότι μέσα της υπάρχουν και κυκλοφορούν κι άλλα άτομα;
Μου ήρθε στον νου μια ανάλυση που είχα ακούσει από τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Ματθαίο Γιωσαφάτ, τώρα τελευταία. Προσπαθούσε να ερμηνεύσει τα συμβαίνοντα στην ελληνική κοινωνία. Ανάμεσα στα άλλα, έλεγε, πως μας λείπει η ομαδικότητα. Πως δεν ξέρουμε να ζούμε μαζί ο ένας με τον άλλο. Κι αυτό φαίνεται από τον τρόπο που κινούμαστε μέσα σε ομάδες. Είτε στην ομάδα της γειτονιάς είτε της πόλης ή της χώρας. Ακόμα περισσότερο φαίνεται στις πιο ιδιαίτερες κοντινές σχέσεις φιλικές, συντροφικές, οικογενειακές. Ακόμα και από τον επιθετικό τρόπο που οδηγούμε. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και το συμφέρον του, ακόμα και οι πολιτικοί κάνουν το ίδιο και μείς τους ψηφίζουμε για τον ίδιο λόγο. Λίγοι είναι αυτοί που προσπαθούν να προσφέρουν για το κοινό καλό.
Οι άνθρωποι, συνέχιζε, ειδικά οι νεότεροι, νομίζουν ότι θα ευτυχήσουν μέσα από τον υπερκαταναλωτισμό, το σεξ ή τις ουσίες. Γρήγορα όμως διαπιστώνουν ότι ούτε η πληθώρα υλικών αγαθών ούτε οι επιδερμικές επαφές χωρίς βαθύτερα συναισθήματα τους δίνουν ικανοποίηση. Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος μόνο όταν είναι σε ένα πλέγμα σχέσεων και προσφέρει. Όταν έχει τη δυνατότητα να συνυπάρχει με άλλους ανθρώπους με τους οποίους να αλληλεπιδρά. Να δίνει και να παίρνει. Οι άνθρωποι πρέπει να σχετίζονται και να δίνουν. «Αυτό δεν το λέει η ηθική», τόνιζε. «Το λέει η ψυχολογία». Ένας άνθρωπος που δεν δίνει στην κοινωνία, στην ζωή, στους άλλους, δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος.
Και τέλειωνε την κουβέντα του με την παραίνεση ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε, να μοιραζόμαστε, να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο. Να μάθουμε ότι για τα προβλήματά μας δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Χρειαζόμαστε μαθήματα ζωής για τις ανθρώπινες σχέσεις, έλεγε. Να μάθουμε πώς να συνυπάρχουμε με τους άλλους, με την εξουσία, με τον έρωτα. Να μάθουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, πώς να αναπτύσσουμε την δημιουργικότητά μας και τέλος πώς να έχωμε ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους
Τότε που τον άκουγα είχα προβληματιστεί πολύ. Καλά, το βλέπει κανείς ολοένα και περισσότερο πόσο «εαυτούληδες» είμαστε. Ότι πάνω από όλα μας ενδιαφέρει το ατομικό συμφέρον και όχι το συλλογικό. Καθημερινά διαπιστώνουμε πόσο μίζεροι και καχύποπτοι έχουμε γίνει. Δεν θέλωμε να δώσωμε τίποτα από το έχει μας, όσο ευτελές και μικρής αξίας να είναι. Και σε κάθε πράξη αγαθή προσπαθούμε να βρούμε την πίσω σκέψη, τα κίνητρα και τις αιτίες που την προκαλούν.
Την ίδια στιγμή ωστόσο διαπιστώνουμε πόσο ανικανοποίητοι είμαστε. Παρ όλη την υλική ευμάρεια. Οι περισσότεροι διαθέτουμε αγαθά που οι προηγούμενες γενιές ούτε να τα διανοηθούν μπορούσαν. Έχουμε αρχίσει να το αντιλαμβανόμαστε σιγά σιγά όμως πως αυτά από μόνα τους δεν μας κάνουν ευτυχέστερους. Εμείς οι μεγαλύτεροι σαν κάπως να έχουμε αρχίσει να ψυχανεμιζόμαστε πως μόνο μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, μόνο σε σχέση με τους άλλους μπορούμε να είμαστε καλά.
