Νέα χρονιά, ίδια προβλήματα για τους Ελληνες. Ιδιες και οι παθογένειες -διαχρονικά- της κοινωνίας. Απόλυτα εύστοχο το σχόλιο του αναγνώστη, τακτικού αρθρογράφου μας από την Αθήνα, Αντώνη Βενέτη, ο οποίος ανασύρει τις σκέψεις ενός Γάλλου δημοσιογράφου για την Ελλάδα, γραμμένες το 1854. Διαπιστώσεις που ταιριάζουν “γάντι” και στη σημερινή κατάσταση.
«Στους Ελληνες η αγάπη της ελευθερίας αντισταθμίζεται από την περιφρόνηση των νόμων και κάθε κανονικής εξουσίας. Η αγάπη της ισότητος εκδηλώνεται συχνά με έναν άγριο φθόνο, εναντίον εκείνων που ανεβαίνουν. Ο στενός πατριωτισμός γίνεται εγωισμός και το εμπορικό πνεύμα αγγίζει τα όρια της κατεργαριάς. Τα παλληκάρια διδάχθηκαν απ’ τα μικράτα τους να παραβιάζουν τους νόμους, οι Φαναριώτες να τους αποφεύγουν. Η μάζα του λαού ποτέ δεν υπάκουσε παρά μόνο στη δύναμη και δεν θεωρεί ότι είναι υποχρεωμένη σε τίποτα απέναντι σε μια ανίσχυρη κυβέρνηση […] η εξουσία δεν ξέρει να γίνεται σεβαστή, και μοιάζει να αμφιβάλει για τον εαυτό της. Με δυο λόγια, όλα συμβάλλουν για να γίνεται ο ελληνικός λαός ο πιο απείθαρχος λαός της γης». Τα παραπάνω διαπίστωνε ο νεαρός Γάλλος αρχαιολόγος τότε και ύστερα δημοσιογράφος και συγγραφέας, ιστοριογράφος, περιηγητής, επιστολογράφος, θεατρικός συγγραφέας Εδμόνδος Αμπού (1828 – 1885), για την Ελλάδα του Οθωνα. Είχε προηγηθεί η δίχρονη παραμονή του στην Ελλάδα (1852 – 1853). Το βιβλίο εκδόθηκε το 1854 στο Παρίσι με τον τίτλο “Σύγχρονη Ελλάς” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τολίδη, σε μετάφραση Α. Σπήλιου, με τον τίτλο: “Η Ελλάδα του Οθωνος”. Νομίζω ότι οι σκέψεις του Εδ. Αμπού, διατυπωμένες με σπάνια οξυδέρκεια στα μέσα του 19ου αιώνα, διατηρούν ακόμα και σήμερα μια δυστυχώς δραματική επικαιρότητα και μια φρεσκάδα, την οποία ο αδυσώπητος χρόνος δεν μπαγιάτεψε, που εκπλήσσουν τον αναγνώστη του 2015…
