– Δεν θέλω να βλέπω τους παραολυμπιακούς αγώνες. Λυπάμαι τόσο πολύ τους καημένους που συμμετέχουν σ’ αυτούς, που δεν μπορώ να τους κοιτάζω καν…
Μου έλεγε προ ημερών ένας φίλος με αφορμή τη συζήτησή μας για τα μετάλλια που φέρνουν στην χώρα μας οι αθλητές με προβλήματα αναπηρίας της παραολυμπιακής μας ομάδας. Τον κοίταξα ξαφνιασμένη. Τους λυπάται λέει, ο γνωστός μου, τους παραολυμπιονίκες μας. Θυμάμαι κι εγώ όταν πριν δώδεκα χρόνια είχα παρακολουθήσει κάποια, τέτοιου είδους αθλήματα στην Αθήνα. Αιστάνθηκα κάπως αμήχανα. Κάπως άβολα στην θέα των ανθρώπων αυτών με το σώμα το τσακισμένο από αρρώστιες και ατυχίες. Ομως να τους λυπηθώ; Οχι, όχι. Δεν, θεωρώ, ότι είναι για λύπηση τέτοια δύναμη ψυχής. Μόνο για θαυμασμό είναι.
Λυπάμαι που στον κόσμο μας τον τόσο όμορφο, περισσεύει χώρος για την αρρώστια, τον πόνο και την ανημπόρια. Θα ήθελα να είναι όλα τέλεια. Να μην υπάρχουν άρρωστοι. Να είναι όλοι αρτιμελείς και μπορεζούμενοι. Και στο σώμα μα και στο μυαλό. Να μην μας χρειάζονται αναπηρικά καροτσάκια, ούτε άσπρα μπαστούνια ούτε και σκύλοι συνοδοί. Ούτε ηλεκτρονικοί υπολογιστές να υποβοηθούν την γραφή μας και να μιλούν αυτοί αντί για μας, θά ’θελα να ζω σ’ έναν κόσμο ιδανικό. Μα ο κόσμος αυτός δεν υπάρχει ούτε καν στα όνειρά μας. Εμείς οι ίδιοι, οι άνθρωποι, φροντίζουμε να συντρίψουμε κι αυτά που είναι γερά και καλά. Ποτέ δεν έλειψαν οι πόλεμοι και οι καταστροφές σε όλα τα χρόνια της ανθρώπινης κυριαρχίας. Και η τεχνολογία και οι επιστήμες μας έχουν βοηθήσει να επέμβουμε στη φύση με ανυπολόγιστες συνέπειες πάνω στη ζωή μας.
Μα ως εκεί. Οι άνθρωποι αυτοί οι χτυπημένοι από την μοίρα θα μπορούσαν να κάθονται στο σπίτι τους να κλαίνε, να χτυπιούνται και να κάνουν και τους δίπλα τους να υποφέρουν. Ομως αρνούνται να ζήσουν έτσι. Δεν το βάζουν κάτω. Ξεκινάνε μια νέα ζωή, ασυνήθιστη για εμάς. Με άλλα δεδομένα και άλλες προοπτικές. Οχι δεν τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους. Ισα – ίσα τους θαυμάζω απεριόριστα.
Διάβαζα τις δηλώσεις ενός παραολυμπιονίκη μας. Πόσες φορές τον απαξίωσαν και τον κορόιδεψαν οι γύρω του. Και πόσο δύσκολο ήταν να δεχτεί ο ίδιος ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους, τους υγιείς ανθρώπους.
Είδα μια συνέντευξη του τριαντάχρονου πλέον αγοριού που πριν είκοσι δύο χρόνια ένα σκάφος του έκοψε τα δυό πόδια και το δεξί του χέρι. Τον ακούω να λέει πως τα πρόσθετα μέλη που φορά δεν του στέρησαν τίποτα από τη ζωή του.
Πολλά δυσάρεστα και άσχημα πράγματα μπορεί να συμβούν στον καθένα από εμάς. Πράγματα στα οποία δεν έχει κανείς τη δυνατότητα να επέμβει και να τα διορθώσει. Εκείνο που μπορεί να αλλάξει μόνο, είναι ο τρόπος που τα βλέπουμε και τα αντιμετωπίζουμε. Και τότε ο καθένας μας παίρνει τις αποφάσεις του. Αποφασίζει αν θέλει να είναι ο κακορίζικος που τον λυπούνται όλοι. Ή αυτός που δεν δέχεται την ανημπόρια του και βρίσκει τρόπους να πορευτεί σε μια ζωή διαφορετική, δύσκολη μα ουσιαστική και δημιουργική.
Βλέπω γύρω μου κάποιους ανθρώπους γερούς, που ακόμα κι αν δεν έχουν κανένα πραγματικό πρόβλημα τρώγονται με τα ρούχα τους. Ολο κάτι τους λείπει, όλο κάτι παραπάνω θα ήθελαν να έχουν. Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον πλούτο των πραγμάτων που υπάρχει γύρω τους και κλαίγονται και μιζεριάζουν και κάνουν τη ζωή και τη δικιά τους και των γύρω τους δύσκολη.