Κι αυτό το άλλο που τονίζει ο επιστήμονας ότι για να είμαστε, λέει, ευχαριστημένοι πρέπει να δίνουμε κιόλας. Αυτό κι αν είναι δύσκολο. Που η διδαχή των τελευταίων δεκαετιών ήταν: σφίγγε το έχει σου και μην αφήνεις στον άλλο τίποτα. Μόνο εσύ να το έχεις και να το νέμεσαι. Είτε για λεφτά πρόκειται, είτε για υλικά πράγματα, είτε για αισθήματα.
Μήπως είναι καιρός να θυμηθούμε εκείνη την παλιά κουβέντα που λέγανε οι παππούδες; Είναι δικό σου μόνο ό,τι δίνεις.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Greece – Γιατροί του Κόσμου
·
Είχαν την ευκαιρία να υποδεχτούν στις 6 Αυγου στου στα ιατρεία μας εντός της Δομής Φιλοξενίας στο Καρά Τεπέ της Λέσβου τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη αρμόδιο για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Γιώργο Κουμουτσάκο και τον νέο ειδικό γραμματέα Πρώτης Υποδοχής κ. Εμμανουήλ Λογοθέτη.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους ενημερώθηκαν από το κλιμάκιό μας για τις υπηρεσίες που παρέχουν οι Γιατροί του Κόσμου στο νησί καθώς επίσης και για τις ανάγκες αλλά και την κατάσταση της υγείας & διαβίωσης των ευάλωτων ομάδων οι οποίοι φιλοξενούνται στη δομή του Καρά Τεπέ.
Οι Γιατροί του Κόσμου μέσα από τη συνεχή παρουσία μας στη Λέσβο και σε άλλες περιοχές της χώρας παραμένουμε στο πλευρό των μετακινούμενων πληθυσμών όπως και κάθε συνανθρώπου μας που υποφέρει.
Τέλος παραμένουμε σταθεροί στην πάγια θέση μας για τη δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων που εγγυώνται την ασφάλεια των πληθυσμών σε κίνηση και ευελπιστούμε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και παραμονής των ανθρώπων αυτών στην Ελλάδα.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι να σας ανακοινώσουμε ότι έχουμε επίσημα εγκαινιάσει το κεντρικό κέντρο υγειονομικής περίθαλψης (phcc) στο Αley. Η κλινική λειτουργεί από τον Σύλλογο Δρούζων Γυναικών και υποστηρίζεται από τον Καναδά.
Οι mdm ολοκλήρωσαν πρόσφατα την κατασκευή για επέκταση στο phcc για να εκπληρώσει τα πρότυπα που έθεσε το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας. Το έργο ολοκληρώθηκε με γενναιόδωρη χρηματοδότηση από το Υπουργειο Εξωτερικών Υποθέσεων του Καναδά.
Στο Λίβανο, η αποστολη των mdm βασίζεται στην εργασία, σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών και τους οργανισμούς του Λιβάνου. Για να ενισχυθεί το σύστημα υγείας του Λιβάνου, η mdm εργάζεται σε στενό συντονισμό με τις αρχές και στηρίζει τα πρωτογενή κέντρα υγειονομικής περίθαλψης στις προσπάθειές τους να ενταχθούν στο Υπουργείο Δημόσιας υγείας του Υπουργείου δημόσιας Υγείας και να λάβουν διαπίστευση.
Οι Γιατροί του Κόσμου ευχαριστούν…
Κάθε χρόνο η Aegean Airlines διευκολύνει τις μετακινήσεις μας με τη χορήγηση εισιτηρίων φροντίζοντας να βρεθούμε δίπλα σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη και να ενισχύσουμε την παρουσία μας σε ανθρωπιστικές αποστολές και δράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Aegean Airlines για τη σταθερή της παρουσία δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια!
Το ιατρειο των Γιατρων του Κοσμου
θα παραμεινει κλειστο απο 5 εως 20 Αυγουστου
οι εθελοντες του τμηματος
σας ευχονται καλο καλοκαιρι
