Σκέψεις και αναλογισμοί

Όσοι τα τρία τέταρτα, πέρασαν του αιώνα
και για την επιβίωση, κάνουν σκληρό αγώνα,
σήμερ’ αναλογίζονται και ψάχνουν την αιτία,
που δύσκολα την όγδοη, περνούν δεκαετία.
Πώς φθάσαμε στον ξεπεσμό, των αξιών μας όλων;
μήπως, το πισωγύρισμα, εμπεριέχει δόλον;
Εν γνώσει των εκάστοτε, μπας κι έγινε κρατούντων
κι είν’ η ευθύνη, σοβαρή, των τότε διοικούντων;
Και κατοχή περάσαμε και εμφυλίου μπόρα,
όμως τα ξεπεράσαμε, βαδίζοντας με φόρα.
Μα των λαών την πρόοδο, τη βλέπουν μ’ άλλο μάτι
κι αλλιώς τη μεθοδεύουνε, τα προηγμένα κράτη.
Κοιτάζουνε του λέοντος, να τρώνε τη μερίδα
και στους φτωχούς αφήνουνε, το λέπ’ απ’ τη μαρίδα.
Ακολουθώντας πρόγραμμα, διαβολικά στημένο
συμπαραστάτη βρίσκουνε, τον κάθε πουλημένο.
Φιλόδοξο κι αρχομανή, που ψάχνει με ποιο τρόπο,
ψηλά θα αναρριχηθεί, εις το δικό ντου τόπο.
Και δυστυχώς ευρίσκονται, πάντα οι λαοπλάνοι,
που μας παραμυθιάζουνε και πιάνουνε… ταβάνι.
Νόμισμα είχαμε σκληρό, δραχμή που ‘χε αξία
και μας γυρίσαν στο ευρώ, έγιν’ αιμομιξία.
Τα ντόπια τα συμφέροντα, παντρεύτηκαν με ξένα
και χάσαμε τον μπούσουλα, μα και τα δουλεμένα.
Τρακόσες και, παλιές δραχμές, γινήκαν ευρουλάκι
κι όλο μας το κομπόδεμα πήγε στο Μερκελάκι.
Η παγκοσμιοποίηση, έφερε τη μιζέρια
που τη χτυπάει σήμερα, την Οικουμένη πλέρια.
Άλλοι πλουτίσαν όψιμα κι άλλοι στον πάτο πήγαν
κι εκατομμύρια ΕΥΡΩ, σε ξένες χώρες φύγαν.
Λίστες υπάρχουνε μ’ αυτούς, που τα ‘χουν βγάλει έξω,
μα τίποτ’ άλλο δεν θα πω, φοβάμαι να μη μπλέξω.
Νόμοι που έχουν ψηφιστεί, βγάζουνε κάποιους λάδι
κι έπρεπε να τσ’ αλλάξουνε, απ’ το πρωί ως το βράδυ.
Γι’ αυτό μια φράση γνωστικών, καθείς πρέπει να μάθει,
μεγάλα λόγια σαν γρικάς, κράτα μικρό καλάθι.