Και βλέπω κι αυτούς τους νικητές της ζωής. Αντί να μοιρολογούν την κακή τους τύχη να τραγουδούν τη χαρά του να είσαι ζωντανός. Αντί να μένουν άπραγοι να πιάνουν την ζωή και να την ξεζουμίζουν. Εμαθαν βλέπετε με τον δύσκολο τρόπο πόσο πολύτιμη είναι.
Οχι δεν τους λυπάμαι τους ανθρώπους αυτούς. Τους θεωρώ νικητές της ζωής και νομίζω ότι πρέπει να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
To Ωραιόκαστρο και ό,τι συμβαινει ή έχει συμβεί… το δικαίωμα στη μόρφωση, στην αξιοπρέπεια για όλους..
Η αλήθεια και τα ξόρκια, ο φόβος, η ανοχή, η αντίδραση, ο ρατσισμός…
…στο Ωραιόκαστρο και το κέντρο προσφύγων, οι Γιατροί του Κόσμου βρισκόμαστε συνεχώς. Με συνεχή υγειονομική κάλυψη και επιπλέον παιδίατρο έξι μέρες την εβδομάδα! Και η εικόνα από τα ιστορικά και τις μετρήσεις των παιδιών δείχνει έναν παιδικό πληθυσμό απολύτως υγιή!
Οι δε εμβολιασμοί στα παιδιά του κέντρου με τη συνεργασία του Υπουργείου Υγείας έγιναν κανονικά. Σε συνδυασμό δε με αυτούς της Ειδομένης από τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα στον ίδιο παιδικό πληθυσμό πριν, καθιστά τα παιδιά πρόσφυγες, συγκεκριμένα στο Ωραιόκαστρο από τα πιο πλήρως καλυμένα, από όλα τα κέντρα.
Αύριο λοιπόν χωρίς φωνές, φασαρίες, και κουβέντες στον αέρα, χωρίς μισαλλοδοξίες και φήμες θα μιλήσουμε για όλα αυτά και όχι μόνο. Και θα βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί για αυτά τα παιδιά έχουμε την ευθύνη. Και θα υπερασπίστουμε το ανθρώπινο δικαιωμά τους να πάνε σχολείο.
Οπως υπερασπιστήκαμε και συνεχίζουμε να το κάνουμε για χιλιάδες Ελληνόπουλα που βρίσκουν καταφύγιο στα Πολυϊατρεία μας, που στερούνταν τον εμβολιασμό, την ιατρική φροντίδα, τη μέριμνα όλο αυτό τον καιρό. Αλήθεια θα τα διώξουμε από τα δημόσια σχολεία;
Γιατί όπου υπάρχουν προβλήματα -και πάντως όχι στο Ωραιόκαστρο- να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε. Και όχι απλά να πετάμε στον κοινωνικό Καιάδα του εξοστρακισμού από τα σχολεία αθώων παιδιών που δεν διάλεξαν ούτε ευθύνονται για την καταστασή τους.
Τα φτωχά παιδιά δεν είναι άρρωστα παιδιά!
Οποιος έχει αντιρρήσεις φυσικά και έχει κάθε δικαίωμα να τις διατυπώνει και να τις υπερασπίζεται. Αλλά με το θάρρος της γνώμης του και των πραγματικών κινήτρων του και όχι να κρύβεται πίσω από την δήθεν υποκριτική ανησυχία του για τη δημόσια υγεία. Ας πει καθαρά τι πιστεύει και ας μην πλατσουρίζει στα θολά νερά του φόβου για αρρώστιες!
Οποιος επιχειρήσει να διασπείρει φήμες για την υγεία των παιδιών που φροντίζουμε και προστατεύουμε, θα μας βρεί απέναντι
Νικήτας Κανάκης
πρόεδρος Γιατρών του Κόσμου
από τις ημέρες εμβολιασμού
των παιδιών στο κέντρο προσφύγων στο Ωραιόκαστρο…
Οι Γιατροί του Κόσμου
στην Ερυθρά Θάλασσα!
Από τη συμμετοχή της οργάνωσης με τον εθελοντή μας γιατρό νευρολόγο-ψυχίατρο κ. Rompos, στο πρόγραμμα του Peace Boat.
Στόχος η προώθηση του έργου των ΓτΚ και όλων των σημαντικών κοινωνικών θεμάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Μεταφορά ιατρείου…..
…το ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου στα Χανιά μεταφέρεται σε ενα μεγαλύτερο χώρο, σε ένα χώρο που θα αγκαλιάσει περισσότερο κόσμο, περισσότερες υπηρεσίες, μεγαλύτερα ιατρεία… Σε αυτή τη προσπάθεια αναβάθμισης χώρων και υπηρεσιών ζητάμε και τη δική σας βοήθεια και υποστήριξη… Ζητάμε από τους επαγγελματίες στον χώρο της οικοδομής, ξυλουργούς, υδραυλικούς της πόλης και όχι μονο, που θέλουν να στηρίξουν το έργο μας προσφέροντας υλικα ή υπηρεσίες να επικοινωνήσουν μαζί μας… 2821023110.
Tα στατιστικά ιατρείου
από 12/09/2016 έως και 16/09/2016 είναι:
Αλβανία: 9
Ελλάδα: 22
Βουλγαρία: 7
Γεωργία: 1
Ιταλία 1
Μπαγκλαντες: 2
Συρία: 3
Μαρόκο: 2
Πακιστάν: 2
Σύνολο: 49
